Συζήτηση  μ’ έναν γονιό

Του Ηλία Παπαχατζή

-Καλημέρα, δάσκαλε
-Γεια σου, Βασίλη. Τι κάνεις;
-Τι να κάνω; Δε μπορούμε ν’ ανασάνουμε με δαύτους…
-Τι λες, ρε Βασίλη; Δε βλέπεις τηλεόραση;
-Τι ψέματα λένε πάλι αυτοί;
-Ότι έχουμε υψηλό επίπεδο ποιότητας ζωής στην Ελλάδα!
-Ε, βέβαια. Κι εγώ με λαδωμένο το αντεράκι από τον κρατικό κορβανά τα ίδια θα έλεγα…
-Δεν πιστεύεις τον πρωθυπουργό;
-Γιατί, αυτοί ζουν σαν εμάς; Πληρώνουν φροντιστήρια;
-Δεν ξέρω.
-Δεν πληρώνουν τίποτα. Τους πληρώνουμε για να μας βασανίζουν…
-Μη μου πεις, πάλι, για την Παιδεία!
-Θα σου πω. Στο τμήμα του γιου μου έχει τέσσερα κρούσματα. Τι να το κάνω εγώ το παιδί; Να το στείλω σχολείο ή να μην το στείλω;
-Και γιατί να μην το στείλεις; Αφού είπαν οι υπεύθυνοι “στο σχολείο δεν κολλάει” !
-Δάσκαλε, έχουμε τη γιαγιά στο σπίτι .Αν κολλήσει το παιδί, θα έχουμε απώλειες…
-Πρώτη φορά βλέπω κυβέρνηση να μειώνει το προσωπικό των νοσοκομείων (με τις αναστολές)την ώρα της κρίσης.
-Έτσι είναι, δάσκαλε. Αλλά εγώ τι να κάνω;
-Να φωνάξεις, να διαμαρτυρηθείς!
-Αυτό δεν κάνουμε, ρε δάσκαλε;
-Τώρα έχεις κι άλλους λόγους.
-Δηλαδή;
-Έρχονται περιφερειακές(δηλ. πανελλήνιες)εξετάσεις στην ΣΤ’ Δημοτικού και την Γ’ Γυμνασίου !
-Κι άλλες εξετάσεις; Τώρα τέλειωσαν τα διαγωνίσματα και πήραν μια ανάσα τα παιδιά…
-Πρέπει να δουν -λέει- το επίπεδο των σχολείων !
-Και πώς θα γίνει αυτό;
-Θα βάλουν τεστ στα παιδιά στη Γλώσσα και τα Μαθηματικά και θα συγκρίνουν τα σχολεία ανάλογα με τα αποτελέσματα…
-Τι; Και ποιος θα τα διορθώσει;
-Ο υπολογιστής. Οι ερωτήσεις θα είναι πολλαπλής επιλογής
-Και πώς θα καταλάβουν αν ξέρει να γράψει το παιδί μια πρόταση;
-Ούτε πρόταση, ούτε παράγραφο, ούτε έκθεση…
-Ωραίες εξετάσεις…
-Και πώς θα διαλέξουν τα καλά σχολεία, βρε Βασίλη, για να μπορέσουν να υποβαθμίσουν και τα κλείσουν “τα κακά”;
-Εμένα, δάσκαλε, μ’ ενδιαφέρει ένα σχολείο, που θα βοηθάει το παιδί να γίνει άνθρωπος κι όχι δούλος!
-Κι οι εξετάσεις δε βοηθάνε;
-Πρώτα το μάθημα. Είδες εσύ να γίνεται κανονικό μάθημα τα τελευταία δύο χρόνια;
-Συμφωνούμε. Αντί να μας αφήσουν να προσπαθήσουμε να επανεντάξουμε τους μαθητές στο σχολείο και ν’ αναπληρώσουμε τη χαμένη ύλη, μας πιέζουν με νέες εξετάσεις
-Καλά, δε ντρέπονται;
-Όχι, βέβαια. Γι’ αυτό και επιμένουν να ισχύσει η Τράπεζα Θεμάτων στο Λύκειο.
-Και το δικό μου το κορίτσι, που δίνει Πανελλήνιες φέτος, πάει να τρελαθεί.
-Και με το δίκιο της…αφού δεν είναι ικανοί ούτε την ύλη να μειώσουν.
-Καλά, ρε δάσκαλε, έχουν σχέση αυτοί με την εκπαίδευση;
-Βασίλη, έχουν δεσμεύσεις, απ’ ό,τι φαίνεται. Και δεν είναι οι μόνοι, όπως είδαμε…
Θέλουν να μειώσουν τη δημόσια εκπαίδευση προς όφελος της ιδιωτικής. Γι’ αυτό, αφήνουν τα σχολεία χωρίς δασκάλους, βάζουν συνέχεια νέες εξετάσεις και επιμένουν στην ΕΒΕ. Για να κλείσουν σχολεία, ν’
αποκλείσουν τα παιδιά των ασθενέστερων οικογενειών και να σας βάλουν να πληρώνετε ακόμα και το σχολείο του παιδιού σας…
-Ε τότε, να σηκωθούν να φύγουν. Δεν τους θέλουμε!
-Από μόνοι τους; Πού θα βρουν καλύτερα;
-Σωστά. Εδώ βγήκαν στη φόρα “οι βρωμιές τους” με τις πυρκαγιές της Ηλείας κι έκαναν ότι δεν άκουσαν. Άκου “μοιράζαμε λεφτά με τις σακούλες… και σώσαμε την παρτίδα”!
-Έπρεπε να έχουν παραιτηθεί. Αλλά και τα άλλα κόμματα και η κοινωνία πολύ χλιαρές αντιδράσεις…
-Μήπως μας έχουν κάνει “σαν τα μούτρα τους”, δάσκαλε;
-Ξέρω γω, ρε Βασίλη. Με τόσο δούλεμα πώς καταφέρανε να μην αντιδράει κανείς με 100 νεκρούς κάθε μέρα και με τόσα δισεκατομμύρια να παίζονται για το καλό μας, την υγεία μας κλπ. ;
-Είμαστε ηλίθιοι, δάσκαλε. Γι’ αυτό σου λέω, μάθετε τα παιδιά να ξεχωρίζουν την αλήθεια απ’ το ψέμα και να καταλαβαίνουν πού το πάνε αυτοί που λένε τις ειδήσεις στα κανάλια.
-Προσπαθούμε, Βασίλη, να τους μάθουμε να ξεχωρίζουν το γεγονός από το σχόλιο στην είδηση. Κι όχι μόνο στα κανάλια, αλλά και σ’ αυτά, που τους λέει ο άλλος.
-Μπράβο! Γι’ αυτό “δε σας πάει” το υπουργείο…
-Ε, βέβαια. Σου λέει “εγώ θέλω ανασφάλιστους ντελιβεράδες…κι εσύ θα εκπαιδεύσεις επαναστάτες;”
-Εμείς, δάσκαλε, τα κουβεντιάσαμε στο σύλλογο γονέων του σχολείου μου, θέλουμε παιδιά με τσαγανό, με δικαίωμα στη μόρφωση και τη δουλειά…
-Βρε κι εμείς, αλλά θέλει αγώνα για να γυρίσει ο τροχός και στο σχολείο και στην κοινωνία!
-Δίκιο έχεις, αλλά ας αγωνιστούν κι αυτά, αν δεν τους αρέσει η κοινωνία!
-Τι να τους αρέσει; Η κοινωνία του θεάματος και της επιτήρησης είναι καλή μόνο για λίγους, που έχουν τον πλούτο στα χέρια τους…
-Καλά. Συγχωρήστε μας εμάς τους γονείς, αλλά έχουμε κι άλλα στο μυαλό μας. Για πες μου πώς θα πληρώσω τα 600 της ΔΕΗ…
-Έλα, ντε. Εγώ πώς;
-Είπανε οι υπουργοί να μην ανάβουμε το φως!
-Με γεμάτη την τσέπη,  λέω κι εγώ βλακείες…
-Φεύγω, δάσκαλε. Μη σταματάτε…
-Γεια σου, Βασίλη. Προχωράμε. Αλλά ελάτε κι εσείς μαζί…
-Τώρα, που θα πάρετε και κομπιούτερ, ποιος σας πιάνει!
-Μισό ο καθένας…άντε βρες άκρη, Βασίλη. Μάλλον μας δουλεύουν για να μας υποχρεώσουν μετά να κάνουμε τηλεκπαίδευση αντί για μάθημα…
-“Με τσιγκουνιές και βία δε γίνεται Παιδεία“, είπε ο γιος μου κάποια μέρα, που γύρισε στις 12:30 απ’ το σχολείο.
-Κάτι μου λέει ότι δε θα πάει χαμένη ετούτη η γενιά. Καλή συνέχεια, φίλε…
-Γεια σου, δάσκαλε.