Στο σχολείο που ονειρεύεται η κ Κεραμέως η φλόγα κινδυνεύει με διαγωγή κοσμία

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”113369″ img_size=”full”][vc_column_text]Αναφέρει ο Νόαμ Τσόμσκι για την εκπαίδευση: «Τελευταία, γίνεται συζήτηση για το κατά πόσο η εκπαίδευση είναι μια ικανοποιητική επένδυση, για το αν παράγει ανθρώπινο κεφάλαιο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την οικονομική ανάπτυξη κ.λπ. Είναι ένας διαστροφικός τρόπος διατύπωσης του ερωτήματος. Θέλουμε μια κοινωνία ελεύθερων, ανεξάρτητων, δημιουργικών ατόμων, που να είναι σε θέση να εκτιμήσουν και να αξιοποιήσουν τα πολιτισμικά επιτεύγματα του παρελθόντος, ή θέλουμε ανθρώπους που θα αυξήσουν απλά το ΑΕΠ;»

Στην ουσία του το ερώτημα είναι ψευδοδιλημματικό. Χωρίς το ένα δεν μπορεί να υπάρξει το άλλο. Χωρίς το ζωντανό, προοδευτικό και ανεξάρτητο εκπαιδευτικό σύστημα που θα ενθαρρύνει την αναζήτηση της γνώσης, την υπέρβαση, την ελευθερία σκέψης και λόγου δεν μπορεί η τεχνολογία να οδηγήσει σε οφέλη, οικονομικά, κοινωνικά και άλλα.

Στην Ελλάδα, όμως, τι ακριβώς προωθείται; Το κακογραμμένο σενάριο που προκύπτει από ήδη ξεπερασμένες δεσμευτικές συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αποσπασματικές παρεμβάσεις επιβαλλόμενες από τους όρους των οικονομικών δεσμεύσεων ή αδυναμιών μας.

Παρά τις θετικές έννοιες των λέξεων «αυτονομία», «αποκέντρωση», «ενίσχυση», υπάρχουν ήδη δεδικασμένα που αποδεικνύουν το οξύμωρο. Στο πλαίσιο της αποκέντρωσης, για παράδειγμα, πέρασαν οι παιδικοί σταθμοί στους δήμους. Πήραν λεφτά οι δήμοι; Οχι όσα έπρεπε και όχι για να τα δώσουν εκεί όταν εκκρεμούν άλλες ανάγκες. Και τι έγινε; Αύξηση σε τροφεία και ελαστικές μορφές εργασίας με αποδοχές ντροπής.

Είναι, άραγε, ο ιδιωτικός τομέας η λύση; Ο ιδιωτικός τομέας, όμως, δεν παράγει μορφωμένες κοινωνίες. Αναπαράγει τα κέρδη του. Ο ιδιωτικός τομέας δουλεύει με λίγους και «εκλεκτούς», περνώντας από ψιλό ταξικό κόσκινο τους πελάτες του.

Παρόμοιο κόσκινο θέλει να φέρει η κυβέρνηση με τη «φροντιστηριοποίηση» του δημόσιου σχολείου. Όποιος δεν αντέχει τους ρυθμούς και το κόστος του, πετιέται στον κάλαθο. Στην υποβαθμισμένη επαγγελματική εκπαίδευση ή στις ιδιωτικές μεταγυμνασιακές σχολές ή πουθενά.

«Η εκπαίδευση δεν είναι το γέμισμα ενός κουβά, αλλά το άναμμα μιας φλόγας», έγραφε ο Ιρλανδός ποιητής Ουίλιαμ Γέιτς. Όμως, στο σχολείο που ονειρεύεται η κ. Κεραμέως, η φλόγα κινδυνεύει με «διαγωγή κοσμία»…

Πηγή: efsyn.gr[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]