Στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν μιλάνε γενικώς
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”86079″ img_size=”full”][vc_column_text]Να ισχυρίζονται ό,τι τους κατέβει στην κούτρα οι πολιτικοί πρώτης γραμμής που κατά κανόνα έχουμε την ευχαρίστηση να τους καμαρώνουμε από το χαζοκούτι, το καταλαβαίνω. Να συμβαίνει όμως το ίδιο με τους «δικούς μας», τους οποίους τους γνωρίζουμε από την καλή κι απ’ την ανάποδη δεν μπορώ να το εξηγήσω. Μπερδεύονται μάλλον και ξεχνούν σε ποιους απευθύνονται. Θα φταίει η μακρά παραμονή στην πρωτεύουσα και η συχνή έκθεση στην πανελλήνια δημοσιότητα. Λογικό ακούγεται. Μιλάς στο κοινοβούλιο, μιλάς στην κάμερα, μιλάς στο μικρόφωνο, γενικώς μιλάς δηλαδή και γενικώς απευθύνεσαι σε όλους. Αυτή είναι η μία κατηγορία δημόσια λόγου, την οποία μεταχειρίζονται ανενδοίαστα οι αντιπρόσωποι του λαού διότι αυτονόητα απευθύνονται στο σύνολό του. Η άλλη κατηγορία είναι όταν οι αποδέκτες του λόγου σου είναι συγκεκριμένοι και προσδιορίζονται ειδικά από την εκλογική σου περιφέρεια. Είναι μία περιφέρεια την οποία οφείλεις να την προσέχεις γιατί μετρά διαφορετικά τα λόγια και τις πράξεις σου. Αλλά δυστυχώς κάποιοι κατεβαίνουν από την πόλη για να μιλήσουν στο χωριό και ξεχνιούνται. Έτσι, πιάνουν στο στόμα τους μείζονα τοπικά ζητήματα, τα οποία εύλογα τα γνωρίζουν οι πάντες και δεν επιδέχονται και πολλών ερμηνειών. Το χειρότερο όμως δεν είναι το περιεχόμενο αλλά το ύφος του λόγου, το οποίο εντέλει καταλήγει να τον καθορίζει. Ξανά το πρόβλημα έγκειται στην τοπικότητα, γιατί εδώ, στην επαρχία, είμαστε όλοι «φίλοι», κι ας ανήκουμε σε διαφορετικούς χώρους. Στην Ηλεία τουλάχιστον οι ιδεολογικές διαφορές δεν έπαιρναν ποτέ τον ακραία πολωτικό χαρακτήρα που είχαν στην Αθήνα ή σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα. Πως λοιπόν είναι δυνατόν πεπειραμένοι πολιτικοί, οι οποίοι μάλιστα χαίρουν της ευρύτερης εκτίμησης του κόσμου, να υιοθετούν τόσο ανενδοίαστα και απερίσκεπτα τον ακραίο λόγο ο οποίος, λανθασμένα έστω, προορίζεται για μαζική κατανάλωση; Κι όχι μόνο αυτό, αλλά να φτάνουν μέχρις του σημείου να μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου; Είναι δυνατόν; Ρωτώ, διότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν αποφεύγουν μόνο να μιλήσουν για σχοινί. Οι σοφότεροι, δεν μιλάνε γενικώς…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
