Στα ύψη η ιδιωτική δαπάνη για φάρμακα

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”63872″ img_size=”full”][vc_column_text]Όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη καλείται να βάλει ο ασθενής για να προμηθευτεί τα απαραίτητα για την υγεία του φάρμακα. Για το 2018 πλήρωσε 1,640 δισ. ευρώ συνολικά!

Από αυτά, 625 εκατομμύρια έδωσε συμμετέχοντας στη δημόσια εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη, δηλαδή για φάρμακα που αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ, και 1,015 δισ. ευρώ για τα φάρμακα που δεν αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ ή για φάρμακα που τα αποζημιώνει αλλά ο ασθενής επέλεξε να τα αγοράσει ιδιωτικά γιατί ο λογαριασμός έρχεται μία η άλλη.

H σημαντική μείωση της συμβολής του Δημοσίου στη φαρμακευτική δαπάνη είχε αποτέλεσμα τη μετακύλισή της στον ασθενή.

Από τα 625 εκατομμύρια που πλήρωσε ο ασθενής για τα αποζημιούμενα φάρμακα το 2018, τα 364 εκατ. ευρώ αφορούσαν τη θεσμοθετημένη συμμετοχή του (0%, 10%, 25%) επί της τιμής αποζημίωσης, ενώ τα 261 εκατ. ευρώ την επιβάρυνση που προκύπτει από τη διαφορά λιανικής τιμής και τιμής αποζημίωσης (όταν ο ασθενής επιλέγει φάρμακο με λιανική τιμή υψηλότερη της τιμής αποζημίωσης).

Σε αυτά τα 625 εκατομμύρια ευρώ προστίθεται και 1,015 δισ. ευρώ που πλήρωσε ο ασθενής εξ ολοκλήρου από την τσέπη του.

Από αυτά, 265 εκατομμύρια ευρώ πλήρωσε για Μη Συνταγογραφούμενα Φάρμακα (ΜΗΣΥΦΑ), 115 εκατομμύρια ευρώ για φάρμακα της Αρνητικής Λίστας που δεν αποζημιώνονται και 635 εκατομμύρια ευρώ για συνταγογραφούμενα φάρμακα που όμως ο ασθενής επέλεξε να μην κάνει χρήση του ασφαλιστικού του δικαιώματος και να τα πληρώσει εξ ολοκλήρου από την τσέπη του.

Ο λόγος γίνεται για φάρμακα που κοστίζουν κατά μέσο όρο 7 ευρώ και που για να πάρει ο ασθενής τη συνταγή γιατρού πρέπει να πληρώσει 10 ευρώ την επίσκεψη.

Οπότε ο ασθενής προσπερνάει το βήμα της συνταγογράφησης και πληρώνει τα φάρμακα αυτά από την τσέπη του.

Ο ασθενής αφέθηκε στην τύχη του

Η φαρμακευτική κάλυψη στη χώρα μας συρρικνώθηκε και απαξιώθηκε κατά την τελευταία δεκαετία.

Ο ασθενής αφέθηκε σχεδόν στην τύχη του, να πληρώνει συνεχώς από την τσέπη του για να καλύψει τις ανάγκες του σε φάρμακα.

Το φάρμακο δεν αντιμετωπίζεται ως αγαθό αλλά ως εμπόρευμα σε ένα πλαίσιο συνολικής εμπορευματοποίησης της υγείας.

Ολες αυτές οι πληρωμές των ασθενών συμβαίνουν την ώρα που η δημόσια εξωνοσοκομειακή κρατική χρηματοδότηση κατά την τελευταία τετραετία παραμένει καθηλωμένη στο 1,945 δισ. ευρώ.

Η μείωσή της δε υπήρξε ραγδαία την περίοδο 2009-2018 κατά 61%!

Υπενθυμίζεται ότι το 2009 η συμμετοχή των ασθενών ήταν 9%, το 2014 ήταν 25% και το 2016 άγγιζε το 30%, όπως έχει πει στην «Εφ.Συν.» ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός.

Καθίσταται σαφές ότι η σημαντική μείωση της συμβολής του Δημοσίου στη φαρμακευτική δαπάνη είχε αποτέλεσμα τη μετακύλισή της στον ασθενή.

Για το 2018, σύμφωνα με την έκθεση, η συμμετοχή της φαρμακοβιομηχανίας στη φαρμακευτική δαπάνη εκτιμάται ότι θα φτάσει τα 990 εκατομμύρια ευρώ.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δεν μπορεί να εξισώνεται η συμμετοχή των ασφαλισμένων με εκείνη της φαρμακοβιομηχανίας.

Σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων (ΕΟΦ), η αξία των φαρμάκων που διακινήθηκαν στη χώρα το 2015 έφτανε τα 5,603 δισ. ευρώ, το 2016 αυξήθηκε σε 5,820 δισ. και το 2017 ήταν 5,779 δισ. ευρώ.

Το καθαρό κέρδος της φαρμακοβιομηχανίας, σύμφωνα με την ICAP, είναι μεσοσταθμικά 5% και το μικτό κέρδος 32%.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]