Σπουδαίο αφιέρωμα στον Γιώργη Παυλόπουλο από την Ένωση Συνταξιούχων εκπαιδευτικών Ηλείας και τον  Σύνδεσμο Φιλολόγων Πύργου-Ολυμπίας

• «Ο Γιώργης Παυλόπουλος ήταν εκείνος που έχτισε το σπίτι της ποίησης στον Πύργο»

Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου

«Ο Γιώργης Παυλόπουλος ήταν εκείνος που έχτισε το σπίτι της ποίησης στον Πύργο! Είναι ο ποιητής που δεν έρχεται πάντα από τον Πύργο αλλά μένει πάντα στον Πύργο ζώντας στο δικό του σύμπαν! Ήταν ο  άνθρωπος της διπλανής πόρτας, της πιο λαϊκής συνοικίας των εργατικών κατοικιών της Αλφειού, μιας επαρχιακής πόλης όπως ο Πύργος,  που όμως με τον έξοχο αφηγηματικό ποιητικό του λόγο και το έργο του κατάφερε να συνομιλεί με τους πιο σπουδαίους πνευματικούς ανθρώπους της χώρας»!

Με αυτά τα λόγια μέσα από την λυρική της αφήγηση, περιέγραψε τον άνθρωπο Γιώργη Παυλόπουλο, τον δικό μας Πυργιώτη μεγάλο ποιητή,  η εκπαιδευτικός Χαρούλα Μιχαλοπούλου στην πραγματικά εξαιρετική τιμητική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου στην κατάμεστη από κόσμο Δημόσια  Βιβλιοθήκη του Πύργου για τα 100 χρόνια από την γέννησή του (1924-2024). Το αφιέρωμα διοργάνωσε η Ένωση Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Ηλείας με την συνεργασία του Συνδέσμου Φιλολόγων Πύργου- Ολυμπίας.

Για τον ποιητή, μίλησαν ακόμα η φιλόλογος Αγγελική Τσούρα με θέμα “Μια αναγνωστική δοκιμή στην ποίηση και την ποιητική του Γιώργη Παυλόπουλου“, ενώ η νηπιαγωγός κ. Άννα Παπαϊωάννου ανέγνωσε την εισήγηση της φιλολόγου Νικολέττας Κατσιδήμα (που έλειπε για οικογενειακούς λόγους) “Ο υπαρξιακός στοχασμός στην ποίηση του Γιώργη Παυλόπουλου” και μαζί με τη Μάρθα Σαφούρη απήγγειλαν και χαρακτηριστικά ποιήματα του Πυργιώτη ποιητή. Τη συζήτηση συντόνιζε η κ. Άννα Μόσχοβα.

Χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΚ κ. Φ. Κωσταράς και εκ μέρους του Συνδέσμου Φιλολόγων η κ. Καλαμπόκα, όπως  και ο δήμαρχος Πύργου κ. Στάθης Καννής. Ο δήμαρχος επισήμανε ότι άνθρωποι σπουδαίοι σαν τον Γιώργη Παυλόπουλο, τον Τ. Δόξα, τον Σινόπουλο, τον Η. Παπαδημητρακόπουλο, τον ζωγράφο Γ. Αδαμάκο κ.α που έχουν προσφέρει τόσα στον πολιτισμό, τα γράμματα και τις τέχνες,  μας κάνουν πάντα να θυμόμαστε σε ποια πόλη ζούμε και ότι δεν πρέπει συνεχώς να μεμψιμοιρούμε. “Να σκεφτόμαστε την πόλη μας και να την αγαπάμε. Να θυμόμαστε και να τιμούμε όλους εκείνους που πρώτοι μας τίμησαν  με την σπουδαιότητα της ύπαρξής τους και του έργου τους. Ο Γιώργης Παυλόπουλος ήταν ένας από αυτούς που συνδύαζε το μεγάλο έργο με την μετριοφροσύνη σε αυτήν την πόλη” υπογράμμισε ο κ. Καννής.

Μίλησε για τον πόλεμο, τον έρωτα και το θάνατο

‘Όπως ειπώθηκε μεταξύ άλλων στην εκδήλωση, ο Γιώργης Παυλόπουλος, ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, ευτύχησε να έχει μια λαμπρή ποιητική πορεία. Η άμεση, λιτή, επικοινωνιακή γλώσσα του κατέκτησε περίοπτη θέση στα ελληνικά γράμματα. Με τον χαμηλόφωνο και έξοχα αφηγηματικό ποιητικό του λόγο, μίλησε για τα ζοφερά μεταπολεμικά χρόνια, για την Κατοχή και την Αντίσταση, για τον Εμφύλιο και τους εκατοντάδες νεκρούς εκατέρωθεν, για τον Έρωτα και τον θάνατο. Τα θέματά του είναι μικρά πένθη για τους νεκρούς αντάρτες και μεγάλες ελεγείες για το αδικαίωτο όραμα της Αριστεράς. Η συλλογή δημοσιεύτηκε το 1988 και περιέχει ποιήματα ποιητικής, τα περισσότερα από τα οποία δημιουργούν στον αναγνώστη την αίσθηση του ανικανοποίητου και του φευγαλέου, του προσιτού και του οικείου, που γίνεται μακρινό και δύσβατο.

Στη ζωή του Γιώργη Παυλόπουλου και στο έργο του αναφέρθηκε όπως προαναφέραμε η κ. Χαρούλα Μιχαλοπούλου που γνώριζε τον ποιητή από την εφηβεία της και ήταν εκείνος – όπως συνήθιζε να κάνει με όλους τους νέους- που της έδωσε να διαβάσει βιβλία, που έκαναν συζητήσεις ατελείωτες, που της έδειξε το δρόμο των γραμμάτων και της ποίησης. Κι ήταν η περιγραφή της τόσο ωραία, σαν τα τρεχούμενο νεράκι. Περιέγραψε τη ζωή του, το σπίτι του που ήταν γεμάτο βιβλία αλλά και πίνακες που ο ίδιος ζωγράφιζε, τα καλοκαίρια που πέρναγε στον Άγιο Αντρέα, τη συμβίωση του με την αιώνια σύντροφο της ζωής του την αγαπημένη του Μήτσα, το γιο του Χάρη που είχε φύγει για σπουδές στην Αμερική.  Το πώς ακριβώς τον έβλεπε μέσα από τα δικά της μάτια ένα κοριτσάκι 13 ετών, το πώς ένοιωσε όταν άκουσε ότι θα τον επισκεφτεί ο Γιώργος Σεφέρης στο σπίτι του στην Αλφειού και είχε χτίσει γύρω του έναν μύθο πιστεύοντας ότι θα είναι κάποιος εξωπραγματικός άνθρωπος με πολυτελές αυτοκίνητο και φρουρά κι όταν είδε το Σεφέρη να κατεβαίνει  ήταν ένας απλός, κανονικός άνθρωπος!

“Ο Γιώργης Παυλόπουλος δεν πίστεψε ποτέ πως ήταν κάτι σπουδαίο. Πόσο απλός, λιτός, παραστατικός, συναισθηματικός, ζεστός, αγαπητός μπορεί να είναι ένας ποιητής, που συνταξιοδοτήθηκε από τα ΚΤΕΛ Ηλείας, που θεωρούσε τον εαυτό του ελάσσονα ποιητή, που υπήρξε συνομιλητής του Σεφέρη, και φίλος του Σινόπουλου, του Καχτίτση και του Παπαδημητρακόπουλου; O Γιώργης  δεν ήταν κάτι που χάθηκε στο χρόνο. Άφησε πίσω του το στίγμα του κι έχουμε χρέος να τον μάθουμε στη νέα γενιά. Να γίνει ο δικός μας ποιητής, ο δικός μας Πύργος“!