(θυμόσοφη ρήση)

Με αφορμή την εκδήλωση συμπαράστασης και επιδοκιμασίας  των συμπολιτών μας για τους υγειονομικούς  χθες (σ.σ. προχθες) το βράδυ στις 9.

Όλοι εμείς οι λειτουργοί του Δημόσιου Συστήματος Υγείας καλούμαστε σε συνθήκες ιδιαίτερα κρίσιμες  να διαχειριστούμε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση που όμοια της μόνο με συνθήκες πολέμου μπορεί να συγκριθεί. Όσο περνούν οι μέρες συνειδητοποιούμε όλο πιο έντονα το βάρος που πέφτει στους ώμους μας, την ευθύνη μας απέναντι στον συνάνθρωπο μας  στους γονείς μας, στα παιδιά μας, στους συναδέλφους μας αλλά και στην κοινωνία ολόκληρη. «Οι καιροί ου μενετοί» δηλαδή δεν επιτρέπεται να περιμένουμε, πρέπει να δράσουμε άμεσα χωρίς καθυστέρηση. Θέτουμε τους εαυτούς μας στην μάχη  για να υπερασπιστούμε το υπέρτατο αγαθό της υγείας των πολιτών με το όποιο τίμημα. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κάποιοι από εμάς θα νοσήσουν άλλοι μπορεί και βαριά. Όμως πρέπει να είμαστε εκεί ,όπως ήμασταν πάντα, όπως πάντα ανατέλλει ο ήλιος και όχι μόνο περιστασιακά. Αυτή είναι η δουλεία μας,  αυτή είναι η ζωή μας. Κρατάμε  τα νοσοκομεία ανοιχτά με εφεδρείες που  φτιάχνουμε οι ίδιοι. Θα αντιμετωπίσουμε προκλήσεις τις επόμενες ημέρες. Ο καθένας μονός και όλοι συνολικά θα μετρήσουμε το δικό μας μπόι. Κάθε γενιά οφείλει κάτι στην ιστορία.  Η δικιά μας έλαχε να κρατήσει το δημόσιο σύστημα υγείας όρθιο. Η δουλειά μας δεν είναι εύκολη. Απαξιωμένη, κακοπληρωμένη, δύσκολη, επικίνδυνη. Η πολιτεία δεν στάθηκε διαχρονικά στο ύψος της να μας αποδώσει όσα μας χρωστά. Οι παραινέσεις συμπαράστασης από πρόσωπα του πολιτικού κατεστημένου δεν αρκούν και το λέμε αυτό όχι από κακία, αλλά από την βαθιά πεποίθηση ότι γνωρίζουν τα ουσιαστικά μας προβλήματα όπως μεταξύ άλλων  η ένταξη μας στα ΒΑΕ και δεν έχουν κάνει τίποτα. Τα αιτήματα μας χρόνια τώρα είναι γνωστά. Μεγαλώσαμε στους θαλάμους των νοσοκομείων  και στις πλάτες  μας φορτώθηκαν προβλήματα υγείας. Προσλήψεις ανύπαρκτες. Συνθήκες εργασίας απαράδεκτες. Μισθοί απογοήτευσης. Ήρθε ο καιρός όμως να δείξουμε ότι πράγματι αξίζουμε κάτι καλύτερο και  μας τα χρωστά.

Όχι όμως αυτή την ώρα. Τώρα είναι η ώρα της μάχης και θα παλέψουμε με συνέπεια αποφασιστικότητα και πείσμα. Δεν το κάνουμε για το χειροκρότημα των 9. Το κάνουμε για  τον κάθε ασθενή, τον κάθε πολίτη που χρειάζεται την βοήθεια μας και θα την έχει με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και την αλληλεγγύη στον πάσχοντα.

Σωκράτης Σωτηρόπουλος Μάχιμος Υπάλληλος Ακτινολογικού Εργαστηριού