Σχέδιο για την προστασία των παιδιών από την σεξουαλική κακοποίηση

«Ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο δράσης για την προστασία του παιδιού»

Στη σκιά της φρίκης που άπλωσε στην πάντα ανυποψίαστη κοινωνία η ιστορία όχι μόνο του 12χρονου κοριτσιού αλλά και πολλών άλλων κακοποιημένων παιδιών που τόλμησαν να μιλήσουν, η κυβέρνηση καταφεύγει ξανά στην προσφιλή της μέθοδο του επικοινωνιακού εντυπωσιασμού.

Με αποσπάσματα από κοπιαστικές επιστημονικές έρευνες, αναλύσεις και συμπεράσματα, με ξαφνική αγωνία για τις διεθνείς συμβάσεις και τις ευρωπαϊκές οδηγίες για το Παιδί που έχει υπογράψει και υιοθετήσει η χώρα και, τέλος, με τις απαραίτητες «πινελιές» των αρίστων, αναρτήθηκε το «ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο δράσης για την προστασία του παιδιού από τη σεξουαλική κακοποίηση και την εκμετάλλευση».

Προκειμένου δε να μη χαθεί χωρίς εκμετάλλευση η θλιβερή συγκυρία, αποφασίστηκε να γίνει, σημερα, μια έκτακτη συνεδρίαση της Βουλής, με τη συμμετοχή πέντε αρμόδιων επιτροπών, όπου καμιά δεκαριά υπουργοί θα αναλύσουν, μετά τον υπεύθυνο κ. Σκέρτσο, τα δικά τους σχέδια.

Η κυβέρνηση παρουσιάζει ένα σχέδιο που στο διά ταύτα έχει μόνο διακηρύξεις και καλές προθέσεις για ελέγχους, εκπαίδευση, νέες επιτροπές επεξεργασίας των «ταλαιπωρημένων» ποινικών κωδίκων κ.λπ., όταν εδώ και 4 χρόνια δεν λειτουργεί τίποτα και παραβιάζονται κατάφωρα οι νόμοι και οι οδηγίες.

Ακόμα και η εφαρμογή της οδηγίας για το «σπίτι του παιδιού», καθυστέρησε εγκληματικά, ενώ «πάγωσε» το ολοκληρωμένο πρόγραμμα δημιουργίας και στελέχωσης με 2.000 ειδικούς 100 κέντρων στήριξης θυμάτων και οικογενειών από τους δήμους της Ελλάδας.

Είδαμε μόλις πριν από ενάμιση χρόνο ότι, αντί για τη λειτουργία των δομών «σπίτι του παιδιού», όπου, μεταξύ άλλων, το παιδί θα δίνει μία μόνο κατάθεση σε ειδικούς (βιντεοσκοπημένη και για το δικαστήριο) σε ασφαλές και φιλικό περιβάλλον, διαμορφώθηκε κατάλληλος χώρος καταθέσεων των παιδιών στη ΓΑΔΑ!

Το  νέο σχέδιο

Ήδη από τον τίτλο του σχεδίου προκύπτει το ερώτημα γιατί αναφέρεται μόνο στη σεξουαλική κακοποίηση και όχι και στην πάσης μορφής κακοποίηση παιδιών. Δεν γνωρίζουν  ότι τα παιδιά κακοποιούνται και με πολλούς άλλους τρόπους, που δεν άπτονται μόνο της σεξουαλικής κακοποίησης; Ποιος είναι ο λόγος που η εν γένει κακοποίηση απαλείφεται;

Το ξύλο, οι βίαιες τιμωρίες, η ψυχολογική κακοποίηση, ο εγκλεισμός στη φυλακή αντί για εναλλακτική μορφή τιμωρίας κ.λπ. δεν αξίζουν άραγε ένα μερίδιο προσοχής της πολιτείας;

Αναφέρονται στο «σχέδιο» οι δυσκολίες που προκύπτουν από την αποσιώπηση και τον φόβο και τις αντικειμενικές δυσκολίες να βρεθούν μάρτυρες και στοιχεία για τη σεξουαλική κακοποίηση, ειδικά όταν τα περισσότερα εγκλήματα γίνονται μέσα στην «αγία» οικογένεια. Δεν υπάρχει πουθενά στο σχέδιο η διαπίστωση πόσο πολύ βοήθησε τα θύματα το δυναμικό κίνημα #metoo και στη χώρα μας και το πώς άρχισαν δειλά δειλά να ανοίγουν στόματα, παρά τις ανύπαρκτες δομές και τη μη εφαρμογή του Πρωτοκόλλου που είχε στόχο την εφαρμογή κοινής μεθοδολογίας όλων των αρμόδιων φορέων για τη διαχείριση περιστατικών κακοποίησης και παραμέλησης από όλους τους εμπλεκόμενους επαγγελματίες, υπηρεσίες και οργανισμούς.

Τελευταίο τραγικό παράδειγμα, η 12χρονη. Ενώ ο νόμος ορίζει το πώς λαμβάνεται μια δικανική κατάθεση ανηλίκου. αποδείχτηκε, από το περιεχόμενο των καταθέσεων του κοριτσιού που διέρρευσαν, ότι οι ψυχολόγοι – αστυνομικοί δεν τήρησαν κατ’ ελάχιστο τους αυστηρούς όρους που απαγορεύουν απολύτως τις κλειστές ερωτήσεις (πού πήγες, τι έκανες, τι σου έκαναν κ.λπ.) και επιτρέπουν μόνο την αφηγηματική κατάθεση του παιδιού.

Οι επί το αυστηρότερο αλλαγές του ποινικού κώδικα είναι τα μόνα συγκεκριμένα μέτρα στα οποία αναφέρεται το σχέδιο. Ολόκληρο το σχέδιο δεν προβλέπει ούτε ένα ευρώ για τη στελέχωση κοινωνικών υπηρεσιών, που είναι το θεμέλιο μιας στρατηγικής πρόληψης. Πώς άραγε θα υλοποιηθούν οι μεγαλόστομες διακηρύξεις, όταν, αντί για κοινωνικούς λειτουργούς, παιδοψυχολόγους κ.λπ. που θα στελεχώσουν τις ανύπαρκτες έως τώρα δομές, προσλαμβάνονται μόνο αστυνομικοί και ειδικοί φρουροί;

Η έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση ανιχνεύονται μέχρι τώρα μόνο με τις καταγγελίες θυμάτων και χωρίς τις απαραίτητες επισκέψεις -έστω δειγματοληπτικά- των υποστελεχωμένων κοινωνικών υπηρεσιών εκεί όπου διαπιστώνονται συνθήκες ευνοϊκές για κακοποίηση.

Προβλέπονται θέσεις υπεύθυνων συντονισμού και κώδικες δεοντολογίας, αλλά ούτε λέξη για προσλήψεις ειδικών που δουλεύουν στα πεδία κι όχι σε γενικές γραμματείες υπουργείων και που είναι απαραίτητοι προκειμένου να στελεχώσουν κοινωνικές υπηρεσίες για τη στήριξη των θυμάτων και των οικογενειών. Η προστασία του θύματος τόσο κατά την ανάκρισή του όσο και, στη συνέχεια, με παραμονή σε κατάλληλο περιβάλλον και ψυχολογική στήριξη από ειδικούς παραμένει θεωρητική.