Μετά τη συγκινητική ανταπόκριση που βρήκε το αφιέρωμα και για να δοθεί η δυνατότητα σε περισσότερους θεατές να απολαύσουν το δυσεύρετο κινηματογραφικό υλικό του, αποφασίστηκε μια δεκαήμερη παράταση των προβολών.

Με αυτή την «επέκταση» φτάνουμε στις 21 Απριλίου, την επέτειο της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών του 1967. Γι αυτό το λόγο αποφασίστηκε να εμπλουτιστεί το αφιέρωμα με νέο, σπάνιο υλικό που εντάσσεται σε μια ξεχωριστή ενότητα με τίτλο «Αναφορά στη Δικτατορία».

Η σύνδεση με τις προηγούμενες ενότητες γίνεται με την ταινία «Πρόσωπο με Πρόσωπο». Η ταινία περιγράφει την κοινωνική και πνευματική κατάσταση της Ελλάδας τις παραμονές της δικτατορίας. Η ταινία, μετά τη βράβευσή της στη Θεσσαλονίκη καλείται να ανοίξει το Φεστιβάλ του Νέου Κινηματογράφου της Ιέρ στη Γαλλία. Πότε; Το βράδυ της… 21ης Απριλίου του ’67. Οι δημοσιογράφοι τρέχουν στον Μανθούλη ο οποίος κάνει δηλώσεις ενάντια στη Χούντα. Μετά από αυτό δεν μπορεί να επιστρέψει στην Ελλάδα.

ΟΙ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ

Ο ελληνικός κινηματογράφος στην εξορία

Τηλεοπτική εκπομπή, 1968, 42’: Μια εκπομπή της Ελβετικής τηλεόρασης για τον σύγχρονο κινηματογράφο με τίτλο «Cinema vif» των Rodolphe-Maurice Arlaud  και F. Bardet. Στην εκπομπή μιλούν οι εξόριστοι έλληνες σκηνοθέτες Ροβήρος Μανθούλης και Νίκος Κούνδουρος. Προβάλλεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Δυο ταινίες με πρόσωπα της αντιδικτατορικής αντίστασης στο Παρίσι

Η Μελίνα ξαναβρίσκει την Ελλάδα στο Παρίσι

Ντοκιμαντέρ, 1968, 16’: Η Μελίνα Μερκούρη έρχεται από το Μπροντγουέι και εγκαθίσταται στο Παρίσι. Εδώ βρίσκει μια κασέτα με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη που έχει ηχογραφήσει κρυφά στην Ελλάδα. Η Μελίνα στο διαμέρισμά της με τους μουσικούς κάνει πρόβα τα τραγούδια και τα μεταφράζει στα γαλλικά.

Είμαστε δυο

Ντοκιμαντέρ, 1970, 16’: Ο Μίκης Θεοδωράκης αφήνεται ελεύθερος από τη φυλακή του Ωρωπού και φτάνει στο Παρίσι. Εγκαθίσταται σε ένα διαμέρισμα που του παραχωρεί η εταιρία δίσκων που συνεργάζεται. Την επόμενη μέρα ξεκινά με τον Ζορζ Μουστακί τις πρόβες για τα τραγούδια που έγραψε στη φυλακή. Η κάμερα του Ροβήρου Μανθούλη βρίσκεται και καταγράφει τις πρόβες.

Η κραυγή της σιωπής

Ντοκιμαντέρ, 1974, 52’: Η ταινία ανήκει στη σειρά «Μια χώρα μια μουσική» και γυρίστηκε πριν πέσει η Χούντα στην Ελλάδα. Η κάμερα παρακολουθεί τον Μίκη Θεοδωράκη σε μια περιοδεία του στη Γαλλία ενώ ο Φώτης Μεσθεναίος, έρχεται στην Ελλάδα και με τηλεφωνικές εντολές του σκηνοθέτη, που δεν μπορεί να επιστρέψει, καταγράφει την ελληνική μουσική. Η ταινία αναζητά τις ρίζες της μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη κινηματογραφώντας λαϊκούς οργανοπαίκτες, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τη Σωτηρία Μπέλλου, τη Δόμνα Σαμίου και άλλους.

LIlly’s Story

Μυθοπλασία, 2002, 106’: Η τελευταία ταινία του Ροβήρου Μανθούλη με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Η ταινία καταγράφει την περιπέτεια μιας ταινίας που δεν κατάφερε να γυρίσει την περίοδο της δικτατορίας με τη Μελίνα Μερκούρη. Ο Μανθούλης τη χαρακτηρίζει ως μια ταινία της εξορίας. Στην αυτοβιογραφία του γράφει: «Στο Lilly’s Story, στην «ταινία της εξορίας» που γύρισα, βρήκα την ευκαιρία, με κάποια αφορμή, να βάλω σκηνές από προηγούμενες ταινίες που δεν είχα προλάβει να γυρίσω!

Σε αυτό το αφιέρωμα προβάλλουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη γαλλική βερσιόν της ταινίας (διάρκειας 106 λεπτών) που αποτελεί ένα νέο μοντάζ της ελληνικής βερσιόν (125’)