“Η πολύχρονη άσκησή μου στη ζωγραφική της πέτρας με οικείωσε με το χώρο τους κανόνες και το πνεύμα της μοντέρνας ζωγραφικής τέχνης.” Αυτό τονίζει η  εικαστικός Άντα Τζαβάρα απο τον Πύργο που εδώ και χρόνια υπηρετεί με πάθος την Τέχνη, όπου με τα πινέλα της δίνει ζωή και χρώμα στο άψυχο υλικό της πέτρας.   Μια πέτρα που μπορεί να θυμίζει και να γίνει μορφή, εικόνα, πουλί, θάλασσα, ουρανός. Για όποιες δεν έχουν σχήμα επιλέγει  να ζωγραφίσω πάνω τους τοπία και πρόσωπα.

Η Άντα Τζαβάρα μιλά σήμερα στην Πρωινή για την μοντέρνα τέχνη και τα καλλιτεχνικά κινήματα του 20ου αιώνα:

“Η μοντέρνα τέχνη, όπως είναι γνωστό ξεκίνησε ως ένα καλλιτεχνικό κίνημα στο χώρο της ζωγραφικής στα τέλη του 19^ου αιώνα με τις τάσεις του ιμπρεσιονισμού και του εξπρεσιονισμού.

Την εποχή εκείνη η επικρατούσα αντίληψη για την Τέχνη ήταν πως θα έπρεπε να είναι ακριβής στην απεικόνιση των αντικειμένων της για να στοχεύει στην έκφραση του ιδανικού. Οι τάσεις αυτές δεν στόχευαν σε κάποια είδη πρωτοπορίας.

Οι ιμπρεσιονιστές για παράδειγμα πρέσβευαν πως οι άνθρωποι στην πραγματικότητα δεν παρατηρούν τα υλικά αντικείμενα αλλά το φως που αντανακλάται σε αυτά.

Στις αρχές του 20ου αιώνα άνθισαν νέα κινήματα της μοντέρνας τέχνης: Ο φωβισμός,ο κυβισμός, ο εξπρεσιονισμός και ο φουτουρισμός.

Ο Α ´ Παγκόσμιος Πόλεμος έβαλε τέρμα σε όλα αυτά τα ρεύματα και έφερε νεότερα: Τον Ντανταϊσμό και Υπερρεαλισμό.

Μετά τον Β ´ Παγκόσμιο Πόλεμο εμφανίστηκε το καλλιτεχνικό ρεύμα στη ζωγραφική: Ο αφηρημένος εξπρεσιονισμός και η Ποπ Αρτ και στις δεκαετίες του 50 και 60 ο φωτορεαλισμός.

Ο ζωγράφος του 20ου αιώνα δε ζωγραφίζει αυτό που βλέπει. Δεν υποτάσσεται σε κανόνες και νόρμες, δανείζεται στοιχεία από την πρωτόγονη τέχνη. Η μοντέρνα Τέχνη μιλάει με τη ψυχή και το συναίσθημα.

Βασίζεται  στην κληρονομιά των ζωγράφων όπως ο Βαν Γκογκ, ο Σεζάν, ο Τουλούζ Λωτρέκ. Όλοι αυτοί θεωρούνται  πρόδρομοι του μοντερνισμού.

Προκλητικό για πολλούς και δυσνόητο για άλλους, το κίνημα του μοντερνισμού έφερε επανάσταση στην απεικόνιση εννοιών και συναισθημάτων. Ήρθε σε πλήρη ρήξη με την παραδοσιακή “φωτογραφική” προτείνοντας μια διαφορετική αντίληψη για τον κόσμο.

Τίποτα δεν έμεινε ίδιο μετά  το πέρασμα του μοντερνισμού, που χρησιμοποιώντας ακόμα και τη μέθοδο της αυτοκαταστροφικής υπερβολής, κατάφερε να ταρακουνήσει συθέμελα την τέχνη, επανακαθορίζοντας τους κώδικες και τα όρια της.”

Αναμφίβολα, μια “τάση” ένα “ρεύμα” της μοντέρνας τέχνης, είναι και η  ζωγραφική της πέτρας. Εμφανίστηκε στη δεκαετία του 70 με πρώτο εκφραστή της τον ποιητή της Ρωμιοσύνης Γιάννη Ρίτσο. Η ζωγραφική αυτή καθαρά παραστατική, ανήκει στο ρεαλισμό. Κύριο χαρακτηριστικό της η “φωτογραφική” ακρίβεια των θεμάτων και η λεπτομέρεια.

Τα έργα της ζωγραφικής αυτής είναι συχνά  ανθρωποκεντρικά, με κυρίαρχο θέμα την προσωπογραφία. Η προσωπογραφία ήταν ευρύτατα διαδομένη στους αρχαίους Έλληνες και στους Ρωμαίους. Η ζωγραφική πολλές φορές είναι μια από τις πιο “έντονες” τέχνες αφού τα σχέδια και τα χρώματα όχι μόνο καθρεφτίζουν τα ψυχολογικά κομμάτια του ατόμου αλλά και τα στοιχεία του ίδιου του αυρικού πεδίου που μπορεί να μην τα κατανοεί με το νου, αλλά που βρίσκουν δίοδο απ’ της εξωτερίκευσης μέσω του σχεδίου. Με τον τρόπο αυτό πραγματοποιείται και ένα είδος ψυχικής επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους, σαν τα ενεργειακά κομμάτια που έχουν αποτυπωθεί σε ένα έργο αγγίζουν αντίστοιχα κομμάτια σε άλλους ανθρώπους, δημιουργώντας συναισθήματα και εικόνες πολύ έντονες  για αυτούς.

Λίγα λόγια για τη ζωγράφο Άντα Τζαβάρα

Η Άντα Τζαβάρα γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στο γαλάζιο φως  του Ιονίου και ανάμεσα στις θείες ζωγραφιές της καστροπολιτείας Φειάς του Αγίου Ανδρέα Κατακόλου.

Από μικρή σχεδίαζε στις ιχνογραφίες της καρδιάς της τα  σκιρτήματα ,τους ερεθισμούς της ιδιοσυγκρασίας της και τις εικόνες του εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου της… Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου ασκήθηκε στ´ αγωνίσματα, της ανθρώπινης περιπέτειας δημιουργικά και επιτυχημένα.

Υπηρετεί πολλά χρόνια, τη ζωγραφική Τέχνη με συνέπεια, πάθος και ευρηματικότητα. Θητεύει σ ένα δύσκολο εικαστικό χώρο. Στη ζωγραφική της πέτρας όπου με τη χάρη του ταλέντου της και τη δύναμη του χρωστήρα της, δίνει διάσταση και βάθος σε μορφές, τοπία και εικόνες…