Ψηφιακός αναλφαβητισμός ένας σύγχρονος πονοκέφαλος

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”90528″ img_size=”full”][vc_column_text]Με αφορμή την επικαιρότητα του εθνικού κτηματολογίου αλλά και την ύπαρξη άλλων δημοφιλών πλατφορμών που κάνουν την εμφάνιση τους ανα διαστήματα  όπως οι αιτήσεις  του επιδόματος τέκνων στη πλατφόρμα του ΟΠΕΚΑ , οι αιτήσεις προσλήψεων μέσα από την ιστοσελίδα του ΑΣΕΠ , το κοινωνικό τιμολόγιο και μια πλειάδα ακόμα ηλεκτρονικών αιτήσεων θα ήθελα να αναδείξω ένα ζήτημα με σημαντικές οικονομικές προεκτάσεις ,το οποίο οι πολίτες καλούνται να αντιμετωπίσουν καθημερινά και δεν είναι άλλο, από την έλλειψη ψηφιακής γνώσης.

Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο ούσα στο επάγγελμα του λογιστή-φοροτεχνικού τα τελευταία χρόνια είναι η απουσία του κρατικού μηχανισμού από την ψηφιακή καθημερινότητα του πολίτη. Αρχικά θαύμαζα τη ταχύτητα με  την οποία οι φορείς των εκάστοτε Υπουργείων ανταποκρίνονταν στη τεχνολογική λαίλαπα που κατακλύζει τις νέες γενιές, για να διαπιστώσω λίγο αργότερα ότι αυτή η εξέλιξη δημιουργούσε σε μια μεγάλη μερίδα πολιτών ανασφάλεια και μια αίσθηση ελέγχου από το κράτος , το οποίο χρησιμοποιώντας τα τεχνολογικά του μέσα θα τους τιμωρούσε για τυχόν παραλείψεις.

Σε αυτή  τη προσπάθεια  εκσυγχρονισμού το κράτος και η εκάστοτε κυβέρνηση ξέχασε εκείνη τη κατηγορία των πολιτών οι οποίοι προερχόμενη απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα πάσχουν από ψηφιακο αναλφαβητισμό.

Δε μπορούμε να αισθανόμαστε ευχαριστημένοι με την τεχνολογική μας πρόοδο όταν οι αιτήσεις του ΑΣΕΠ υποβάλλονται ηλεκτρονικά και οι ίδιοι οι υποψήφιοι δεν έχουν τις βασικές  γνώσεις υπολογιστών  για να τις υποβάλλουν και αναγκάζονται να πληρώνουν επαγγελματίες για μια απλή αίτηση εργασίας.

Στην καθημερινότητα μου έρχομαι συνεχόμενα αντιμέτωπη με αυτό το γεγονός και αισθάνομαι θλίψη γιατί συνειδητοποιώ ότι ζω σε μια χώρα δύο ταχυτήτων. Από τη μια η προσπάθεια  να είμαστε μέρος του σύγχρονου κόσμου και από την άλλη οι κοινωνικές ελλείψεις που δε καλύπτονται από καμία ηλεκτρονική πλατφόρμα. Αρκεί να αναφέρουμε ότι τα 2/3 του εργατικού δυναμικού της ΕΕ έχει ελάχιστες ή καθόλου ψηφιακές δεξιότητες και το ποσοστό αυτό αφορά το εργατικό δυναμικό και όχι άλλες κατηγορίες όπως άνεργοι , συνταξιούχοι ή ηλικιωμένοι.

Το κενό δε μπορεί να καλυφτεί μόνο από τους ιδιώτες και η πολιτεία αδυνατεί να οργανώσει και να εκπαιδεύσει αυτό το κομμάτι του πληθυσμού της. Αυτό που θα περίμενε κανείς εντοπίζοντας το πρόβλημα είναι τουλάχιστον να μεριμνήσει στο να ενισχύσει και να οργανώσει τον σημαντικό θεσμό του ΚΕΠ.

Ωστόσο αυτό το κομμάτι μέχρι και σήμερα δεν ενισχύθηκε ποτέ κάνοντας του πολίτες έρμαια σε ένα σύστημα που δε κατανοούν .Η μη υποστήριξη οδηγεί στην αποξένωση του πολίτη , στην καλλιέργεια του αισθήματος ανασφάλειας και στην αίσθηση ότι βρίσκεται μόνος του σ’ έναν ξένο τεχνολογικά εξελισσόμενο κόσμο.

Θα ήταν πολύ ωραία πρωτοβουλία των καινούργιων δημοτικών αρχών η διοργάνωση σεμιναρίων επιμόρφωσης, η επιτάχυνση των διαδικασιών για τη παροχή δωρεάν wi-fi στους δήμους, ακόμα και η δημιουργία πιστοποιημένων ομάδων στήριξης αυτού του πληθυσμού.

Παπαϊωάννου Αγγελική

Λογίστρια-φοροτεχνικός

MSc Τραπεζική-Χρηματοοικονομική[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]