Πρωτοβουλία ενάντια στην Παγκοσμιοποίηση: Δώστε λεφτά για παιδεία – υγεία να ανοίξουν επιτέλους τα σχολεία
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”97117″ img_size=”full”][vc_column_text]Ενώ η ανθρωπότητα προσπαθεί να βγει από το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού, οι ισχυροί της γης, πέρα από τη μεγάλη μπάζα, που προσπαθούν να κάνουν με τα εμβόλια, έχουν άλλες προτεραιότητες. Βρήκαν την ευκαιρία να προωθήσουν ένα νέο τύπο ανθρώπου, που θα τα ζει όλα “εξ αποστάσεως”. Κι έτσι σε καθεστώς τηλεργασίας, η αυθαιρεσία ενάντια στα δικαιώματα μας θα επιταθεί, ο ελεύθερος χρόνος θα αμφισβητηθεί καθώς οι ανάγκες της επιχείρησης θα πιέζουν να εργαζόμαστε μέρα – νύχτα, οι ανοιχτές εκδηλώσεις – διαδηλώσεις θα αποθαρρυνθούν, ο συνδικαλισμός θα χτυπηθεί. Η κοινωνία υπό επιτήρηση είναι ο κεντρικός τους στόχος.
Έτσι λοιπόν βρέθηκε η ευκαιρία να προωθηθεί και η τηλεκπαίδευση. Το μόνο θετικό της είναι ότι δε μεταδίδει τον κορωνοϊό (ενσταλάζει όμως στις ευαίσθητες ψυχές των παιδιών τον “τηλε-ιό”). Στην ουσία πρόκειται για μια απασχόληση των παιδιών χωρίς όμως τίποτα ενεργητικό εκ μέρους τους. Κι έτσι μετά το περσινό δοκιμαστικό στάδιο, φέτος επεκτάθηκε σε όλη την εκπαίδευση, βρίσκοντας μάλιστα αρχικά σχετικά μεγάλη ανταπόκριση σε γονείς και εκπαιδευτικούς.
Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, εκπαιδευτικοί και γονείς, αποδέχτηκαν με χλιαρές αντιδράσεις την τηλεκπαίδευση, η οποία όμως ούτε τα προσωπικά δεδομένα διασφαλίζει ούτε τη μαθησιακή διαδικασία προωθεί. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, που στο μάθημα μπαίνει όποιος θέλει και λέει ή κάνει ό,τι γουστάρει… ή ακούγονται σχόλια στη γειτονιά για τη συμμετοχή του τάδε μαθητή ή για την προφορά του τάδε καθηγητή…
Από την άλλη η τηλεκπαίδευση συνήθως εξαντλείται σε μια διάλεξη του δασκάλου προς τους μαθητές, οι οποίοι έχουν μπει μεν στο μάθημα, αλλά “τις οίδε” πού βρίσκονται! Τις περισσότερες φορές στις ερωτήσεις του δασκάλου δεν ακούγεται καμία απάντηση, ενώ στις εργασίες, που μπαίνουν για το σπίτι, η ανταπόκριση είναι μικρή (ή/και αμφίβολης προέλευσης, δείγμα του ότι τα παιδιά δε μαθαίνουν). Με αυτά τα δεδομένα και με τη δυσκολία πολλών παιδιών να συμμετέχουν στο μάθημα λόγω έλλειψης υπολογιστή (η παρακολούθηση από κινητό ή σταθερό τηλέφωνο δε συνιστά πραγματική συμμετοχή) και η εκπαιδευτική διαδικασία δεν προχωράει και τα παιδιά δε βοηθούνται κολλημένα σε μια καρέκλα ή χωρίς στήριξη και με πολλά προβλήματα μέσα στο σπίτι.
Άρα η “εξ αποστάσεως εκπαίδευση” και εκπαίδευση πραγματική δεν είναι και εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες. Επομένως οποιαδήποτε απαίτηση για αξιολόγηση των μαθητών είναι μη ρεαλιστική καθώς δεν εξασφαλίζεται ούτε το αδιάβλητο (πώς ξέρουμε αν γράφει διαγώνισμα ο μαθητής ή ο φροντιστής του;) και τείνει να νομιμοποιήσει και να εξομοιώσει την τηλεκπαίδευση – παρωδία με την κανονική εκπαίδευση έτσι ώστε να τη χρησιμοποιήσουν κάποιοι σαν ισότιμη και ιδίως για να εξασφαλιστεί η καταβολή των διδάκτρων και η παροχή τίτλων στις διάφορες μορφές ιδιωτικής εκπαίδευσης, που προωθεί το υπουργείο.
Είναι κοινή απαίτηση των εκπαιδευτικών και των γονέων η όποια αξιολόγηση των μαθητών να γίνει μετά την επιστροφή στο σχολείο. Αλλά για να γίνει αυτό και να σταματήσει η γελοιότητα της τηλεκπαίδευσης, πρέπει το κράτος να ασχοληθεί σοβαρά με τη δημόσια παιδεία και υγεία. Είναι απαίτηση να χωριστούν οι τάξεις στο μισό (μέχρι 15 παιδιά ανά τμήμα), να γίνουν διορισμοί εκπαιδευτικών, καθαριστριών, νοσηλευτών – γιατρών (σε νοσοκομεία και σχολεία), τεστ για όλους καθώς και να επιταχυνθεί ο εμβολιασμός των εκπαιδευτικών. Αυτά μαζί με την αύξηση των τεστ, του εμβολιασμού, την αύξηση των ΜΕΘ και την αποσυμφόρηση στα ΜΜΜ (κυρίως λεωφορεία) μπορούν να βοηθήσουν να βελτιωθεί η κατάσταση. Φυσικά πρέπει να ακυρωθεί άμεσα η εφαρμογή της τράπεζας Θεμάτων και τα σχέδια για βάση εισαγωγής στα ΑΕΙ, που δείχνουν την αναλγησία του υπουργείου απέναντι στο “δράμα των οικογενειών”.
Η κυβέρνηση επιλέγει τη “φυγή προς τα μπρος” προσπαθώντας να απαλύνει στα μάτια των εκπαιδευτικών και των γονιών το τέρας, που η ίδια εξέθρεψε, εξαγγέλλοντας επιμορφώσεις κατόπιν εορτής και μιλώντας για μείωση της ύλης στη Γ’ Λυκείου. Πρόκειται για την έστω και καθυστερημένη ομολογία ήττας της τηλεκπαίδευσης – παρωδίας.
Επιπλέον η κυβέρνηση δέσμια των κεντρικών κατευθύνσεων του κεφαλαίου προσπαθεί να προωθήσει ιδιωτικοποιήσεις, αμφισβήτηση βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων, αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολείων (αλλά όχι των δομών, του αναλυτικού προγράμματος ή του σχεδιασμού) κλπ. λειτουργώντας λες και το πρόβλημα με τον κορωνοϊό δεν τους αφορά. Έτρεξαν βέβαια να εμβολιαστούν πρώτοι, να πάνε τα ταξιδάκια τους για αναψυχή κι ας αλυσοδένουν την κοινωνία…
Εμείς συνεχίζουμε να διεκδικούμε επιστροφή των παιδιών στα σχολεία, έστω και εκ περιτροπής για μικρό χρονικό διάστημα, και απαιτούμε να γίνει προτεραιότητα η δημόσια υγεία και παιδεία.
Κι ας είμαστε έτοιμοι να ξεπεράσουμε το φόβο, που μας έχουν επιβάλει και να βγούμε συντεταγμένα στους δρόμους για να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.
Πρωτοβουλία ενάντια στην Παγκοσμιοποίηση
(ΠΡ.Ε.Σ.ΠΑ)[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
