Προκλητικές φοροαπαλλαγές
Το ζήτημα των «κόκκινων» δανείων και γενικότερα του ιδιωτικού χρέους επανέρχεται τρομακτικό στην κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα. Προφανώς δεν προσφέρεται για στείρες αντιπαραθέσεις, διότι η θεσμοθέτηση της δευτερογενούς αγοράς μη εξυπηρετούμενων δανείων ήταν βασικό προαπαιτούμενο του 3ου Μνημονίου, το οποίο ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα που αποδέχονται το ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Επομένως, η αδειδότηση των funds, η διενέργεια ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, η τραπεζική εξυγίανση και το… τζογάρισμα με τα δάνεια του κοσμάκη είναι κάτι που μας επιβλήθηκε για να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη. Η πιο σημαντική παράμετρος, όμως, που αποκαλύπτει σήμερα η Πρωινή, είναι οι τεράστιες φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν οι εμπλεκόμενοι στην αγορά, διότι κάνουν χρήση του ν. 3156/2003.
Νομικός δεν είμαι, όμως μου επιτρέπεται να καταθέσω την απορία μου πώς γίνεται να χρησιμοποιείται ένα νόμος που ψηφίστηκε προ 20ετίας και όχι για τα «κόκκινα» δάνεια (το 2003 δεν χρωστούσε κανένας) και να μη χρησιμοποιείται ο νόμος του 2015, που ψηφίστηκε ακριβώς για τη διαχείρισή τους. Είναι κοινωνική πρόκληση να τζιράρουν όλοι 400 δις. ευρώ και μέσα σε επτά χρόνια να έχουν γλιτώσει 58 δις. ευρώ φόρους.
Επείγει ο εξορθολογισμός της φορολόγησης των funds από τον Υπουργό Οικονομικών, για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης, καθώς και η προστασία των κοινωνικά ευάλωτων νοικοκυριών.
