Που σταματάει αυτό;

Για κάποιους στον δημόσιο διάλογο,  είναι αυτονόητο να μην μπορούν οι Έλληνες να πηγαίνουν διακοπές σε  μέρη  όπου μέχρι πριν από όχι και τόσο πολλά χρόνια υπήρχε χώρος και για τον κροίσο και για τον μέσο πολίτη.

Πέραν του πόσο εξωφρενικό είναι να λέμε πως ένα κομμάτι της πατρίδας μας απευθύνεται μόνο σε πλούσιους μουσαφίρηδες, το άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι πως χρόνο με τον χρόνο αυτό το κομμάτι της Ελλάδας όλο και μεγαλώνει. Παλιά ήταν η Μύκονος και η Σαντορίνη. Τώρα είναι σχεδόν όλες οι Κυκλάδες και όχι μόνο.

Πού σταματάει αυτό; Τα ακτοπλοϊκά έχουν εκτοξευθεί στον Θεό και δεν μιλάει κανείς. Τα ξενοδοχεία είναι πανάκριβα. Στις Κυκλάδες το νερό δεν φτάνει ούτε για ζήτω. Τα σκουπίδια του καλοκαιριού δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε.

 Η ώρα που θα πάρουμε και εμείς τα νεροπίστολα και θα βγούμε στους δρόμους, σαν τους Ισπανούς, δεν αργεί.