Πολυτεχνείο, νυν και αεί
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”100357″ img_size=”full”][vc_column_text]
Tου Πάνου Τριγάζη*
Η φράση «Το Πολυτεχνείο ζει» έχει ακουστεί εκατομμύρια φορές μετά το 1974 που έπεσε η ξενοκίνητη χούντα μέσα σε πανεθνική καταφρόνια, λόγω και της προδοσίας της Κύπρου.
Δίκαια η 17η Νοέμβρη καθιερώθηκε ως ημέρα μνήμης και αγώνα για την δημοκρατία, αν και πολλοί και διάφοροι διεκδικούν την κληρονομιά του νοήματός της. Αυτό, όμως, επιβεβαιώνει την πραγματικότητα του πολιτικού πλουραλισμού στον δημοκρατικό χώρο, άρα και την ανάγκη και δυνατότητα να γινόμαστε ένα μπροστά στην απειλή του φασισμού, που πάει χέρι-χέρι με τον ακραίο εθνικισμό.
Πληθώρα άκρως αρνητικών περιστατικών σε τοπικές κοινωνίες εναντίον προσφύγων και μεταναστών, με χαρακτηριστικότερο το μπάρμπεκιου του μίσους στα Διαβατά, δείχνουν ότι απαιτείται πανδημοκρατική εγρήγορση και κινητοποίηση για την απόκρουση τέτοιων προκλήσεων, που τελικά κάνουν ζημιά στη χώρα μας. Πλήττεται η διεθνής εικόνα της, όταν την θέση των γιαγιάδων της Λέσβου που άνοιξαν τις αγκαλιές τους στα προσφυγόπουλα, παίρνουν οι «Ενωμένοι Μακεδόνες» τύπου Ψωμιάδη και το «δικαίωμά» τους αυτό υπερασπίζονται στη Βουλή οι Κυρανάκης και Πλεύρης, βουλευτές της κυβερνώσας πλειοψηφίας.
Επειδή, δυστυχώς, υπάρχουν τέτοιες «πολιτικές» (;) ή καλύτερα αντιπολιτικές συμπεριφορές και πρακτικές, το Πολυτεχνείο οφείλει να ζει και θα ζει, με τις αιώνιες αξίες που πυροδότησαν την νεολαιίστικη εξέγερση του Νοέμβρη 1973, την οποία αγκάλιασε και μεγάλο κομμάτι του λαού. Δημοκρατική εξέγερση, που αν δεν είχε κατασταλεί βίαια, και είχε επιτευχθεί από τότε το «κάτω η χούντα», μάλλον θα είχε αποφευχθεί και η Κυπριακή τραγωδία του Ιουλίου 1974.
Συνιστώ, λοιπόν, προσοχή σε κάποια ανεγκέφαλα, κατά τη γνώμη μου, κυβερνητικά στελέχη, που σήμερα κατακεραυνώνουν τις νεολαιίστικες κινητοποιήσεις στο όνομα του νόμου και της τάξης. Διότι κόντρα στον νόμο και την τάξη ξεσηκώθηκαν τα παιδιά του Πολυτεχνείου, προβαίνοντας σε μια ειρηνική πράξη πολιτικής ανυπακοής.
Υπενθυμίζω και ως βυρωνιώτης, ότι τυπικά παράνομη ήταν, το 1985, η κατάληψη των νταμαριών από τους δημάρχους Βύρωνα και Υμηττού, που εγκατέστησαν εκεί το ξακουστό πλέον Θέατρο Βράχων, με την πρωτοποριακή συμβολή και του σημερινού δημάρχου Βύρωνα, Γρηγόρη Κατωπόδη.
Παρόμοιες «παράνομες» πράξεις είχαν γίνει από διαδοχικούς δημάρχους της Καισαριανής, για να περιέλθει στον δήμο το Σκοπευτήριο, γνωστότερο και ως «θυσιαστήριο της λευτεριάς».
Τέλος, επισημαίνω στους μη γνωρίζοντες ότι η σύγχρονη θεωρία και πράξη της πολιτικής ανυπακοής (civildisobedience) γεννήθηκε στην Αμερική, αλλά κορυφαίο σύμβολό της από την αρχαιότητα αποτελεί η Αντιγόνη.
*Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και ανήκει στη γενιά του Πολυτεχνείου[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
