Πολιτικά και ανάγωγα: Ήθος τρισδιάστατο

Καμιά φορά, στο πολιτικό μας μενού τα αλμυρά, με σάλτσα κουτσομπολιού, κάνουν μεγαλύτερη ζημιά στους μαγείρους από τις γενικόλογες καταγγελίες.

Έτσι έγινε και με τον ηλικιωμένο διοικητή νοσοκομείου. Διότι άλλο να φωνάζεις για ρουσφέτια και συναλλαγές κι άλλο να ξετρυπώνεις τον Πατέρα όλων των αισχών.

Όχι μόνο γιατί δεν είχε ο έρμος τα προσόντα, γιατί είναι ογδοντάρης ή γιατί στη θητεία του στους ΑΝ.ΕΛΛ. είχε απορριφθεί το ρουσφέτι του από την κυβέρνηση της μη κανονικότητας. Αλλά και γιατί την κούνησε την ωραία αχλαδιά του Κυριάκου και γεμίσαμε ζουμερά αχλάδια: μου ζήτησε προεκλογικά να στηρίξω τη Ν.Δ., του ζήτησα το κατιτίς μου για το Νοσοκομείο Τρικάλων ή Καρδίτσας.

Κράτησε τον λόγο του… Την ίδια στιγμή βέβαια έδινε τον λόγο του διά του Παπαχελά στους πολίτες: Δεν θα ανεχτώ πολιτευτές στα νοσοκομεία! Κι αν νομίζετε ότι αυτό, άλλα να λέει δημόσια, κι άλλα να συμφωνεί στο παρασκήνιο, περιγράφει το πολιτικό ήθος του, πέφτετε έξω.

Για να έχουμε έγχρωμο και τρισδιάστατο αυτό το ήθος, πρέπει να προσθέσουμε δύο στοιχεία ακόμα.

Πρώτον, το Μαξίμου, μετά τον σαματά, όχι μόνο υποχρέωσε τον διοικητή σε εσπευσμένη και ταπεινωτική παραίτηση, αλλά και τον πέταξε στα σκυλιά.

Και δεύτερον, συνόδεψε την είδηση για άρση της «αστοχίας», για την κλωτσιά δηλαδή στον Πατέρα  με τη σεμνή αναφορά ότι το πόδι που τη διέπραξε ανήκει στον ίδιο τον πρωθυπουργό!

Λοιπόν, έχουμε και λέμε.

Ο Μητσοτάκης του έταξε, ο Μητσοτάκης τον ενέταξε, ο Μητσοτάκης τον πέταξε.