Η 5η Ιουνίου – Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος έφθασε για ακόμη μια χρονιά, από το 1972 που καθιερώθηκε με αφορμή την αρχή της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για το Ανθρώπινο Περιβάλλον (5-16 Ιουνίου 1972). Στην καθιέρωση της Ημέρας Περιβάλλοντος αναφέρεται ο Τζον Μακ Κόρμικ στο βιβλίο του «Ανακτώντας τον Παράδεισο» ως εξής: «Η Στοκχόλμη ήταν χωρίς αμφιβολία γεγονός ορόσημο στην ανάπτυξη της διεθνούς οικολογίας. Ήταν η πρώτη φορά που πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα του παγκόσμιου περιβάλλοντος συζητήθηκαν σε διακυβερνητικό φόρουμ με στόχο την λήψη διορθωτικών μέτρων.»
Έτσι λοιπόν, 49 χρόνια τώρα, τιμούμε την Ημέρα αλλά το Περιβάλλον έχει φθάσει στα όριά του και οι αιτίες γι’αυτό είναι εν πολλοίς ανθρωπογενείς. Η νοοτροπία ότι είμαστε το κέντρο της Φύσης και ότι αυτή υπάρχει μόνο για να ικανοποιεί τις ανάγκες μας είναι η αιτία της κλιματικής κρίσης και όλων των δεινών που έχουν κάνει ήδη αισθητή την εμφάνισή τους στην ανθρώπινη διαβίωση, σαν ένα μπούμερανγκ που επιστρέφει επάνω μας.
Αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε, με επώδυνο δυστυχώς τρόπο, ότι η σωτηρία μας περνά μέσα από τη σωτηρία του φυσικού περιβάλλοντος και ότι απαιτείται να αποβάλλουμε την αυτοκαταστροφική μας στάση και νοοτροπία και στη θέση της να βάλουμε την ενσυναίσθηση ότι είμαστε ένα μέρος της Φύσης κι όχι ο κυρίαρχος δυνάστης της.
Ο πλανήτης Γη είναι ουσιαστικά ο οίκος μας (βλ. οικολογία), το σπίτι στο οποίο συγκατοικούμε μαζί με τις υπόλοιπες μορφές γήινης ζωής. Να βιώνουμε το θαύμα της ζωής μας συνειδητοποιώντας κάθε λεπτό που περνά ότι το μεγάλο μας σπίτι είναι ένα σύστημα (οικοσύστημα) με τη δική του ισορροπία που χάρη στις ανθρώπινες επιστημονικές δυνατότητες ήδη γνωρίζουμε και μαθαίνουμε συνεχώς, ώστε να μην την καταστρέφουμε. Πρόκειται για ζήτημα ζωής και θανάτου για το είδος μας, γι’αυτό και μας αφορά όλους ανεξαιρέτως, πολίτες και πολιτικούς.
Η αναζήτηση έγκυρης επιστημονικής γνώσης είναι η βάση της απαραίτητης αλλαγής, όπως συνέβη και με την εμφάνιση του νέου κορονοϊού. Την έγκυρη γνώση ακολουθεί η σκέψη και τη σκέψη η πράξη. Σκεφτόμαστε παγκόσμια και δρούμε τοπικά (ένα από τα πιο εύστοχα συνθήματα του σύγχρονου οικολογικού κινήματος) ώστε να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας. Στα υψηλά κλιμάκια (βλ. Ευρωπαϊκή Ένωση, Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών) ήδη έχουν βάλει πρώτο θέμα στην ατζέντα την προστασία του κλίματος, την κυκλική οικονομία και τη μείωση επικίνδυνων χημικών (πλαστικά κ.ά) και εκπονούν συγκεκριμένα σχέδια για συγκεκριμένους στόχους μέχρι το 2050. Αυτό και μόνο δείχνει την έκταση και την ένταση του προβλήματος. Ο καθένας στον τόπο του πρέπει να ξεβολευτεί λιγάκι και να αλλάξει καθημερινές συνήθειες, όπως το να παίρνει το αυτοκίνητο για μικρές αποστάσεις, να σπαταλά το νερό, να απορρίπτει αλόγιστα κι ανεύθυνα τα σκουπίδια του.
Στο δικό μας τόπο μένουν ακόμη πολλά που πρέπει να αλλάξουν. Ο σύλλογός μας, «Περιβαλλοντική Δράση Ηλείας», ιδρύθηκε μετά τις φονικές για ανθρώπους και φύση πυρκαγιές του 2007 και πολύ θα θέλαμε μετά από αυτά τα 14 χρόνια να μην εξακολουθούμε να διαμαρτυρόμαστε και να επαιτούμε τα αυτονόητα αλλά να είχαμε μετασχηματιστεί σε έναν σύλλογο με μόνο σκοπό τις ψυχαγωγικές εξορμήσεις στη ζωογόνα φύση. Όμως πώς να κλείσουμε τα μάτια μπροστά στα τόσα και τόσα δεινά; Στη μείωση των δασών, των φυσικών πνευμόνων και την απουσία αντισταθμιστικών φυτεύσεων στις πόλεις και όπου αλλού, στις ατιμώρητες καταπατήσεις, στο κάψιμο πλαστικού μέσα στα χωράφια και στη χρήση δηλητηρίων, στο παράνομο κυνήγι τις άγριας παρθένας ζωής, στις παράνομες χωματερές και τη μη διαλογή κι ανακύκλωση των απορριμμάτων και φυσικά στην ορατή απειλή από την εξόρυξη πετρελαίου; Αναγκαζόμαστε να γινόμαστε γκρινιάρηδες αλλά πάνω από όλα να παίρνουμε θέση κατόπιν εμπεριστατωμένης επιστημονικής ενημέρωσης και να καταθέτουμε βιώσιμες προτάσεις εξόδου από την περιβαλλοντική κρίση. Κάθε μας δελτίο τύπου είναι ταυτόχρονα κι ένα ανοιχτό κάλεσμα σε κάθε συμπολίτη που επιθυμεί να συσστρατευθεί.
