Πένθιμη ωδή στον Νίκο που έφυγε νωρίς

Αχ  ρε Νίκο μας 

Η Νέδα που πρώτη τον πήρε χαμπάρι να κατηφορίζει με το δρεπάνι στον ώμο από εκεί ψηλά το Τετράζι, έκανε σαν αφηνιασμένη φοράδα που χλιμιντρίζει  και χτυπά δυνατά τις οπλές της στις κοτρόνες. Αφού αφρίσανε τα νερά της και με το γνωστό βουητό της έκανε τα αδύνατα δυνατά να του φράξει το δρόμο. Αλλά αυτός, ο μπαμπέσης σταυρωτής, που τίποτα δεν μπορεί να τον συγκρατήσει πέρασε και έστησε καρτέρι εκεί δίπλα στη Χανιά στα πετσέικα χωράφια. Και εκεί έγινε το κακό.

 Εκεί ρε Νίκο που τόσο αγάπησες από μικρός και ο ιδρώτας σου έχει ποτίσει σπιθαμή-σπιθαμή το χώμα τους. 

Αχ ρε Νικολάκη, μπαγάσα  

Πριν το μάθει ο κόσμος κι ο ντουνιάς και μετά από μια νεκρική παγωμάρα ακούσθηκε μια βαριά, υπόκωφη βουή.  Άρχισε από τη βρύση του “Αγγέλου”   πολυθρύλητη έδρα καταγωγής των Πετσέων, και από την κορυφή του Αλιά απλώθηκε ακαριαία σε όλη την περιοχή, από το Λαπήθα μέχρι τα βουνά της Ζούρτσας και της Κυπαρισσίας. Κι  ένας γοερός θρήνος συντάραξε τα πάντα τους ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους και όλη τη φύση. 

Τα δένδρα γέρνουν τα κλαριά προς τα κάτω, υποκλίνονται και τα αγριολούλουδα στέκουν μαραμένα σε ένα μεγάλο Επιτάφιο. 

Τα πουλιά ούτε πετούν, ούτε κελαηδάνε, στέκουν πάνω στα σύρματα λυπημένα. Μόνο τα κοράκια πετούν κάνοντας κύκλο πάνω από τον πλάτανο στη Χανιά… 

Αχ ρε ξαδελφάκο

Σού έκανε σινιάλο, κλείνοντας σερέτικα το μάτι, ο μπάρμπας σου ο Μπάμπης που είναι ασαράντιγος και που τόσο σε αγαπούσε και εσύ πάραυτα τον ακολούθησες. 

Τις προάλλες σε συνάντησα και μάλιστα δεν σε αναγνώρισα και μάλιστα σε παρατήρησα γιατί δεν μου μιλάς. Που να ήξερα ότι θα είναι η τελευταία φορά που σε βλέπω!.

 Α ΄… ρε μπαγάσα εξάδελφε έφυγες πολύ νωρίς…. 

Α ο ί δ η μ ο ς…..

 [1] Η Χανιά είναι το πολυθρύλητο τοπωνύμιο, παρά τη Νέδα, μεταξύ της σιδηροδρομικής γραμμής και της εθνικής οδού, που είναι και οι δυο αντίστοιχε γέφυρες. Πολυθρύλητο καθότι:

•  Ακριβώς εδώ πάλια υπήρχε για πολύ καιρό  μεγάλο χάνι, των Τσιγγανέων, εξού και το όνομα Χανιά, όπου έλαβε χώρα τρικούβετο γλέντι με τον Κολοκοτρώνη και τους Ζουρτσάνους καπετανέους 
• Τη μεν γέφυρα στη σιδ. γραμμή την ανατίναξαν το 43, κλιμάκιο από Άγγλους σαμποτέρ και αντάρτες από το Καραμούσταφα .

[2] Για τους έξω των τειχών αναφέρω τα παρακάτω: Με το όνομα του “Αγγέλου” είναι ένα τοπωνύμιο, στο κέντρο  του τριγώνου των τριών χωριών Γιαννιτσοχώρι-Άγιος Ηλίας και Θολο, όπου κατοικούσαν αρκετές οικογένειες, γενεές επί γενεών,  με μεγαλύτερη τους Πεστσέους. Πετσοπούλα ήταν και η γιαγιά μου η Θοδώρα, εξού και τα χωράφια μας στη Χανιά. Εκεί δε ήταν η ξακουστή βρύση με τη μεγάλη κουρούτα για να πίνουν τα άλογα και τα γιδιδοπρόβατα. Από το μπόλικο νερό της ο παρακάτω χώρος ήταν παραδεισένιος, με ζηλευτά οπωροφόρα δένδρα και διάφορα κηπευτικά. Για την κουρούτα λένε ότι ήταν δώρο του πατριάρχη των Πετσέων, του γέρο-Σπύρου. Παρέκει ήταν και φυσικά υπάρχει ακόμα το ξωκκλήσι οι Άγιοι Θεόδωροι.¨όλα τα άλλα βρύση, σπίτια, αλώνια, κήποι ξεκληρίσθηκαν [κλικ ΕΔΩ]. Πιο κάτω από τους “Αγγέλους» ήταν μια μεγάλη λούζα όπυ είχε την έδρα του ο περιβόητος ληστής Κοντοβουνήσιος.

[3] Αναφέρομαι στον Μπάμπη Χαραλαμπόπουλο, αδελφό της μάνας του Νίκου, από την Κοπάνιτσα που έφυγε αρκετά νέος και λεβέντης πριν λίγες μέρες. Ο Μπάμπης ήταν ένα από τα μεγαλύτερα αλάνια της περιοχής. Έτσι σαν μνημόσυνο αναφέρω τα εξής: Τα αλλοτινά χρόνια που ήμουν κτηνίατρος στην Ανδραβίδα, δεκαετία 80-90, στα μεγάλα μου ντουζένια, ένα βράδυ περνώντας από εκεί, έπεσα μέσα στο σκυλάδικο του Βαγγέλη στην Καλίδονα. Διακρίνω σε μια γωνιά τον Παπακώστα με  μια αλανιάρακαι απέναντι τον Μπάμπη με δυο άλλες κυρίες. Πρωτοξάδερφα …αλλά ψιλοτσακωμένα. Ήπια  κι εγώ ένα ποτό με τον έναν και ένα με τον άλλον. Δεν δέχθηκαν με τίποτα να τους κεράσω. Τους το χρωστάω εκεί που είναι και που όλοι θα πάμε, τι Σάββατο  βράδυ τι Κυριακή πρωί. Μάλιστα εκεί που θα μας κοιτάζει ο Άγιος Πέτρος και θα λιγουρεύεται τις αλλανιάρες. 
Το θυμάμαι σαν χτες!

—

Θ. Κόλλιας

Διαχειριστής του https://yannitsochori.blogspot.com/