ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ

Αν υπάρχει ένα κοινό στοιχείο που εντοπίζουν οι δημοσκοπήσεις μετά τα Τέμπη, αυτό είναι η οργή. Η τραγωδία των Τεμπών έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, με ζητούμενο έναν άλλον τρόπο λειτουργίας του κράτους.

Θέλετε ακόμα ένα παράδειγμα; Προσέξτε τη διαδρομή που ακολούθησε το πολυσυζητημένο, τις τελευταίες μέρες, πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος. Πιστή στο μεταπολιτευτικό έθιμο των προεκλογικών διευθετήσεων, η κυβέρνηση, φρόντισε με ελάχιστη διαβούλευση (και μάλιστα το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας) να φέρει προς ψήφιση εκατοντάδες άρθρα.

Ανάμεσά τους υπάρχουν και ρυθμίσεις φωτογραφικές που «κλείνουν εκκρεμότητες» εν όψει της κάλπης: δόμηση τουριστικών επιχειρήσεων ακόμα πιο κοντά στο κύμα, εξουσία στον υπουργό να αλλάζει όρια οικισμών, εξαιρέσεις από τους κανονισμούς για τις θέσεις στάθμευσης μεγάλων συγκροτημάτων κ.λπ.

Μιλάμε για τις χρόνιες παθογένειες που διατηρούνται με την ανοχή και τις ευλογίες και αυτής της κυβέρνησης…