Πριν από 80 χρόνια

Δεν ξεχνάμε ότι σαν σήμερα, Πάσχα του 1941, έξι αδελφές νοσοκόμες του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, μεταξύ των οποίων και η Ελένη Μητροπούλου Εθελόντρια Αδελφή του τμήματος μας ,  αψηφώντας το θάνατο, συνέχισαν να υπηρετούν τα πανανθρώπινα ιδεώδη του Ερυθρού Σταυρού, στο στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, μέχρι που ο βομβαρδισμός του από τους Ιταλο- Γερμανούς Φασίστες και Ναζί ,  έκοψε το νήμα της ζωής τους.

Μια από τις καλύτερες περιγραφές αυτή της Ελένης Βραχνή (Νοσηλεύτριας) από το περιοδικό «η Δράσις μας», το οποίο αξίζει να διαβαστεί απ’ όλους:

“…Κυριακή του Πάσχα, 20 Απριλίου 1941. Οι αδελφές καλημερίζουν με το «Χριστός Ανέστη» και με το χαμόγελο στο στόμα, προσπαθώντας να κρύψουν το φόβο τους. Το διαισθάνονται πως κάτι κακό θα συμβεί. Ομως δεν αφήνουν την ανησυχία να τους κλέψει την αναστάσιμη χαρά τους.

Οι Γερμανοί όμως δεν μπορούν να νιώσουν αυτή την αναστάσιμη χαρά. Τα στούκας σφυρίζουν, το αίμα τους ξυπνάει τα αίματα.

Το μεσημέρι με μανία πρωτόγνωρη, άρχισαν να εξαπολύουν βόμβες προς το νοσοκομείο. Ο καθηγητής Κοντιάδης διατάσσει τις αδελφές να κατεβούν στο καταφύγιο. Αυτές αρνούνται, γιατί θα έπρεπε να αφήσουν μόνους τους χειρουργημένους τους. Οι αδελφές μένουν και… ΜΕΝΟΥΝ εκεί για πάντα. Το ξαφνικό βρήκε τους γιατρούς να χειρουργούν, τις αδελφές εμπρός στο τραπεζάκι με τα εργαλεία, τους τραυματίες ναρκωμένους και εκείνες τις καημένες που δίπλωναν τις γάζες!

Κρότος φοβερός τραντάζει το οικοδόμημα. Τα φώτα σβήνουν. Τα τζάμια σπάζουν, φοβερός καπνός, πηκτή μαύρη σκόνη που πνίγει. Στον καταχθόνιο κρότο, νεκρική σιγή ακολουθεί. Αρκετοί τραυματίες μαζί με τον ιατρό καθηγητή Ξενοφώντα Κοντιάδη, τους βοηθούς χειρουργούς, και έξι επώνυμες αδελφές, (σύνολο πενήντα επτά άτομα) δεν υπήρχαν πλέον στη ζωή αυτή. Αναγνωρίσθηκαν από ένα δακτυλίδι, από ένα κέντημα, από ένα σήμα. Ο,τι απόμεινε από τα σώματά τους έχει ταφεί στο νεκροταφείο του Αγίου Νικολάου των Κοπάνων στα Γιάννενα, σε έναν κοινό ολομάρμαρο τάφο.

Τρεις διπλωματούχες και τρεις εθελόντριες αδελφές έφυγαν για την αιωνιότητα σ’ εκείνον τον τραγικό βομβαρδισμό. Η Ελένη Παρασκευοπούλου, παλαίμαχος Προϊσταμένη Αδελφή, διευθύνουσα των Αδελφών της Βασεως Ηπείρου, ετών πενήντα επτά (57). Η Καλλιόπη Γιουλούντα, διευθύνουσα του 2ου Στρατιωτικού Νοσοκομείου, ετών 30. Η Ελένη Καλογερίδου, διπλωματούχος αδελφή, ετών 20. Η Λουκία Κυριακού, ετών 35, η Πυργιώτισσα  Ελένη Μητροπούλου ετών 30 και η Ελένη Τσάλλη, δόκιμη διαιτολόγος αδελφή, ετών 60. Και μαζί με αυτές μια έβδομη άγνωστη αδελφή, μια έφηβη Γιαννιώτισσα δεκαεπτά (17) χρονών, που έχοντας συγκλονιστεί από το έργο των αδελφών, ερχόταν κάθε πρωι από το σπίτι της να προσφέρει κι αυτή ο,τι μπορούσε.

… Η προσφορά τους, θα εμπνέει πάντα τον ηρωισμό σε όλες τις νεότερες, κάνοντας αλησμόνητο και μοναδικό εκείνο το καταματωμένο Πάσχα, το Πασχα του 1941”.