Πάσχα στα 90’s

Γράφει ο Παναγιώτης Γκαμούρας

Παρασκευή μεσημέρι πριν την Κυριακή των Βαΐων…ήδη είχαμε ξεκινήσει το γλέντι των πασχαλινών διακοπών. Κλασικό ραντεβού στις καφετέριες στην πλατεία ,με φίλους και συμμαθητές για τον καφέ της λύτρωσης από το σχολείο. Με το που φτάναμε στο σπίτι μας ερχόταν το πρώτο τούβλο. ΝΗΣΤΕΙΑ . Αυτή η λέξη. Αυτή η μάστιγα . Η μάνα μας το έριχνε από την Παρασκευή το νέο για να μας έρθει μαλακά την Μ. Δευτέρα. Μπορούσαμε χωρίς κρέας αλλά αυτή η επιβολή ή η ο φόβος “μην πάμε στην κόλαση αν αρτήσουμε” όπως μας είχε πει η κυρα-Μαρια που είχε το μινι μαρκετ ,ήταν συνέχεια στο μυαλό μας.
Παρόλα αυτά η μαγεία του Πάσχα τότε με σήμερα έχει χαθεί. Τι να πρώτο θυμηθώ…τις λαμπάδες ; Που το συνοδευτικό δώρο που είχε ,δεν ήταν καρφιτσωμενο πάνω της γιατί θα έσπαγε από το βάρος . Ένας φίλος μου θυμάμαι είχε πάρει λαμπάδα ,με ένα ηλεκτροκίνητο αμαξάκι…που το οδηγούσε ο ίδιος. Νταξ ΠΑΣΟΚ εποχές δεν λέω. Αλλά τα δώρα ήταν υπερβολικά μεγάλα ….
Κροτίδες κόκκινες ,κίτρινες ,οι “γουρούνες” όλα τα είδη τα είχαμε προμηθευτεί “παράνομα” από τα νόμιμα μαγαζάκια (!!!!) για να κάνουμε τον ανάλογο ντόρο στην Ανάσταση.Εντωμεταξυ οι μισές είχαν ήδη “θυσιαστεί” μέσα στην βδομάδα με τα πειράματα μας μέσα σε τούβλα,πλαστικά και γυάλινα μπουκάλια κ άδεια γκαζακια .
Ιησούς της Ναζαρέτ κάθε βράδυ…ΑΝΤ1 όλοι. Δεν έχει σημασία αν το είχαμε δει ήδη 7-8 φορές . Ήταν παράδοση. Μάλιστα το προσμεναμε με ανυπομονησία . Α ρε Zeffirelli τι αριστούργημα έφτιαξες . Η δική μας γενιά τον Robert Powell έχει στον μυαλό του όταν σκεφτούμε την λέξη Χριστός . Δεν υπάρχει άλλος.
Πασχαλινά κουλουράκια και τσουρέκια …. Τι θεϊκή μυρωδιά είχαν. Σε όλη την γειτονιά είχε απλωθεί ,αφού κάθε σπίτι έκανε το ίδιο πράγμα ,ίδια μερα. Θυμάμαι την μάνα μου ώρες να πλάθει ,μετά στον φούρνο μπροστά να τα βγάζει φρέσκα και ζεστά και εμείς σαν τα πουλάκια που περιμένουν το φαγητό στην φωλιά,να πέφτουμε σαν τα Ορκ και να τα τρώμε με γάλα. Ναι γάλα πίναμε . Δεν χαλαει την νηστεία των παιδιών , ήταν cheat code.
Υποχρεωτικός εκκλησιασμός….Νταξ μετά τα 14-15 ίσως ξεφευγαμε από αυτό με πρόφαση την εφηβεία μας αλλά μέχρι τότε…κάθε απόγευμα στην εκκλησία με την γιαγιά η την μάνα μας. Με καλά ρούχα όπως όλοι και οι ματιες μας να συναντιώνται με τους φίλους μας στον λιβανισμενο χώρο , να ευχόμαστε να τελειώσει γρήγορα να πάμε να παίξουμε στο προαύλιο χώρο… Αλλά πάντα αργούσε …πάντα .
Την Μ.Παρασκευή ηδη αρχίζαμε να νιώθουμε ότι τελειώνει το βασανιστήριο της νηστείας . Κάποιοι είχαμε παει και στον στολισμό του Επιταφίου. Ένα ουράνιο τόξο λουλουδιών πάνω του το έκανε αρκετά εντυπωσιακό σαν θέαμα. Και μετά βόλτα από πίσω του…γύρω γύρω στην πλατεία .
Μ.Σαββατο άντε λίγο έμεινε.Το βράδυ στην εκκλησία για Ανάσταση. Αν είχε κέφια ο πατέρας μου φεύγαμε παρά τέταρτο να γλιτώσουμε τα πολλά πολλά… Στην εκκλησία ένας μικρός χαμός . Με την αδερφή μου καθόμασταν και παρατηρούσαμε ,πόσα κεριά ήταν κοντά σε μαλλιά από κομμωτήριο ,κλασικά περμανάντ 80s-90s ,φουλ ποτισμένα σε λακ να δούμε την ανάφλεξη . Συνήθως είχε 5-6 τέτοιες περιπτώσεις κάθε φορά . Και πάντα από καποιο παιδί που είχε ξεχαστεί με την λαμπάδα στο χερι.Ενας συμμαθητής μου θυμάμαι είχε κάνει combo, κατάφερε να βάλει φωτιά και σε μάνα και σε θεία μαζί .
Ποιος σκέφτηκε την μαγειρίτσα για φαγητό μετά από νηστεία; Πρέπει να είχε πολύ χιούμορ πάντως. Σαν παιδί ούτε που την ακουμπούσα … Τι είναι αυτό που επιπλέει ανάμεσα από τα χόρτα; Έντερο κατσικιού : Άσε μας ρε πατέρα ,έλεγα…θα την βγάλω με αυγά και φέτα. Άλλο που πλέον δεν μου φτάνει η κατσαρόλα της μαμάς…Τι χάναμε βρε τόσα χρόνια.
Και φτάνουμε την Κυριακή ,Πάσχα. Όλοι οι κόποι μας θα ανταμειφθούν…ήρθε η ώρα της εξιλέωσης . Το αρνί ήδη ήταν στο υπόγειο ,αλατισμένο ,είχε μπει και η γέμιση . Οι σούβλες καθαρές γυαλισμένες από την προηγούμενη μέρα . Ο πατέρας μου ο αρχιψηστης,αρχιδοκιμαστης όπως έλεγε. Ξεκινούσε η διαδικασία ,αυτό το γυροβολητο του αρνιού. Είχα προλάβει που το κάναμε και με το χέρι ,με βάρδιες . Ευτυχώς βγήκαν τα μηχανάκια και ηρεμήσαμε. Περισσότερο παιχνίδι για εμάς . Το μισό αρνάκι είχε ήδη καταναλωθεί από τους περιτριγυρισμένους πεινασμένους πιτσιρικάδες που τσιμπολογούσαμε όσο ψηνόταν. Παππούδες ,γιαγιάδες,θείοι ,ξαδέρφια ,φίλοι μαζί στο τραπέζι. 3 γενιές στον χορό . Όσο και να μην θέλαμε…το κάναμε για χατηρι τους και κουνιομασταν στον ρυθμό των δημοτικών άχαρα . Αλλά χαμογελούσε η γιαγιά και χτυπούσε παλαμάκια ο παππούς ,πως να τους το στερήσεις αυτό . Όλη η Κυριακή περνούσε στο τραπέζι…με φαγητό. Κρεατοφαγία μέχρι τελικης πτώσεως . Όσα αρνιά και να είχαμε,όσο κόσμο καλεσμένο και να είχαμε πάντα έμενε αρνί .Την επόμενη βδομάδα το μενού ήταν προκαθαρισμενο… Δευτέρα πατατες με αρνί , Την Τρίτη μακαρόνια με αρνί , την Τετάρτη σάντουιτς με αρνί , Μερέντα με αρνί ,γίγαντες με αρνί ,φασολάκια με αρνί οτιδήποτε πάντως …με αρνί !!!