Παραιτήθηκε ο μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”67023″ img_size=”full”][vc_column_text]Την αποχαιρετιστήρια ομιλία του ως μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας απηύθυνε χθες προς τους πιστούς ο Αμβρόσιος, στον μητροπολιτικό ιερό ναό Καλαβρύτων.
Επισήμως οι λόγοι της παραίτησής του δεν έχουν γίνει γνωστοί, όμως ο ίδιος ο Αμβρόσιος άφησε να εννοηθεί πως αποχωρεί λόγω της προχωρημένης του ηλικίας (82 ετών).
Ο πρώην, πλέον, μητροπολίτης, βέβαια, δεν παρέλειψε ακόμη και στην τελευταία ομιλία του να δηλώσει «η πατρίδα μας κινδυνεύει και η πίστη μας βρίσκεται υπό διωγμό», θυμίζοντας, αν και σε πιο ήπιους τόνους τον παλιό «καλό» εαυτό του.
Ο Αμβρόσιος (κατά κόσμον Αθανάσιος Λένης) συμπλήρωσε 43 χρόνια ως μητροπολίτης (41 στα Καλάβρυτα), ενώ απασχόλησε πολλές φορές την επικαιρότητα με τις ακραίες παρεμβάσεις του που ήταν γεμάτες ρατσιστικά, ομοφοβικά και ακροδεξιά λόγια.
Καλύτερα κατσαπλιάς…
Οφείλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Η σχέση κράτους-εκκλησίας και εν προκειμένω ο διαχωρισμός τους, όπως και ο ρόλος τον οποίο θεσμικά, καταρχήν, διαδραματίζει η τελευταία σε κρατικές υποθέσεις, αποτελούν ένα διαρκές ζήτημα με πολλά κεφάλαια για την ελληνική κοινωνία και πολιτεία. Τα ζούμε, τα συζητάμε, τα αντιμετωπίζουμε. Ως χώρα και ως περιοχή. Ως ελληνικός λαός και ως Ηλείοι. Σ’ αυτό το δεύτερο θέλω να σταθώ λίγο, δηλαδή στον τρόπο με τον οποίο διαπραγματεύονται οι τοπικές κοινωνίες τα της θρησκείας. Προφανώς σε αυτόν τον δημόσιο διάλογο, οι μητροπολίτες συγκαταλέγονται στους βασικούς συνομιλητές. Η στάση την οποία θα υιοθετήσουν απέναντι σε πρόσωπα και πράγματα είναι αξιοσημείωτη και αλλού περισσότερο, και αλλού λιγότερο, επηρεάζει θετικά ή αρνητικά το πολιτικοκοινωνικό γίγνεσθαι, για τα το θέσω όσο πιο γενικά γίνεται. Και συνεχίζοντας την γενικολογία προκειμένου να φτάσουμε στο σημερινό επίδικο, υπάρχουν μητροπολίτες προοδευτικοί, συντηρητικοί, μετριοπαθείς, και δυστυχώς υπάρχει ακόμη μία μικρή κατηγορία κατάφορων σκοταδιστών. Τέτοια είναι η περίπτωση του διαβόητου Αμβρόσιου, του πρώην, πλέον, μητροπολίτη Καλαβρύτων, ο οποίος ύστερα από κοντά 41 έτη θεάρεστου έργου, μίλησε με την Παναγία –δικά του λόγια– και αποφάσισε να παραιτηθεί. Άργησε λίγο η Μεγαλόχαρη αλλά το έκανε το θαύμα της. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από τον χωροφύλακα επί χούντας, Αθανάσιο Λενή, που πέτυχε να ανελιχθεί στην εκκλησιαστική ιεραρχία και να καταστήσει τον εαυτό του θρησκευτικό ηγέτη μίας περιοχής η οποία μαρτύρησε από τους Ναζί. Απορώ ειλικρινώς πως τον ανέχτηκαν επί τόσες δεκαετίες οι απόγονοι των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας. Γιατί δεν μπορεί, 800 και πλέον άντρες και παιδιά σφαγιάστηκαν από τις ορδές των βαρβάρων του Χίτλερ. Όλο και κάποιος θα έφερε όλα αυτά τα χρόνια βαριά ντροπή γι’ αυτό το αίσχος. Γιατί δεν είναι μόνο οι επιθέσεις του κατά των ομοφυλόφιλων («αποβράσματα της κοινωνίας», «φτύστε τους» κ.ά) για τις οποίες μάλιστα καταδικάστηκε τον περασμένο Ιανουάριο, δεν είναι μόνο τα παραληρηματικά κηρύγματα καθαρού μίσους και μισαλλοδοξίας από άμβωνος, είναι και το ξέπλυμα των απανταχού ναζιστών και φασιστών: «Καλύτερα ναζιστής και φασίστας, παρά κατσαπλιάς», είχε διακηρύξει ο εκπρόσωπος του θεού επί γης, μπροστά σε άκλαυτες εικόνες και εικονίσματα. Έσφαλε όμως ο σεβασμιότατος και σε αυτό. Καλύτερα κατσαπλιάς. Χίλιες φορές κατσαπλιάς.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
