Η κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη λόγω της πανδημίας του φονικού κοροναϊού γεννάει ποικίλους προβληματισμούς στις κοινωνίες, μεταξύ άλλων και για το μέλλον της ΕΕ και ολόκληρου του διεθνούς συστήματος.
Αποκλειόμενης της συντέλειας του κόσμου, θα έλεγα να μην βιαστούν οι πολίτες για το τι μέλλει γενέσθαι την επόμενη μέρα. Το δέον γενέσθαι είναι εύκολο να διατυπωθεί, με βάση τα διαχρονικάκοινωνικά οράματα,αν κι αυτά ποικίλουν σε μια σύνθετη και πολύμορφη πραγματικότητα, που αφορά και την Αριστερά, δεδομένου ότι πάντοτε υπήρχαν πολλές αριστερές.
Παρατηρώ ότι πολύ εύκολα, αποφαίνονται ορισμένοι ότι «η ΕΕ διαλύεται», εκτίμηση που έχει διατυπωθεί πολλές φορές, τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια. Πρόσφατα διάβαζα ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ είχε απορριφθεί με δημοψήφισμα στην Δανία και Γαλλία, κάτι αναμενόμενο από τους Δανούς, αλλά όχι τους Γάλλους, που η χώρα τους μαζί με την Γερμανία αποτέλεσε εξαρχής την ατμομηχανή της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Αναρωτιέμαι αν η διάλυση της ΕΕ αποτελεί πρόβλεψη ή επιθυμία, με το δεύτερο σίγουρα να αντιστοιχεί περισσότερο στην ακροδεξιά. Αυτή θα πανηγύριζε, πιθανότατα και ο ανεκδιήγητος Τραμπ αν συνέβαινε το κατ’ εμέ απευκταίο, η διάλυση της ΕΕ, εννοώ με τις σημερινές παγκόσμιες ανισορροπίες που γεννούν μεγάλους κινδύνους και απειλές για όλη την ανθρωπότητα. Προφανώς, δεν είναι εντελώς απίθανο το σενάριο διάλυσης της ΕΕ, αφού κανένα από τα ανθρώπινα δημιουργήματα δεν είναι αιώνιο. Η Σοβιετική Ένωση σε πολλούς εξ ημών έμοιαζε αιώνια, αλλά διαλύθηκε το 1991, άκρως αρνητική εξέλιξη για τον κόσμο, κατά την γνώμη μου.
Διατυπώνονται απόψεις για την ήττα του νεοφιλελευθερισμού, δεδομένου ότι η τρέχουσα κρίση επανέφερε στο προσκήνιο τον δημόσιο τομέα, την αξία των κοινωνικών υπηρεσιών και της αλληλεγγύης, γενικότερα της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία.Προσωπικά, θα ήθελα να είναι έτσι, να πρόκειται για στρατηγική ήττα και όχι για προσωρινή υποχώρηση του νεοφιλελευθερισμού. Επειδή βιαστικές δηλώσεις περί του τέλους του νεοφιλελευθερισμού γίνονται καθημερινά, θα έλεγα: Πολίτες της Ελλάδας, γρηγορείτε!
Να σκεφθούμε, όμως, και το ενδεχόμενο η υγειονομική κρίση να χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι από το σύστημα για την βέβαιη οικονομική κρίση, με ανεργία δεκάδων εκατομμυρίων, που θα διαδεχθεί τον κοροναϊό. Άλλωστε, έντονα σημάδια ύφεσης της παγκόσμιας οικονομίας είχαμε προ κοροναϊού.
Τέλος, συνιστώ και στην κυβέρνηση Μητσοτάκη να μην θεωρεί εσαεί δεδομένη την εμπιστοσύνη του λαού την οποία απολαμβάνει σήμερα λόγω της πανδημίας. Σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο υποστηρίζονται οι υπάρχουσες κυβερνήσεις, κάτι που συνέβαινε πάντοτε σε περιόδους πολέμου, όπως έχει χαρακτηρίσει την σημερινή περιόδο ο ίδιος ο Κυριάκος. Ωστόσο, επισημαίνω στους κάθε λογής κόλακές του ότι οι λαϊκές διαθέσεις την επόμενη μερα θα είναι πολύ διαφορετικές. Υπενθυμίζω ότι ο αποκληθείς «Πατέρας της Νίκης» στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Ουίστον Τσώρτσιλ έχασε τις πρώτες μεταπολεμικές εκλογές από τον τότε ηγέτη των Εργατικών Κλέμεντ Άτλι, διότι ο λαός ποθούσε δουλειά, ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ
