Το 2013, το Παρατηρητήριο Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης (ΠΑΔΟΠ), ανέλαβε την παραγωγή ταινίας ντοκιμαντέρ με τίτλο «Η κραυγή της Χιροσίμα», σε σκηνοθεσία Γιάννη Κατωμερή, αφήγηση Μάνιας Παπαδημητρίου και κείμενο του αείμνηστου Μιχάλη Περιστεράκη, εκ των ηγετικών μορφών του ελληνικού και διεθνούς κινήματος ειρήνης, που έφυγε πρόωρα από την ζωή το 2011. Η εν λόγω ταινία έχει προβληθεί αρκετές φορές από το Κανάλι της Βουλής, η δε υπόθεσή της είναι ένας μονόλογος μιας χιμπακούσα, δηλαδή, επιζήσασας του ολοκαυτώματος της Χιροσίμα. Προτρέπω για την επαναπροβολή της ταινίας αυτής, της οποίας το μήνυμα δεν είναι μόνο καταγγελτικό, αλλά και εξόχως διδακτικό, καθώς παραπέμπει στην πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού, που απειλείται με πλήρη εξαφάνιση σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου.
Δυστυχώς, 75 χρόνια μετά τα πυρηνικά ολοκαυτώματα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι και 30 χρόνια από την λήξη του ψυχρού πολέμου, η πυρηνική απειλή παραμένει ορατή στον παγκόσμιο ορίζοντα, με τα πυρηνικά οπλοστάσια να εκσυγχρονίζονται και τα πυρηνικά εργοστάσια να πολλαπλασιάζονται, ακόμα και στην γειτονιά μας.
Υπενθυμίζω ένα σύνθημα των αντιπυρηνικών γιατρών ότι «από τα πυρηνικά όπλα, γενικότερα την ραδιενέργεια, δεν υπάρχει θεραπεία, παρά μόνο πρόληψη», που σημαίνει ότι απαιτείται η ένταση των αγώνων για την πλήρη κατάργηση και απαγόρευσή τους. Ήδη έχει υιοθετηθεί από τον ΟΗΕ, το 2017, με την υπογραφή πλέον των 120 χωρών η διεθνής Σύμβαση για την Κατάργηση των Πυρηνικών Όπλων (Convention on the Abolition of Nuclear Weapons), μέγα επίτευγμα του παγκόσμιου αντιπυρηνικού κινήματος και ας λένε ορισμένοι ότι οι φιλειρηνικοί αγώνες δεν φέρνουν αποτελέσματα.
Στο σημείο αυτό παραθέτω ένα απόσπασμα από χαιρετιστήριο μήνυμα του δημάρχου της Χιροσίμα Καζούμι Ματσούι, που είχε σταλεί για τις εκδηλώσεις του 2019, με αφορμή την θλιβερή επέτειο του πυρηνικού ολοκαυτώματος.
«Στις 6 Αυγούστου 1945 – κατεστράφη πλήρως η Χιροσίμα και δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι της χάθηκαν στις φλόγες. Μέχρι το τέλος της χρονιάς, 140.000 αναντικατάστατες ζωές είχαν χαθεί. Όσων επέζησαν οι ζωές καταστράφηκαν και τους έμειναν σοβαρά φυσικά και συναισθηματικά προβλήματα, τα οποία συνοδεύτηκαν από διακρίσεις και προκατάληψη.
Τα πυρηνικά όπλα αποτελούν απόλυτο κακό και όπλα έσχατης απανθρωπιάς. Το απόλυτο κακό με τη μορφή πάνω από δεκαπέντε χιλιάδων πυρηνικών όπλων, εξακολουθεί να υπάρχει στον κόσμο απειλώντας την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας.
Οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από διαφορές εθνικότητας, φυλής, θρησκείας και γλώσσας, μοιράζονται τον πλανήτη για να ζήσουν μόνο μία φορά. Να συνυπάρξουν, αντί να καταφεύγουν στην απάνθρωπη απειλή των πυρηνικών όπλων».
Επισημαίνω ότι ο δήμαρχος της Χιροσίμα είναι και πρόεδρος του παγκόσμιου δικτύου «Δήμαρχοι για την Ειρήνη», του οποίου τα μέλη (δήμοι και περιφέρειες) έχουν υπερβεί τις 7000 σε όλες τις ηπείρους. Πάνω από πενήντα έλληνες δήμαρχοι είναι μεταξύ των μελών, τα οποία αυξάνονται διαρκώς και στην χώρα μας.
Όπως σε κάθε ζήτημα, έτσι και σε αυτό του ολοκαυτώματος της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι καταγράφεται η διάκριση Δεξιάς-Αριστεράς. Η Δεξιά στην χώρα μας και διεθνώς, δικαιολογεί τα προαναφερθέντα μεγάλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, υποστηρίζοντας ότι ήταν απαραίτητα για την παράδοση της Ιαπωνίας, ενώ η ιστορική αλήθεια λέει ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ήδη κριθεί από τις 9 Μαΐου 1945, με την είσοδο του Κόκκινου Στρατού στο Βερολίνο και την άνευ όρων παράδοση της χιτλερικής Γερμανίας.
Στην βάση της αντίληψης ότι τα πυρηνικά όπλα αποτελούν μέσα άμυνας, η Δεξιά της Ελλάδας τάσσονταν υπέρ της εγκατάστασης και παραμονής αμερικανικών πυρηνικών όπλων και βάσεων στην χώρα μας σε όλη την διάρκεια του ψυχρού πολέμου, φλέρταρε δε μεταδικτατορικά και με την εγκατάσταση πυρηνικού εργοστασίου στην Κάρυστο. Ούτε εκδηλώνει η σημερινή κυβέρνηση κάποια ανησυχία για τα δύο πυρηνικά εργοστάσια της Τουρκίας, το ένα στο Ακούγιου της περιοχής Αδάνων, το οποίο ήδη κατασκευάζεται , δυστυχώς, με ρωσική βοήθεια και το άλλο στην Σινώπη της Τραπεζούντας.
Ο Πανος Τριγάζης είναι πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Διεθνών Οργανισμών και Παγκοσμιοποίησης (ΠΑΔΟΠ) και σύμβουλος του Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης (ΙΡΒ)
