Πανελλήνιες: Εξετάσεις είναι μόνο…

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”90599″ img_size=”full”][vc_column_text]Στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Τα έχει αυτά η νιότη. Στα δεκαοχτώ σου περισσότερο νιώθεις, παρά σκέφτεσαι. Σου λένε ότι πρέπει να πετύχεις και εσύ το δένεις κόμπο ότι έτσι πρέπει να είναι. Συνήθως είναι πολύ αργά όταν καταλαβαίνεις τι αξία έχουν όλα αυτά. Και είναι πολύ αργά όχι επειδή «πέτυχες» ή «απέτυχες» με αυτούς τους όρους, αλλά επειδή εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι αδίκως υπέφερες τόσο πολύ. Γιατί η αλήθεια είναι αυτή: Πολλά παιδιά υποφέρουν, και ο κύριος λόγος είναι ότι οι γονείς δεν θέτουν τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Όλοι θέλουν να αναδειχθούν, και αντίστοιχα όλοι οι γονείς επιθυμούν να δουν τα παιδιά τους να αναδεικνύονται. Είναι μόνο ανθρώπινο. Το ζήτημα είναι αν πρέπει να είναι αυτός ο στόχος ή αντίθετα, αν τα παιδιά έχουν ανάγκη να μεγαλώνουν ευτυχισμένα, ακριβώς επειδή ακολουθούν το αντικείμενο της ευτυχίας τους. Διότι έτσι αναδεικνύουν ό,τι σπουδαίο κρύβουν μέσα τους και ταυτόχρονα αναδεικνύονται. Κατά συνέπεια, η πραγματική πρόκληση για έναν γονέα είναι να εντοπίσει αυτό ή αυτά για τα οποία είναι προορισμένο το παιδί του και να το βοηθήσει, ψυχικά και πρακτικά, να τα αναπτύξει. Τούτη, όπως και μία σειρά από άλλες παραδοχές έχουν διατυπωθεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, δίχως ωστόσο να έχουν εμπεδωθεί πλήρως από την πλειοψηφία των γονέων. Ακόμη και σήμερα, υπάρχει διάχυτη η λογική του γιατρού και του δικηγόρου, κι ακόμη περισσότερο η λογική μιας αμφιλεγόμενης και εν πολλοίς στρεβλής αριστείας. Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Δεν κάνουν όλοι για όλα, οπότε πρέπει να βρουν για τι κάνουν. Και επίσης, υπάρχουν επαγγέλματα τα οποία καταγράφουν πολυετή κορεσμό (οπότε δεν υπάρχει μέλλον), και επαγγέλματα τα οποία έχουν πολύ μεγάλη απορρόφηση. Αν η κρίση μάς δίδαξε κάτι σε αυτό το κομμάτι, είναι πως ο επαγγελματικός προσανατολισμός δεν είναι θεωρητική έννοια αλλά αδήριτη ανάγκη. Κλείνω λοιπόν με ένα εξαιρετικό κείμενο, το γράμμα ενός δασκάλου από την Σιγκαπούρη, ο οποίος μέσα σε λίγες γραμμές, αποδεικνύει ότι οι εξετάσεις είναι μόνο εξετάσεις, ακόμα κι αν είναι πανελλήνιες:

«Αγαπητοί γονείς,

Οι εξετάσεις των παιδιών σας θα ξεκινήσουν σύντομα. Ξέρω, ότι είστε όλοι τρομερά αγχωμένοι, προκειμένου το παιδί σας να τα πάει καλά σε αυτές.

Σας παρακαλώ, όμως, θυμηθείτε, ότι ανάμεσα στους μαθητές που θα κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον την ημέρα των εξετάσεων, υπάρχει ένας καλλιτέχνης, ο οποίος δεν χρειάζεται να ξέρει άριστα Μαθηματικά… Υπάρχει ένας επιχειρηματίας, ο οποίος δεν νοιάζεται ιδιαίτερα για την Λογοτεχνία… Υπάρχει ένας μουσικός, του οποίου οι βαθμοί στη Χημεία δεν θα έχουν ποτέ καμία σημασία… Υπάρχει ένας αθλητής, του οποίου η καλή σωματική κατάσταση είναι πιο σημαντική από τις γνώσεις του στη Φυσική…

Αν το παιδί σας φέρει υψηλούς βαθμούς στις εξετάσεις, αυτό θα είναι σπουδαίο! Αν δεν τα καταφέρει, όμως… σας παρακαλώ, μην του στερήσετε την αυτοπεποίθηση και την αξιοπρέπειά του. Πείτε του, ότι ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ, είναι απλά μία εξέταση!

Τα παιδιά σας είναι φτιαγμένα για πολύ σπουδαιότερα πράγματα στη ζωή τους, από ένα διαγώνισμα.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]