Πανάκριβό μου ρεύμα

 Η αφετηρία του “χρονικού της ακρίβειας” του ηλεκτρικού ρεύματος βρίσκεται στον Ιούλιο του 2019.

Η πρώτη μεγάλη  αύξηση στα τιμολόγια ήταν της τάξης του 20% και όπως είχε υπολογιστεί τότε, κόστισε στους καταναλωτές περί τα 500 εκατ. ευρώ.

Οι αυξήσεις παρουσιάστηκαν σαν να ήταν κάποιο τρομερό πλάνο «διάσωσης» της ΔΕΗ. Δεν ήταν όμως τίποτε άλλο πέρα από μια “ένεση” στα έσοδα της, που διεύρυνε  παράλληλα τα περιθώρια κέρδους των ανταγωνιστών της.

Η κυβέρνηση φρόντιζε πάντως να καλλιεργήσει κατάλληλο κλίμα  για να περάσουν οι αυξήσεις τιμολογίων ως “σωτήρια” κίνηση προκειμένου να μην καταρρεύσει – όπως ισχυριζόταν -ο εθνικός ενεργειακός φορέας. Ο αρμόδιος υπουργός Κ. Χατζηδάκης κινδυνολογούσε επισείοντας την απειλή ενός συστημικού κινδύνου για την ελληνική οικονομία. “Φοβάμαι μπλακ άουτ και για αυτό δεν κοιμάμαι τα βράδια”, δήλωνε. Το θέμα του μπλακ άουτ αφορούσε και τον διαχειριστή του δικτύου διανομής, τον ΔΕΔΔΗΕ. Όπως φάνηκε αργότερα, υπήρχε και για αυτόν κυβερνητικό σχέδιο: Τον Φεβρουάριο του 2022 το 49% του ΔΕΔΔΗΕ πουλήθηκε από το Δημόσιο σε ένα fund που δεν είχε μάλιστα καμία τεχνογνωσία στα δίκτυα ηλεκτρισμού.