Oxfam: Οι G7 τροφοδοτούν τις ανισότητες
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”95514″ img_size=”full”][vc_column_text]Λίγο πριν συνέλθουν οι G7 στην γαλλική Μπιαρίτζ το Σαββατοκύριακο η Oxfam σε έκθεσή της τονίζει πως τροφοδοτούν ενεργά την ανισότητα στο εσωτερικό τους και σε ολόκληρο τον κόσμο, παρά το γεγονός ότι η θεματική της φετινής συνόδου υπόσχεται «αγώνα εναντίον των ανισοτήτων».
«Οι εισοδηματικές ανισότητες επιδεινώθηκαν σε όλες τις χώρες της G7 από τη δεκαετία του 1980. Το φτωχότερο 20% του πληθυσμού στις χώρες της G7 δεν εξασφαλίζει, κατά μέσον όρο, παρά το 5% του συνόλου των εισοδημάτων που παράγονται από την εργασία, ενώ το πλουσιότερο 20% εξασφαλίζει περί το 45%», προσθέτουν οι συντάκτες της έκθεσης.
οι επτά πιο ανεπτυγμένες οικονομίες του κόσμου «δεν καταφέρνουν να λάβουν μέτρα για να κλείσει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών», και να αντιμετωπιστεί αυτή που ο Μακρόν «αποκαλεί “κρίση του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου” και “καπιταλισμό της συσσώρευσης πλούτου”», στηλιτεύει η Oxfam.
Καταγγέλλει δε την «αιχμαλωσία της δημόσιας πολιτικής» από τις μεγάλες περιουσίες και τις μεγάλες εταιρείες, το ότι δίνεται η «προτεραιότητα στους μετόχους» στο πλαίσιο του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και ότι το μοντέλο αυτό οι χώρες της G7 «το εξάγουν σε όλο τον κόσμο».
Συνέπεια αυτού είναι ότι «παραμελούνται οι κοινωνικές δαπάνες» και ότι οι δημόσιες ή κοινωφελείς υπηρεσίες «γίνονται αντικείμενο δημοσιονομικής περιστολής, μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων με το πρόσχημα της λιτότητας και της σταθεροποίησης του χρέους».
«Οι G7 πρέπει να επιλέξουν μεταξύ ενός φωτεινότερου και πιο βιώσιμου μέλλοντος και αξιοπρέπειας για όλους μας ή του συνεχούς ακραίου πλούτου για μερικούς. Μεταξύ της υγείας για όλους, ή περισσότερου πλούτου για τους ήδη πλούσιους», δήλωσε η επικεφαλής της Oxfam στη Γαλλία.
G7: «Ο αγώνας κατά των ανισοτήτων»… τραβηγμένο απ’ τα μαλλιά
Οι εικόνες που μεταδόθηκαν τις προηγούμενες ημέρες από το Μπιαρίτς της Γαλλίας, όπου οι «ισχυροί»του πλανήτη συσκέφθηκαν για τα σοβαρά ζητήματα της διεθνούς ατζέντας,σίγουρα δεν ξάφνιασαν κανέναν. Ούτε έπεσε κανείς από τα σύννεφα με την χαρακτηριστική βιαιότητα με την οποία αντιμετωπίστηκαν από τις γαλλικές αρχές τα όποια επεισόδια. Κι ας ταξίδεψε σε ολόκληρο τον κόσμο η σκηνή με την άτυχη διαδηλώτρια, που την έσερναν από τα μαλλιά οι πάνοπλοι αστυνομικοί. Άλλωστε, ειδικά αυτήν την χρονιά, λόγω της ανάδυσης των κίτρινων γιλέκων, η καταστολή αλά γαλλικά είναι σταθερά και ιδιαίτερα σκληρή. Στ’ αλήθεια, το μόνο που μπορεί να ξαφνιάσειτον οποιονδήποτε πια, είναι η κλιμακούμενη ασυμφωνία όσο και ανικανότητα των μελών της συνόδου κορυφής.
Και μόνο ο επίσημος τίτλος της προκαλεί θυμηδία: «Ο αγώνας κατά των ανισοτήτων». Δηλαδή, από εκεί και πέρα τι να πει κανείς… Είναι και για γέλια, και κυρίως για κλάματα, όπως για κλάματα είναι και ο Αμαζόνιος, ο σημαντικότερος πνεύμονας της γης, έτσι όπως τον κατάντησαν, και έτσι όπως σπεύδουν να τον προστατεύσουν δήθεν οι «ισχυροί». Βέβαια, ο θεσμός ως θεσμός μετράει δεκαετίες αναποτελεσματικότητας και παρωδίας, παρά το ευφυές της έμπνευσης που οφείλεται στον Χένρι Κίσινγκερ –ποιος άλλος;– και την αποφασιστικότητα του ΒαλερίΖισκάρ ντ’ Εστέν. Το ειδικό βάρος των προαναφερθέντων ονομάτων, σε κάνει να αναρωτιέσαιαν η τελευταία σύνοδος εντάσσεται κανονικά στο πλαίσιο μιας μακροχρόνιας και τυπικής δυσλειτουργίας ή το πράγμα έχει πάει ακόμη παρακάτω με «ηγέτες» όπως ο Τραμπ και ο Μπόρις Τζόνσον.
Το μόνο που διέσωσε την φετινή σύνοδο ήταν η «παράλληλη» επίσκεψη του Ιρανού ΥΠΕΞ και οι επαφές τις οποίες είχε στο περιθώριό της. Αυτό πράγματι μπορεί κανείς να το πιστώσει στον Μακρόν, αφού τον έφερε δίχως ρωτήσει κανέναν και ενημερώνοντας κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή για την επικείμενη παρουσία του. Ίσως ο Γάλλος πρόεδρος να αντιλαμβάνεται ότι όλα κρέμονται από μία κλωστή. Αυτό και μόνο το γεγονός της διαμεσολάβησης της κρίσης με το Ιράν δικαιολόγησε τον τίτλο της G7. Και πάλι δηλαδή, τραβηγμένο από τα μαλλιά.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
