“ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ¨ Τραγούδια και σιωπές τη Μεγάλη Εβδομάδα

Μ. Πέμπτη στις 23.00 στο cine cinema Αμαλιάδας μουσική παράσταση με την Δήμητρα Τσατσού και το Γιώργο Μάλλιαρη

Τραγούδια της Μ. Εβδομάδας θα ερμηνεύσουν αύριο Μεγάλη Πέμπτη στις 11 το βράδυ στο cine cinema Αμαλιάδας, η Δήμητρα Τσατσού και ο Γιώργος Μάλλιαρης, σε μια πολύ ιδιαίτερη μουσική παράσταση με τίτλο “ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ”.

Ο λόγος για την παράστασή τους στους ίδιους:

Τι είναι το έαρ;

Ένα φωταγωγημένο φρέαρ.

Ορίζοντας γεγονότων είναι ‘το σημείο στο χωροχρόνο, εντός του οποίου, τα γεγονότα δεν μπορούν να επηρεάσουν τον παρατηρητή, καθώς η βαρύτητα ισοδυναμεί με καμπύλωση του χωροχρόνου.’

Το λίγο πριν τη μαύρη τρύπα, δηλαδή.

Το Μεγαλοβδόμαδο έχει μια τέτοια ένταση, μια ψυχολογική εντροπία, όπου κάθε χρονικότητα αλλοιώνεται σ’ ένα χώρο οριακά ασυνείδητο.

Ένα είδος αιώνιας άνοιξης που πρέπει να διαρκέσει εφτά ημέρες, μια πύκνωση του χρόνου στις διαστάσεις ενός ζαριού που ζυγίζει το βάρος της γης.

Τα τραγούδια που διαλέξαμε, αφηγούνται τους εαυτούς τους, και χορεύουν το καθένα τη στιγμή του, πάνω και γύρω από την κάθε ώρα της Μεγάλης Εβδομάδας.

Το ‘να φέρνει τ’ άλλο, σαν την ακολουθία των ημερών, σα βήματα που άλλοτε ακροπατούν κι άλλοτε σκοντάφτουν στο κουτσομπολιό και στο σιγάν της ακολουθίας του Επιταφίου.

Απ’ τα βουνά στη Γορτυνία, ποδαράτα για τον κάμπο, του γλεντιού και του χαμού.

Ένα παιδί κρατά στα χέρια του τη νύχτα και της βάζει φωτιά.

Η Φεϋρούζ κοιτάζει πίσω απ’ τις κουρτίνες το δρόμο.

Κάποιος βλέπει στον ύπνο του τη μητέρα του, που έχει να τη δει χρόνια.

Ξυπνά στην πιο κρίσιμη στιγμή. Συνεχίζει να ακούει τη φωνή στο κεφάλι του, ώρες πολλές μετά.

Η Κασσιανή, κοπέλα σαν τα κρύα τα νερά, νυστάζει λιγάκι απόψε, στην καθιερωμένη της αγρύπνια.

Τα δάχτυλα της χορεύουν βαλς το κομποσχοίνι.

Νυχτώνει στη μεγάλη πόλη, σκιές γλυστρούν μέσ’ στα σοκάκια.

Σπρωξίματα, βρισιές και πεταμένα κέρματα.

Η άλλη πλευρά του καθρέφτη έχει ρωγμές, βγαίνουν από κει μέσα ενοχές και θαύματα, και διαρκούν όσο ένα άγνωστο πρόσωπο σε ένα όνειρο που είδαμε κάποτε.

Ένα κορίτσι ψέλνει ένα τροπάριο μυστικό, την ώρα που οι φίλες της τη βάφουν για το καρναβάλι.
Θα επιστρέψουν με το τρένο.

Πιάνει αέρας δυνατός κι είναι σα να φυσάει χρυσάνθεμα, κανείς δεν προλαβαίνει να μαζέψει τα πέταλα.

Στον κήπο της Γεσθημανή, ασυντρόφευτη περίλυπη ψυχή ως το τέλος, παρόλαυτα το βλέμμα δικαιολογεί κι αφιερώνει συγχώρεση.

Γυρνάς, σηκώνεις το κεφάλι και βλέπεις παιδιά να στολίζουν με χρυσάνθεμα τον Επιτάφιο, κοιτάζονται και πνίγονται στα γέλια, τους κάνουν παρατήρηση να ησυχάσουν.

Βγαίνουν στο προαύλιο, στο παγκάκι μασουλάνε τα κουλούρια που πήραν κρυφά.

~
τραγούδι / Δήμητρα Τσατσού
κιθάρες τραγούδι / Γιώργος Μάλλιαρης
επιμέλεια / Ανδρέας Ζαφειρόπουλος

Μ. Πέμπτη ώρα 23.00 στο cine cinema Αμαλιάδας

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ