Όλοι «καταδικάζουν» τον Ερντογάν. Ε, και;

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”98229″ img_size=”full”][vc_column_text]H εισβολή της Τουρκίας στη Συρία εναντίον των Κούρδων, επί της ουσίας σε συνεννόηση με τον Τραμπ, είναι μια κίνηση που ευνοεί μόνο τον Ερντογάν. Πέρα από την προδοσία σε βάρος των Κούρδων, που αναδείχθηκαν στην πιο αξιόμαχη και αξιόπιστη δύναμη του πολέμου κατά των τζιχαντιστών και για χρόνια η Δύση «πόνταρε» πάνω τους για την τελική νίκη, με την τουρκική επιχείρηση, διακινδυνεύεται, εκτός κάθε λογικής, μια νέα ανάφλεξη στην περιοχή. Και παρά το γεγονός πως η ελληνική κυβέρνηση παραμένει «άφωνη», η Ελλάδα δεν θα μείνει ανεπηρέαστη στο εγγύς μέλλον.

Ο Ντόναλντ Τραμπ με τις παλινωδίες και την αλλοπρόσαλλη στάση του έχει χάσει κάθε αξιοπιστία. Ωστόσο παρά τις αντιδράσεις, ακόμη και στο εσωτερικό των ΗΠΑ και μάλιστα από τον δικό του πολιτικό χώρο, συνεχίζει να υποστηρίζει τα συμφέροντα του Ερντογάν. Από την άλλη ο Τούρκος πρόεδρος είναι και όψιμος σύμμαχος της Ρωσίας, η οποία επίσης δεν φαίνεται να αντιδρά, αν και η εισβολή πλήττει τη Συρία που βρίσκεται στη σφαίρα επιρροή της και τα προηγούμενα χρόνια ενεπλάκη σε μια διεθνή σύγκρουση για να τη διατηρήσει σε αυτή.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο Ντόναλντ Τραμπ,  που εμπαίζει τη διεθνή κοινότητα με ασυνάρτητους ισχυρισμούς, έχει αρχίσει να τρομάζει και την ίδια του τη χώρα, ασκώντας μια αμιγώς προσωπική πολιτική που αγνοεί τους θεσμούς και τα πολλαπλά επίπεδα ελέγχου. Κινούμενος κόντρα στη διακηρυγμένη θέση της αμερικανικής διπλωματίας προδίδει διαρκώς συμμάχους της με την αυταρχικότητά του και «ξεχειλώνει» το ίδιο το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ, μικραίνοντας σημαντικά το κύρος τους και στη διεθνή πολιτική σκηνή.

Από την άλλη, η χλιαρή στάση του διεθνούς παράγοντα, της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης, καθίσταται εξίσου επικίνδυνη αν αναλογιστεί κανείς ότι με την επίθεση στους Κούρδους, είναι πιθανό να επανακάμψει το ισλαμικό κράτος, με ανυπολόγιστες συνέπειες και για τα ευρωπαϊκά κράτη, και να ανατροφοδοτήσει μια νέα υστερία μισαλλοδοξίας και ενίσχυσης των ακραίων φωνών στην Ευρώπη.

Τελικά ο μόνος που μπορεί να ισχυριστεί πως εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα είναι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ανεξάρτητα αν αυτός ο πόλεμος, στο πεδίο των μαχών, εξελιχθεί στο μεγάλο του λάθος, καθώς οι Κούρδοι είναι και ικανότατοι πολεμιστές, αλλά και καλά εξοπλισμένοι από τη Δύση.

Όσο για την ελληνική κυβέρνηση: Παραμένει άφωνη, ακόμη και στο επίπεδο τυπικής καταδίκης, αποδεικνύοντας πως είναι λαλίστατη στις ακροδεξιές κορώνες αλλά αμήχανη και ανεπαρκής στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Καμία διπλωματική πίεση δεν ασκείται για ένα θέμα που θα προκαλέσει σοβαρές επιπτώσεις στο εσωτερικό. Ο Ερντογάν, που μέχρι πρότινος είχε απομονωθεί, ανακάμπτει ενισχύοντας διαρκώς τη θέση του. Συνεχίζει δε να ελέγχει και τις προσφυγικές ροές, εκβιάζοντας την Ευρώπη για να προωθήσει τα συμφέροντά του και με πρώτο άμεσο θύμα αυτής της στρατηγικής του την Ελλάδα. Ο Τούρκος πρόεδρος αποδεικνύεται πως είναι και ο μόνος κερδισμένος, έχοντας καταφέρει να «παίξει» με τους ισχυρούς και τελικά να επιβάλει τους «κανόνες» του.

Πηγή: tvxs.gr[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]