Οι δικαστές

Η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου έκρινε ότι οι συντάξεις των πρώην δικαστών, εισαγγελέων και μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους πρέπει να επανέλθουν στα επίπεδα προ του 2012. Δηλαδή στα επίπεδα που ίσχυαν πριν από τις δραματικές περικοπές που επέβαλε το 1ο Μνημόνιο.

Με λίγα λόγια, οι δικαστές έκριναν ότι η κοινωνία χωρίζεται σε κοινούς ανθρώπους και δικαστές. Σε κοινούς ανθρώπους, για τους οποίους τα ανώτατα δικαστήρια αποφάσισαν ότι είναι συνταγματικές οι δραματικές περικοπές που επιβλήθηκαν στις συντάξεις τους,  και από την άλλη,  αποφάσισαν ότι ως εκπρόσωποι της δικαστικής εξουσίας για να προστατέψουν την ανεξαρτησία τους πρέπει να είναι σε καλύτερη εισοδηματική κατάσταση ακόμη και μετά την αποχώρηση από την έδρα.

Βεβαίως, νόμιμη η απόφαση. Αλλά πόσο ηθική μπορεί να χαρακτηριστεί όταν οι ίδιοι που κρίνουν το δίκαιο και το άδικο, αποφασίζουν να παραμείνουν αλώβητοι και να μη συμμετάσχουν στο μερίδιο των βαρών που σήκωσε στην πλάτη της η ελληνική κοινωνία, και πριν από όλα οι γέροντες και υπερήλικες, για τη διάσωση μιας χρεοκοπημένης οικονομίας;