Οι «ακάλυπτες επιταγές» των φορολογικών υποσχέσεων Μητσοτάκη

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”93675″ img_size=”full”][vc_column_text]Η πρώτη ακάλυπτη – και μεταχρονολογημένη – πολιτική επιταγή ήταν εκείνη της… κοσμογονικής μείωσης των φόρων με την έλευση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η φορολογική «επανάσταση» υπέρ της μεσαίας τάξης περιορίστηκε απλώς στην μείωση του ΕΝΦΙΑ, την οποία είχε ήδη θεσπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ – με την διαφορά ότι τώρα, στην εκδοχή της ΝΔ, οι πλέον ευνοημένες είναι οι μεγάλες ακίνητες περιουσίες. Αυτή η μείωση θα είναι και το μοναδικό άμεσο και απτό αποτέλεσμα των δεσμεύσεων Μητσοτάκη περί άρσης της υπερφορολόγησης.

Όλα τα υπόλοιπα, όπως έγινε απολύτως σαφές και από το τριήμερο των προγραμματικών δηλώσεων στην Βουλή, παραπέμπονται στο 2020 και στο 2021 – στο καλό σενάριο πάντοτε – και τελούν υπό την αίρεση της ανάπτυξης που… θα έρθει έως τότε. Κι εδώ αρχίζει να διαφαίνεται και η δεύτερη ακάλυπτη επιταγή καθώς, ακόμη και στην πλέον ήπια εκδοχή των φοροελαφρύνσεων που ετοιμάζεται να νομοθετήσει η κυβέρνηση για την επόμενη διετία παραμένει απολύτως άγνωστο – εάν όχι «κρυφό» – το με ποια μέσα, και σε βάρος ποιων δαπανών, θα χρηματοδοτηθεί.

Απαντήσεις επ’ αυτού δεν έδωσαν  στην Βουλή ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας και τα δεδομένα μέχρι στιγμής είναι τα εξής:

Το μοντέλο μείωσης του ΕΝΦΙΑ που επέλεξε η ΝΔ έχει κόστος, σύμφωνα με τους ίδιους τους υπολογισμούς της κυβέρνησης, πάνω από 550 εκατ. ευρώ, έναντι των 265 εκατ. ευρώ που ήταν το κόστος των στοχευμένων μειώσεων – υπέρ των μικρότερης αξίας ακινήτων – που είχε θεσπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το πακέτο των υπόλοιπων φορολογικών ελαφρύνσεων που σχεδιάζει να εφαρμόσει το 2020 η κυβέρνηση έχει κόστος 1,8 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Ευκλείδη Τσακαλώτου που δεν διαψεύστηκαν από το υπουργείο Οικονομικών. Συγκεκριμένα, το πακέτο του 2020 το οποίο η κυβέρνηση σχεδιάζει να φέρει στην Βουλή τον Οκτώβριο περιλαμβάνει:

-Μείωση του πρώτου συντελεστή φορολογίας για τα φυσικά πρόσωπα από το 22% στο 9% για τα εισοδήματα ως 10.000 ευρώ.

-Περαιτέρω μείωση του συντελεστή για τις επιχειρήσεις, όπου ήδη προβλέπεται μείωση από το 28% στο 24% και για τα εισοδήματα του 2019.

-Μείωση του συντελεστή φορολογίας για τα μερίσματα από το 10% στο 5%

-Κατάργηση του ΦΠΑ στις οικοδομές και του φόρου υπεραξίας

-Δεύτερη δόση της μείωσης του ΕΝΦΙΑ, έτσι ώστε μεσοσταθμικά στην διετία να φθάσει στο 30%.

-Σταδιακή κατάργηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για τα εισοδήματα ως 20.000 ευρώ

-Σταδιακή κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος.

Πηγές του υπουργείου Οικονομικών επιμένουν ότι το πακέτο αυτό θα χρηματοδοτηθεί μέσα από τρεις δεξαμενές – την ανασκόπηση δαπανών ( spending reviews ) του δημοσίου από την οποία αναμένεται να εξοικονομηθούν 2 δισ. ευρώ στην διετία, την επαναφορά του κανόνα του 1 προς 5 στις προσλήψεις και την… μεγαλύτερη ανάπτυξη, που κατά την προεκλογική εξαγγελία Μητσοτάκη θα φθάσει σε ένα χρόνο στο… 4%.

Είναι προφανές ότι και οι τρεις αυτές «δεξαμενές» μόνον εγγυημένες δεν μπορούν να θεωρηθούν και, κατά τις πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, τούτο έχει διαμηνυθεί στην κυβέρνηση και από τους θεσμούς. Κατά συνέπεια, το ερώτημα που θέτουν μετ’ επιτάσεως – και χωρίς να πάρουν απάντηση ούτε χθες το βράδυ στην Βουλή – στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι εάν πίσω από το πακέτο φοροελαφρύνσεων Μητσοτάκη βρίσκεται απλώς η, κεκαλυμμένη μέχρι στιγμής, πρόθεση να μειωθεί εν τέλει το αφορολόγητο όριο.

Κατά… σατανική δημοσιονομική σύμπτωση, η μείωση του αφορολόγητου ορίου κατά 3.000 ευρώ – από τα 8.636 που είναι σήμερα στα 5.836 – δημιουργεί δημοσιονομικό χώρο περίπου 1,9 δις ευρώ, δηλαδή όσο ακριβώς (και λίγο παραπάνω) είναι και το κόστος των εξαγγελιών Μητσοτάκη για το 2020.

Το εάν αυτή η σύμπτωση υποκρύπτει και «κρυφές προθέσεις» δεν αναμένεται να φανεί πριν από την τελική διαβούλευση της κυβέρνησης με τους θεσμούς τον Σεπτέμβριο. Εάν όμως τελικά πρόκειται για την λύση που θα προκριθεί τότε, όπως λέει, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ με μακρά θητεία στο οικονομικό επιτελείο, «δεν θα έχουμε φορολογική ελάφρυνση της μεσαίας τάξης – θα έχουμε απλώς αναδιανομή φόρων υπέρ των υψηλότερων εισοδημάτων και σε βάρος των χαμηλότερων».[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]