Ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην ιστορία του …
Η ώρα της κρίσης στις κάλπες της Κυριακής για την νέα ηγεσία
Οι δύο διεκδικητές και οι υποστηρικτές τους
του ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΕΡΖΗ
Την Κυριακή ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται αντιμέτωπος με την ιστορία του, το παρόν και κυρίως το μέλλον του. Έρχεται αντιμέτωπος με μια πρόκληση ταυτότητας σε πολλά επίπεδα που εν πολλοίς θα κρίνει αν θα συνεχίσει την πορεία του ως κόμμα της Αριστεράς και του ευρύτερου προοδευτικού χώρου ή ως ένα κόμμα της προοδευτικής συμμαχίας.
Αντιμέτωποι στον δεύτερο γύρο θα είναι η Έφη Αχτσιόγλου και ο Στέφανος Κασσελάκης, με τον πρώτο να συγκεντρώνει μια διαφορά υπέρ του 10 μονάδων από την πρώτη Κυριακή. Όπως ωστόσο έλεγε και ο Αλέξης Τσίπρας λίγους μήνες πριν, με αφορμή τις εθνικές εκλογές, σε κάθε αναμέτρηση η διαδικασία ξεκινάει «με την κάλπη άδεια». Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η πόλωση μεταξύ των δύο αντιπάλων έχει εκτοξευτεί καθώς το διακύβευμα είναι πολύ συγκεκριμένο: Τι είδους κόμμα θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ από τη Δευτέρα και τι πολιτική θα παράξει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό είναι κάτι που δεν αφορά αποκλειστικά και μόνο την Κουμουνδουρου, αλλά οφείλει ν΄ απασχολεί το σύνολο του πολιτικού συστήματος.
Η Έφη Αχτσιόγλου είναι γνωστή στην Ελλάδα. Υπήρξε υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε μικρή ηλικία, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας της εμπιστεύτηκε ένα πολύ δύσκολο χαρτοφυλάκιο, αυτό του Εργασίας, σε μια εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη όταν η τότε κυβέρνηση έδινε καθημερινή μάχη με την Τρόικα στο πλαίσιο του 3ου Μνημονίου. Η παρουσία της κρίθηκε πετυχημένη εκ του αποτελέσματος, καθώς ο τότε πρωθυπουργός την εμπιστεύτηκε ως την τελευταία στιγμή. Το ίδιο συνέβη και στη συνέχεια όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Ήταν στην πολύ στενή ομάδα συνεργατών του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ούσα ένα από τα βασικά στελέχη πρώτης γραμμής που έδιναν μάχες απέναντι στη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Ν.Δ. Με λίγα λόγια έχει καταθέσει τα διαπιστευτήριά της στην πολιτική και την κοινωνία.
Στον αντίποδα βρίσκεται ο Στέφανος Κασσελάκης. Πρόσωπο λαμπερό, με αστραφτερό χαμόγελο αλλά άγνωστο στην Ελλάδα έως και πριν λίγους μήνες. Όσα γνωρίζουμε γι’ αυτόν είναι όσα ανέφερε ο ίδιος στα βίντεο με τα οποία επικοινωνεί με τον κόσμο το τελευταίο διάστημα. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν πολλά ερωτήματα που αναδύονται από τις τοποθετήσεις του, τα οποία σε μεγάλο βαθμό δεν έχουν απαντηθεί. Έχει υποστηρίξει ότι είναι «αυτοδημιούργητος», ότι βρέθηκε στις ΗΠΑ με υποτροφία, και πως εκμεταλλευόμενος το εκεί σύστημα κατάφερε να στήσει τις επιχειρήσεις του. Στην Ελλάδα και στον ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε όταν ο Παύλος Πολάκης τον γνώρισε στον Αλέξη Τσίπρα. Μέχρι να γίνει γνωστή η υποψηφιότητά του δεν είχε εκδηλώσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για πολιτική καριέρα. Το δήλωνε άλλωστε και ο ίδιος: «Πριν από τρεις μήνες, πήρα την απόφαση να ασχοληθώ ενεργά με τις ελληνικές εθνικές εκλογές, ως ένα σύντομο διάλειμμα μεταξύ δύο κεφαλαίων στην επιχειρηματική μου καριέρα», έλεγε στην «Καθημερινή» τον Ιούλιο. Την παραμονή των εκλογών του Μαΐου, σε συνέντευξή του στον «Εθνικό Κήρυκα», την εφημερίδα της ομογένειας στις ΗΠΑ, σημείωνε: «είμαι πολύ νέος στην πολιτική για να έχω όραμα». Δύο μόλις μήνες μετά, στο βίντεο με το οποίο ανακοίνωνε την υποψηφιότητά του είχε… βρει το όραμα κι έκανε λόγο για «ελληνικό όνειρο», κατά το αντίστοιχο american dream.
Και κάπου εκεί ξεκίνησε το «ρεύμα» ή αν θέλετε μια «μόδα». Και δίνουμε αυτούς τους χαρακτηρισμούς επειδή πολύ απλά ο κ. Κασσελάκης έχει μιλήσει ελάχιστα πολιτικά ως τώρα. Στην καμπάνια του η οποία αποδείχθηκε εξαιρετικά πετυχημένη εκ του αποτελέσματος, κυριάρχησαν τα «συνθήματα». Φράσεις όπως «εγώ θα νικήσω τον Μητσοτάκη» έγιναν viral και μεγάλο μέρος του απογοητευμένου κοινού του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ανθρώπων που δεν ψηφίζουν Ν.Δ. βρήκαν στο πρόσωπό του όχι τον «μασκοφόρο εκδικητή», αλλά τον πλούσιο, λευκό, όμορφο, λαμπρό «Μεσσία» που θα διώξει τα κακά ζιζάνια της Δεξιάς και θα ξαναφέρει τη δικαιοσύνη και την ευημερία στη χώρα. Όλοι απέφυγαν να δουν μια μικρή, πλην κρίσιμη λεπτομέρεια. Δεν εξήγησε πώς ακριβώς θα τα καταφέρει όλα αυτά.
Ποιοι πλαισιώνουν τους δύο “μονομάχους”
Πίσω από τους πρωταγωνιστές βρίσκονται και τα στελέχη αλλά και ο κόσμος. Μετά την πρώτη Κυριακή αρκετά ήταν τα στελέχη που φρόντισαν να πλαισιώσουν τον κ. Κασσελάκη ενώ δεν είχαν εκδηλώσει ανοιχτά την προτίμησή τους πριν. Προέρχονται από ένα ευρύτερο φάσμα. Π.χ. βλέπουμε τον Γιώργο Τσίπρα που προέρχεται από την ΚΟΕ του Ρ. Ρινάλντι (όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ακόμα συνιστώσες), τον Παύλο Πολάκη, τον Βασίλη Κόκκαλη που προέρχεται από τους ΑΝ.ΕΛΛ., τον Ευάγγελο Αντώναρο που είδε διατελέσει βασικό στέλεχος της κυβέρνησης Καραμανλή, τον ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη ο οποίος στο παρελθόν και ενώ είχε διατελέσει υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύτηκε υπουργική θέση με την κυβέρνηση Μητσοτάκη κ.α.
Στον αντίποδα, στο πλευρό της κας Αχτσιόγλου βρίσκεται κατά κύριο λόγο η γενιά των «σαραντάρηδων» του ΣΥΡΙΖΑ. Νάσος Ηλιόπουλος, Αλέξης Χαρίτσης, Δημήτρης Τζανακόπουλος αλλά και στελέχη όπως οι Ευκλείδης Τσακαλώτος, Λούκα Κατσέλη, Μαριλένα Κοπά, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Γιάννης Ραγκούσης, ένα ευρύ φάσμα δηλαδή από όλες τις τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ (προεδρικούς, Ομπρέλα, Γέφυρα, πασοκογενείς κλπ.).
Και κάπου εκεί, στην άκρη, βρίσκεται ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος εξ αρχής δήλωσε πλήρη ουδετερότητα. Δήλωσε ωστόσο και παρών στις διαδικασίες ως εγγυητής της ενότητας από το Ζάππειο, στις 29 Ιουνίου. Δυστυχώς για το κόμμα, η ενότητα διασαλεύεται έντονα και δοκιμάζεται άγρια. Με μια δημόσια παρέμβασή του, το κλίμα ίσως να ήταν πολύ διαφορετικό. Δεν το έπραξε ως τώρα. Το να αφήνεις ωστόσο να γίνεται εκμετάλλευση του ονόματός σου ή να διασπείρονται ειδήσεις που σε εμπλέκουν πριν από την κάλπη δεν το λες ουδετερότητα. Το λες αποχή. Και αυτή ίσως αποβεί μοιραία για τον ΣΥΡΙΖΑ.
