Ο Στάθης Καρέλιας, ο Πυργιώτης ζωγράφος Πέτρος Θεοδωράτος και η χρυσή κασετίνα Καρέλια 

Η Έστα Παπαγεωργίου ανασκαλεύει το αρχείο των οικογενειακών της ιστοριών για να μοιραστεί εκείνη με πρωταγωνιστές τον παππού της, τον Στάθη Καρέλια, τον Πέτρο Θεοδωράτο και τη θρυλική κασετίνα Καρέλια

Πάνω σε ένα πακέτο τσιγάρα γράφτηκαν ιστορίες, ποιήματα, ερωτικά σημειώματα, λίστες για ψώνια και πολλά άλλα. Όμως πίσω από το θρυλικό πακέτο Καρέλια υπάρχει μια ιστορία.

Το σχεδίασε ο Πυργιώτης ζωγράφος – επιγραφοποιός Πέτρος Θεοδωράτος. Διατηρούσε ατελιέ στην τότε οδό Επαρχείου στον Πύργο Ηλείας. Δίπλα από τα γραφεία της ιστορικής εφημερίδας Η Αυγή του Πύργου. Τα γραφεία της εφημερίδας έχουν απαθανατιστεί από τον Δημήτρη Σπύρου στην ταινία Ο Ψύλλος στην οποία ο έκδοτης Αύγουστος Καπογιάννης μυεί τον μικρό ήρωα στη μαγεία των εκδόσεων. Μετά τον θάνατο του εκδότη η οδός όπου έδρευε η εφημερίδα πήρε το όνομά του.

Ο Πέτρος Θεοδωράτος λοιπόν είχε ετοιμάσει τρία προσχέδια για τα Καρέλια. Τα δειγμάτισε στο μεγάλο κρεβάτι της οικίας Παπαγεωργίου, επί της οδού Πατρών 59 στον Πύργο. Το σπίτι «χάθηκε» στον σεισμό του 1993. Όμως μάζεψα το κρεβάτι από τον κήπο και αφού το επισκεύασα, κοιμάμαι πλέον σε αυτό.

Λοιπόν ο Στάθης Καρέλιας, φίλος του παππού μου Πάνου Παπαγεωργίου, συνεχίζοντας τις κουμπαριές ήρθε στον Πύργο για τον γάμο του θείου Θάνου. Τότε διάλεξε το σχέδιο για το «καρελάκι».

Η φιλία του παππού μου Πάνου με τον Στάθη Καρέλια άρχισε το 1922. Η εμπορική αλληλογραφία τους ξεκινούσε με τις προσφωνήσεις «Κουμπάρε μου» ή «Φίλε μου», πάντα σε γραφομηχανή της εποχής που δυστυχώς χάθηκε.

Ο Στάθης Καρέλιας είχε βαφτίσει τον θείο μου Στάθη. Του έδωσε το όνομά του. Ο θείος μου ήταν παιδικός φίλος του διηγηματογράφου Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλου, ο οποίος στο διήγημα Ο τελευταίος επιζών γράφει «Ο Στάθης που χάθηκε με το ελικόπτερο στο Αιγαίο». Ως πρώτο παιδί, μετά τον χαμό του θείου μου, ονοματίστηκα Στάθης – Ευσταθία – Έστα.

Υπάρχει και μια ιστορία από την Κατοχή. Προκειμένου να εφοδιάζεται ο Πύργος με τσιγάρα, αρχικά ο παππούς μου και στη συνέχεια ο 18άχρονος τότε πατέρας μου πήγαιναν με το ποδήλατο στην Καλαμάτα ακολουθώντας τις γραμμές του τρένου. Σε κάποια σημεία έβρισκαν βαγονέτο να τους μεταφέρει με τις κούτες των 500 ή 1.000 τσιγάρων που πωλούνταν ανά τεμάχιο.

Καπνίζοντας τώρα ένα καρελάκι – χρυσή κασετίνα θυμήθηκα τότε που ήμουν παιδάκι να πίνω την πορτοκαλάδα μου στο γραφείο του κυρίου George Karelias, όπως γράφει και το πακέτο.

*Η Έστα Παπαγεωργίου είναι πολιτικός μηχανικός ΤΕ και συγγραφέας του βιβλίου «Μικροϊστορίες… της στιγμής» (εκδόσεις Χάρτινοι Ήρωες)