Ο Πύργος και το τρένο

Γράφει ο Τζίμης Ευθυμίου*

Όχι μόνο στον Πύργο αλλά και σ’ όλη την ενδοχώρα, το ξέρουμε. Ό,τι βλέπεις από τις πολεμίστρες, όπου φτάνει το μάτι…. Σε όλη την Πελοπόννησο προς όπου και να κοιτάξεις, κάτι λείπει:

Το τρένο.

Φυσικά ένας τραγέλαφος, έκανε το πέρασμα του κι από δω. Όπως συχνά συμβαίνει στην Νεοελληνική πραγματικότητα κι ακόμα χειρότερα την εποχή αυτή, που συναντιέται με το τέρατα της παγκοσμιοποίησης.

Το τρένο στην Πελοπόννησο αφού δαπανήθηκαν μεγάλα ποσά για τον εκσυγχρονισμό του…. Λίγο πριν ξεσπάσει το μνημόνιο…. Τότε που ακόμα δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα και το χρήμα ξεχείλιζε πεταμένο στους υπονόμους… Και τότε, αφού πρώτα βέβαια πληρώθηκε ο λογαριασμός, η γραμμή Πελοποννήσου καταργείται αιφνιδίως! Το 2009.

Οι ράγες σιγά σιγά ξηλώνονται, από συνήθεις ύποπτους… Οι πανέμορφοι Σταθμοί, (στον Πύργο-έργο Τσίλερ), ερημώνουν… Υπέροχες διαδρομές σε ιστορικά και εμβληματικά τοπία του Μωριά, τώρα χορταριάζουν. Ποιος να ενδιαφερθεί; Εσύ; Γνωστή ιστορία με την Τρένοσεξ και σε ποιανού τα χέρια πέρασε. Τα αποτελέσματα τα είδαμε.

Κι όμως, υπήρξε σχέδιο για το ξαναζωντάνεμα της γραμμής. Η πρεσβεία της Ελβετίας πήρε κάποια πρωτοβουλία για μεταφορά εμπειρίας και επενδύσεις με κέντρο την επαναφορά του σιδηροδρόμου. Στην Ελβετία και σε άλλες πολιτισμένες περιοχές του πλανήτη υπάρχει η χρήση του τρένου στην παραδοσιακή του μορφή. Για τουριστικές και φυσιολατρικές περιπλανήσεις. Σε τοπία απείρου κάλλους και σημασίας. Όπως καλή ώρα, έχουμε τη γραμμή του οδοντωτού στα Καλάβρυτα.. Τη γραμμή Κατάκολου-Αρχαίας Ολυμπίας. Και το τρενάκι στις Μηλιές του Πηλίου. Επενδυτικό πλάνο που έχει -ή μήπως πρέπει να λέμε είχε;- να κάνει με ένα μοντέλο τύπου κρουαζιέρας. Με υψηλού επιπέδου υπηρεσίες, διαμονή εντός ή και σε επιλεγμένους προορισμούς. Τούτο δε, θα μπορούσε να συμβάλλει στο ξαναζωντάνεμα ορεινών και ξεχασμένων χωριών και περιοχών της Πελοποννήσου, πού έτσι θα ξαναμπαίναν στο παιχνίδι.

Φήμες ανάφεραν ότι δεν το πολυσυμπάθησε το πλάνο ο ένας περιφερειάρχης κ. Πτωχός. Να φταίει το όνομα; Ούτε από επίσημα κυβερνητικά χείλη όμως δεν δόθηκε φηντμπακ. ( Όπως λέγεται στα νέα Αθηναϊκά). Ώστε ποιός μένει να σηκώσει το θέμα; Η τοπική αυτοδιοίκηση και ο λαός. Εμείς. Για όλους τους λόγους του κόσμου, αλλά πιο πολύ για έναν:

Να μην παραδώσουμε τον τόπο μας στον εγκατάλειψη, στην παρακμή και να ακολουθάμε τώρα στη μάστιγα του μαζικού τουρισμού, από την οποία μόνο οι ντόπιοι δεν βγαίνουν ωφελημένοι… Να μην αφήσουμε να σβηστούν τα ίχνη του τόπου, που μας θυμίζουν ποιοι είμαστε.

Τρένο που πρώτα από τα μέρη μας ξεκίνησε στην Πελοπόννησο… Φέρνοντας και τους Γαριβαλδίνους με τις ενθουσιώδεις ιδέες τους…. Το τρένο που οι παλαιότεροι έχουν τόσες εικόνες και αναμνήσεις… Είναι στο χέρι μας να ξαναβρεί το δρόμο του. Να τ’ ακούσουμε ξανά να σφυρίζει από μακριά, διασχίζοντας το χρόνο.