«Ο πατέρας μου ο Μίκης…»: Συγκίνηση σκόρπισε στο κοινό το αφιέρωμα για τον Μίκη Θεοδωράκη την Τετάρτη το βράδυ στα Μακρίσια
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”93783″ img_size=”full”][vc_column_text]
-Με πολλά τραγούδια από τον Παναγιώτη Πετράκη και διηγήσεις από την κόρη του μεγάλου μουσικοσυνθέτη, Μαργαρίτα Θεοδωράκη
Τον Μίκη Θεοδωράκη μέσα από μια άλλη οπτική, μέσα από τις διηγήσεις της κόρης του Μαργαρίτας για τις στιγμές που έζησε κοντά του στην παιδική και εφηβική της ηλικία που δεν ήταν καθόλου συνηθισμένη σαν όλων των άλλων παιδιών, μια πολυτάραχη ζωή γεμάτη εξορίες, αγώνες και μουσικές για τον μεγάλο μας μουσικοσυνθέτη, αλλά και όμορφες και τρυφερές προσωπικές στιγμές από την δυνατή σχέση πατέρα και κόρης, είχαμε την χαρά και την τιμή να ζήσουμε το βράδυ της Τετάρτης στα Μακρίσια. Ένα μεγάλο και σπάνιο, διαφορετικό αφιέρωμα στο Μίκη, που διοργάνωσε για μια ακόμα φορά, ο μουσικός παραγωγός και στιχουργός Γιάννης Τζουανόπουλος, για την 29η Γιορτή του Απόδημου Ελληνισμού στον Αι- Γιάννη όπου παρακολούθησαν εκατοντάδες κόσμου, σε ένα κλίμα φορτισμένο συγκινησιακά.
Αυτή τη φορά λοιπόν, το «αφιέρωμα» διέθετε μια ξεχωριστή πλοκή. Το πρώτο μέρος έχει τίτλο «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού», όπου ζωντάνεψαν οι μνήμες από την ζωή του κορυφαίου μουσικοσυνθέτη μέσα από τα μάτια και τις διηγήσεις της κόρης του Μαργαρίτας Θεοδωράκη, που διάβαζε συγκινημένη κείμενα που ή ίδια έγραψε από τις δικές τους οικογενειακές κυρίως στιγμές, διανθισμένα με μουσική και αγαπημένα τραγούδια του Μίκη, που ερμήνευσε υπέροχα με την στεντόρεια φωνή του ο Παναγιώτης Πετράκης μαζί με το μουσικό σύνολο «Λιποτάκτες».
Ακούσαμε τραγούδια που διατρέχουν όλη την μουσική διαδρομή του Μίκη Θεοδωράκη, από τους «Λιποτάκτες» που έδωσαν και το όνομα στο Μουσικό Σύνολο μέχρι τα «Λυρικά», από τις «Μικρές Κυκλάδες» μέχρι τα «Τραγούδια για τον Αλέξανδρο Παναγούλη», δεμένα πάντα αρμονικά με κείμενα-αναμνήσεις της Μαργαρίτας Θεοδωράκη. Στο βίντεο γουόλ είδαμε δεκάδες φωτογραφίες ντοκουμέντα, πολλές από αυτές αδημοσίευτες, από την ζωή του Μίκη με την οικογένειά του στους τόπους εξορίας όπου έζησαν όλοι μαζί, στη Ζάτουνα, στον Ωρωπό, στο σπιτι τους στο Βραχάτι όπου βρισκόταν σε κατ’ όικον περιορισμό τα χρόνια της χούντας, μετά Παρίσι, από τις συναντήσεις του με όλους τους «μεγάλους» και κορυφαίους της γενιάς του, από τον Ρίτσο μέχρι τον Μάνο Χατζιδάκη και μια πλειάδα συντρόφων του από τους πολιτικούς του αγώνες. Ένας φωτογραφικός καμβάς μιας πολυτάραχης ζωής, που μας έκανε για μια ακόμα φορά να καταλάβουμε πόσο μεγάλη τιμή για εμάς τους έλληνες αποτελεί η ύπαρξη αυτού του «ογκόλιθου» που λέγεται Μίκης Θεοδωράκης!
Η Μαργαρίτα Θεοδωράκη, αστείρευτη στην διήγησή της, μας επέτρεψε μέσα από την «κλειδαρότρυπα» να εισχωρήσουμε στην προσωπική και καθημερινή ζωή του Μίκη, στις στιγμές που ζούσε σαν ένας απλός μπαμπάς, όταν τους έλεγε ιστορίες, όταν νανούριζε την Μαργαρίτα και τον Γιώργο, όταν τους έπαιζε πιάνο, όταν έβαφαν μαζί βότσαλα στο Βραχάτι.
«Βραχάτι- Αθήνα, Αθήνα- Βραχάτι» οι κοινές στιγμές του Μίκη και της κόρης του Μαργαρίτας, που της διηγιόταν πως όταν μεγαλώσει θα γίνει μια όμορφη κοπέλα και θα της πάρει ένα σπορ αυτοκίνητο να κάνει αυτή τη διαδρομή με τους φίλους της κι εκείνος θα τους καμαρώνει να γελούν και να διασκεδάζουν.
«Ο πατέρας μου με κρατούσε στα χέρια του και με νανούριζε τραγουδώντας. Μου έλεγε θα γίνεις όμορφη, θα σε αγαπούν όλοι και θα είσαι ευτυχισμένη… Δεν έγινα τίποτα από αυτά!»
Μας μίλησε για την στενή σχέση των δυο τους, πατέρα και κόρης. «Ποτέ δεν χωρίσαμε, είναι φοβερό. Είμαι 60 χρονών και νιώθω ακόμα σαν παιδάκι μαζί του και είμαι πολύ περήφανη που είμαι κοντά του.. Διηγούμαι ιστορίες που έγιναν πριν από 40 χρόνια και βάλε και νοιώθω σαν να ήταν χθες…»
Συγκινητική και η διήγησή της για τα χρόνια εξορίας αλλά και για τους τόπους που έζησαν στα πέτρινα χρόνια, κάθε τόσο άλλαζαν τόπο κατοικίας ακολουθώντας τον εξόριστο Μίκη όταν και εφόσον του το επέτρεπαν οι συνταγματάρχες. Πολύ μαζί και πολλά ταξίδια μετά το [70- 72. Νότια Αμερική, Αργεντινή, Χιλή, Μεξικό, Περού, Βενεζουέλα, Ισραήλ, Ευρώπη. Και για τα παιδιά, είναι φοβερά αυτά τα τόσα πολλά ταξίδια. «Δεν τον αποχωριστήκαμε δηλαδή ποτέ τον μπαμπά…»
Κάπως έτσι μετά από 2 και πλέον ώρες και με πολλά τραγούδια από τον Παναγιώτη Πετράκη, ολοκληρώθηκε το πρώτο μέρος του αφιερώματος και στο δεύτερο μέρος ακολούθησε ένα λαϊκό πρόγραμμα με τραγούδια του Μίκη από την Μαρία Γράμψα και τον Ηλείο Γιώργο Αδαμόπουλο από τα ‘Χρώματα της Ήλιδας» που ερμήνευσε και το τραγούδι της Φωτιάς» του Γιάννη Τζουανόπουλου. Ωστόσο, προς μεγάλη απογοήτευση των φίλων που είχαν συρρεύσει στον Αι- Γιάννη για να τον ακούσουν, ο Θέμης Αδαμαντίδης δεν εμφανίστηκε τελικώς, γιατί προέκυψε ένα ξαφνικό πρόβλημα υγείας και αναγκάστηκε να γυρίσει στην Αθήνα.
Τέλος να πούμε ότι στο χώρο του Αι- Γιάννη φιλοξενήθηκε έκθεση με έργα του διακεκριμένου ζωγράφου Δημήτρη Κούκου. Ειδικά για την εκδήλωση ο καλλιτέχνης φιλότεχνησε έργο εμπνευσμένο από την προσωπικότητα του Θεοδωράκη και το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά και θα παραδοθεί στον συνθέτη.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
