Ο κολυμβητής της Ρόδου

Πέρυσι, τέτοια εποχή περίπου, τα social media είχαν πάρει φωτιά: οι εικόνες ενός νεαρού σερβιτόρου που σέρβιρε σχεδόν κολυμπώντας τους πελάτες ενός beach bar στη Ρόδο, είχαν προκαλέσει πύρινα άρθρα και σχόλια για την κατάντια αυτής της χώρας.

 Όντως, το να βλέπεις ένα νέο παιδί να βουτά μέχρι το στήθος με τα ρούχα προσέχοντας μην πάει νερό στο δίσκο με τα ποτά και τα club sandwich, ήταν κάτι που στο μυαλό μας συνδεόταν μόνο με κάτι μακρινές χώρες -πρώην αποικίες και του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου.

Στο μυαλό μας ήταν όλα εντάξει αν βλέπαμε  χαμογελαστούς Πολυνήσιους να κουβαλάνε αναψοκοκκινισμένους Δυτικούς μες στο νερό και να τους σερβίρουν πολύχρωμα κοκτέιλ με ομπρελίτσες και κομμάτια ανανά. Το χρωματικό κοντράστ ήταν αχτύπητο και το φολκλόρ επιτυγχανόταν. Εδώ όμως; Αυτό ήταν; Τα παιδιά μας ‘γίναν δούλοι; Γίναμε όλοι τα περίφημα «γκαρσόνια της Ευρώπης»;