Ο Ηλίας Ανδριόπουλος στο Μέγαρο Μουσικής: Μεγάλη συναυλία του Ηλείου μουσικοσυνθέτη με τον Μ. Μητσιά και την Θ. Μπάκα
Το στιγμιότυπο από την συναυλία που είχε δώσει τον Μάιο του 2019 στον Απόλλωνα του Πύργου ο Ηλίας Ανδριόπουλος με τον Μανώλη Μητσιά και την Θεοδώρα Μπάκα
Ένα απάνθισμα της μουσικής και τραγουδιών του Ηλείου μουσικοσυνθέτη Ηλία Ανδριόπουλου θα απολαύσει το κοινό στο Μέγαρο Μουσικής την επόμενη Τετάρτη 15 Ιανουαρίου, σε μια βραδιά που θα αφορά τους πιο σημαντικούς σταθμούς της δημιουργικής πορείας του. Οι συνοδοιπόροι του και συνεργάτες για πολλά χρόνια, ο Μανώλης Μητσιάς και η Θεοδώρα Μπάκα, είναι οι ερμηνευτές που θα ταξιδέψουν το κοινό στα ηχοχρώματα και στις λεπτές ευαισθησίες της μουσικής του. Η ορχήστρα – στον μέγιστο βαθμό αφαιρετική- για να υπάρξει μία διαφορετική ανάγνωση της μουσικής του, απέριττα λυρική και βαθιά εσωτερική, συναισθηματική. ΄Ετσι, θα αποδοθεί από τρεις άριστους μουσικούς, που και αυτοί κατέχουν ως την τελευταία λεπτομέρεια, τα μυστικά του ήχου του.
Διαχρονικός, διακριτικός, αναγνωρίσιμος και αγαπητός, ο Ηλίας Ανδριόπουλος ανήκει στους πιο ξεχωριστούς συνθέτες που διαθέτει ο τόπος μας. Έχουν περάσει σχεδόν σαράντα χρόνια από τότε που κατέθετε -σχεδόν ταυτόχρονα- δυο εμβληματικά και σπουδαία έργα: Τα Γράμματα στο Μακρυγιάννη και τα Λαϊκά Προάστια, με μεγάλη καλλιτεχνική αλλά και εμπορική επιτυχία. Με την ίδια ένταση συνέχισε να συνθέτει καινούργιες μουσικές και τραγούδια που καταγράφηκαν ως σημαντικά έργα, τα οποία κοσμούν τον χάρτη της ελληνικής μουσικής. Προσανατολισμοί– Ο. Ελύτη, Αργοναύτες- Γ. Σεφέρη, Ν. Γκάτσου, Μ Ελευθερίου, Ωδαί– Α. Κάλβος, Ο Φιλόπατρις, Ο Πρώτος ΄Υμνος, Ξένες Πόρτες, το τελευταίο, Εαρινά Τραγούδια και άλλα
Μια διαδρομή 40 χρόνων
«Με αυτή τη συναυλία θα ήθελα να θυμίσω στους φίλους της μουσικής μου την μακρά μου διαδρομή και πώς καταγράφηκε αυτή μέσα από τον δικό μου προσωπικό ήχο» αναφέρει ο Ηλίας Ανδριόπουλος μιλώντας στο iefimerida.gr.
«Δηλαδή, θα επιχειρηθεί μία αναφορά στα πιο δυνατά και ενδιαφέροντα σημεία αυτής της πορείας, που νομίζω γνωρίζει και αγαπά ο κόσμος. Θα ξαναθυμηθεί και θα σιγοτραγουδήσει τραγούδια που τον συντρόφευαν σε αυτή την παράλληλη διαδρομή. Ενδεικτικά αναφέρω τα «Γράμματα στο Μακρυγιάννη, τα Λαϊκά Προάστια τους «Προσανατολισμούς», τους «Αργοναύτες» τον Φιλόπατρι», τις «Ωδές», τις «Ξένες Πόρτες», τον «Πρώτο ΄Υμνο» και άλλα. Μέσα από αυτά τα έργα λοιπόν θα υπάρξει ένα απάνθισμα των καλυτέρων τραγουδιών μου. Στην συγκεκριμένη συναυλία του Μεγάρου Μουσικής στις 15 Ιανουαρίου ο Μανώλης Μητσιάς θα είναι ο κορυφαίος ερμηνευτής της βραδιάς, μαζί με την ανερχόμενη Θεοδώρα Μπάκα, που ανήκει στην νεότερη γενιά.
Θα δείτε ότι ταιριάζουν εκπληκτικά οι δυό τους και αποτελούν ένα ανεπανάληπτο ντουέτο, που κατά την γνώμη μου απογειώνει την μουσική μου. Επίσης το μουσικό σχήμα, που θα συνοδεύσει θα είναι αφαιρετικό, αλλά ουσιώδες και πρωταγωνιστικό στον ρόλο του. Αποτελείται από τρεις σπουδαίους μουσικούς τον Αχιλλέα Γουαστωρ στο πιάνο, τον Αλέξανδρο Μποτίνη στο τσέλο, και τον Ηρακλή Ζάκκα στο μαντολίνο-μπουζούκι».
Η σχέση του με τον Μανώλη Μητσιά
Αναφερόμενος στην πολύχρονη σχέση του και την συνεργασία του με τον Μανώλη Μητσιά ο Ηλίας Ανδριόπουλος αναφέρει:
“Mε τον Μανώλη Μητσιά γνωριστήκαμε κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Αργήσαμε όμως να βρεθούμε καλλιτεχνικά. Ανταμώσαμε το καλοκαίρι του 1995, στο Ηρώδειο, όπου ερμήνευσε για πρώτη φορά το έργο μου Αργοναύτες, σε ποίηση Σεφέρη – Γκάτσου – Ελευθερίου. Μετά από δύο χρόνια, το 1997 ηχογράφησα τους Αργοναύτες με τον Μανώλη Μητσιά και την Νένα Βενετσάνου, για λογαριασμό της δισκογραφικής εταιρείας ΛΥΡΑ. ΄Εκτοτε είμαστε μαζί σε συναυλίες, ηχογραφήσεις, σε κάθε καλλιτεχνική μου δραστηριότητα είναι δίπλα μου. Αλλά πάνω απ όλα με τον Μητσιά δένει μία γνήσια και ζεστή φιλία, που κρατάει δεκαετίες».
Ερωτηθείς για το εάν έχει νέα έργα στο συρτάρι ο Ηλείος μουσικοσυνθέτης αναφέρει:
«Φυσικά και έχω. Και ξέρετε ποιο είναι το απογοητευτικό; Ότι απομακρύνεται η πιθανότητα κυκλοφορίας τους και γνωριμίας τους με το φιλόμουσο κοινό. Εχουν δυσκολέψει αρκετά τα πράγματα. Να φανταστείτε μόνο, ότι έχω ενορχηστρώσει στην τελική τους μορφή τους «Προσανατολισμούς» του Οδυσσέα Ελύτη εδώ και δέκα χρόνια, χωρίς να μου δοθεί η δυνατότητα να τους παρουσιάσω. Που σημαίνει να μου διατεθεί μία συμφωνική ορχήστρα, μικτή χορωδία, ανάληψη κόστους, αίθουσα κλπ.
Το ερώτημα είναι, θα συνεχίσει να μας συγκινεί η δημιουργία ενός πολυσύνθετου μουσικού έργου, ή ενός απαιτητικού τραγουδιού ή θα παραδοθούμε στις βαρβαρότητες των τηλεοπτικών διασκεδαστικών εκπομπών».
