Ο Γιάννης Μόσχος είναι ο νέος διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”147966″ img_size=”full”][vc_column_text]Λευκός καπνός για το Εθνικό Θέατρο που έχει πλέον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή, τον 50χρονο Γιάννη Μόσχο, τον νεότερο που έχει αναλάβει αυτήν τη θέση και τον πρώτο που προέρχεται από εισήγηση επιτροπής και όχι από απευθείας διορισμό. Η θητεία του θα είναι τριετής.
Η τοποθέτηση του Μόσχου στην κεφαλή του Εθνικού Θεάτρου έρχεται μετά την παραίτηση του Δημήτρη Λιγνάδη στις 6/2 και ενώ, στο μεσοδιάστημα, είχε αναλάβει η Έρι Κύργια μεταβατική καλλιτεχνική διευθύντρια από το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Το ΥΠΠΟΑ ανακοίνωσε τότε ότι «προβαίνει στις απαιτούμενες ενέργειες προκειμένου ο επόμενος Καλλιτεχνικός Διευθυντής να αναδειχθεί από την ανοιχτή διαδικασία εκδήλωσης ενδιαφέροντος και σύμφωνα με τη γνωμοδότηση της Επιτροπής Αξιολόγησης, η οποία θα συγκροτηθεί από πρόσωπα εγνωσμένου κύρους».
Στις 16 Ιουλίου 2021 το υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε τη συγκρότηση και τη σύνθεση ειδικής επιτροπής για την αξιολόγηση και επιλογή του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.
Σύμφωνα με το νέο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο προβλέπει τη διαδικασία επιλογής του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου μέσα από μία ανοιχτή διαδικασία εκδήλωσης ενδιαφέροντος και κατόπιν σχετικής γνωμοδότησης από επιτροπή αξιολόγησης απαρτιζόμενης από προσωπικότητες αναγνωρισμένου κύρους ή συμβολής στο χώρο του θεάτρου, ανακοινώθηκαν τα πρόσωπα που απαρτίζουν την επιτροπή και είναι οι: Νίκος Αλιβιζάτος, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών (πρόεδρος της επιτροπής), Μαριάννα Κάλμπαρη, σκηνοθέτης, ηθοποιός, καλλιτεχνική διευθύντρια Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, Ξένια Καλογεροπούλου, ηθοποιός, συγγραφέας παιδικών θεατρικών έργων, Εύα Μανιδάκη, αρχιτέκτων-μηχανικός, σκηνογράφος, Ρένη Πιττακή, ηθοποιός.
Η σύνθεση της Επιτροπής, σύμφωνα με το υπουργείο, διασφαλίζει μία πολυσυλλεκτική προσέγγιση αλλά και μία βαθιά γνώση και εμπειρία, σε ατομικό επίπεδο και αθροιστικά, που καλύπτει όλες τις πτυχές των δραστηριοτήτων του Εθνικού Θεάτρου.
Η διαδικασία ήταν η ακόλουθη: Η προθεσμία υποβολής των αιτήσεων έληξε στις 16 Ιουλίου 2021. Μετά την ολοκλήρωση των συνεντεύξεων, η επιτροπή συνεδρίασε προκειµένου να αξιολογήσει και να κατατάξει τις υποψηφιότητες µε βάση τη συνολική εικόνα τους, όπως αυτή προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου της υποψηφιότητάς τους και τη δοθείσα συνέντευξη.
Το Πρακτικό της Επιτροπής διαβιβάστηκε στην υπουργό Πολιτισµού και Αθλητισµού, η οποία, µε απόφασή της, δηµοσιευτέα στην Εφηµερίδα της Κυβερνήσεως, επέλεξε και διόρισε τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Θεάτρου κατ’ αποδοχή της κατάταξης της επιτροπής και µε ειδική αιτιολογία σε περίπτωση τυχόν απόκλισης από τη γνώµη αυτής.
Οι υποψήφιοι για τη θέση του νέου καλλιτεχνικού Διευθυντή ήταν ένα σχήμα τριών καλλιτεχνών, αποτελούμενο από τον Ακύλα Καραζήση, τον Νίκο Χατζόπουλο και την Αργυρώ Χιώτη, ο Γιάννης Μόσχος, ο Βίκτωρ Αρδίτης, ο Νίκος Διαμαντής και ο Θοδωρής Αμπαζής, ανάμεσα σε άλλους.
Ο ΝΕΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ του Εθνικού Θεάτρου Γιάννης Μόσχος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 15/2/1971 και είναι Διδάκτωρ Θεατρoλογίας του Τμήματος Θεάτρου του Α.Π.Θ. (Ο Ερρίκος Ίψεν στην ελληνική σκηνή. Από την πρώτη παράσταση ως το τέλος του 20ού αιώνα (1894-2000), 2012). Πτυχιούχος του Τμήματος Θεάτρου (1997) και της Φαρμακευτικής Σχολής του Α.Π.Θ. (1993).
Ως σκηνοθέτης συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Φεστιβάλ Αθηνών, το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το Θέατρο του Νότου (Αμόρε), την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης, τη Μικρή Πόρτα της Ξένιας Καλογεροπούλου, το Θέατρο του Νέου Κόσμου, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας κ.ά.
Από το 2002 έως σήμερα έχει σκηνοθετήσει διάφορα έργα του ελληνικού και παγκόσμιου δραματολογίου:
2021 – Φοίνισσες του Ευριπίδη, Εθνικό Θέατρο.
2020 – Μια Γερμανίδα γραμματέας του Κρίστοφερ Χάμπτον, Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης.
2020 – Οι στυλοβάτες της κοινωνίας του Χένρικ Ίψεν, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
2019 – Η μέθοδος Γκρόνχολμ του Τζόρντι Γκαλθεράν, Θέατρο του Νέου Κόσμου [αναβίωση της σκηνοθεσίας του Διαγόρα Χρονόπουλου, Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν, Αθήνα 2008].
2018 – Χριστουγεννιάτικη ιστορία, μιούζικαλ βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Τσαρλς Ντίκενς, Εθνικό Θέατρο.
2018 – Η πόλη της Λούλας Αναγνωστάκη, Φεστιβάλ Αθηνών.
2017 – Καινούργια σελίδα του Νιλ Σάιμον, Θέατρο Γκλόρια Μικρό.
2017 – Δηλητήριο της Λοτ Φέικεμανς, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
2016 – Ήταν όλοι τους παιδιά μου του Άρθουρ Μίλλερ, Αθηναϊκά Θέατρα (Θέατρο Εμπορικόν).
2016 – Προδοσία του Χάρολντ Πίντερ, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
2014 – Με τα δόντια του Θόρντον Ουάιλντερ, Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν.
2014 – Διασκεδαστικές ιστορίες περί θνητότητας, σύνθεση βασισμένη σε διηγήματα του Άντον Τσέχωφ, Φεστιβάλ Αθηνών.
2013 – Ασκήσεις για γερά γόνατα του Ανδρέα Φλουράκη, Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν.
2013 – Τώρα που γυρίζει του Ντέιβιντ Μάμετ, Θέατρο Faust.
2013 – Κουρέλι του Ντένις Κέλυ, Εταιρεία Θεάτρου «Θεατροεργαστήριον».
2010 – Η Γκρέτα Γκάρμπο ήρθε στην πόλη μας του Φρανκ Μακ Γκίνες, Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης.
2009 – Το έξυπνο πουλί του Ζωρζ Φεντώ, Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης.
2008 – Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης του Άκη Δήμου, Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης.
2007 – Ρουμπελστίλτσκιν του Μάικ Κένι, Μικρή Πόρτα Ξένιας Καλογεροπούλου.
2006 – Ιερά Τέρατα του Ζαν Κοκτώ, Θέατρο Άλμα.
2005 – Η Παρέλαση της Λούλας Αναγνωστάκη, Θέατρο του Νότου (Θέατρο Αμόρε) [Υποψηφιότητα για το Βραβείο Σκηνοθεσίας Κάρολου Κουν της Ένωση Κριτικών Θεάτρου, 2006].
2005 – Γυναίκες στα χιόνια των Αντώνη & Κωνσταντίνου Κούφαλη, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας.
2004 – Ένα φως για κάθε σκοτάδι του Άκη Δήμου, Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης.
2004 – 4 Εικόνες αγάπης του Λούκας Μπέρφους, Θέατρο του Νότου (Θέατρο Αμόρε).
2004 – Ένα αλλιώτικο καλοκαίρι του Μάικ Κένι, Μικρή Πόρτα Ξένιας Καλογεροπούλου.
2003 – Υψηλή Τάση της Άμπι Μόργκαν, Θέατρο του Νότου (Θέατρο Αμόρε).
2003 – Φύλλα της του Ανδρέα Φλουράκη, Οργανισμός Πολιτιστικής Ολυμπιάδας.
2002 – Οι μέρες πριν έρθεις του Ανδρέα Φλουράκη, Θέατρο του Νότου (Θέατρο Αμόρε).
Έχει μεταφράσει θεατρικά έργα (Δηλητήριο της Λοτ Φέικεμανς, Κάπα Εκδοτική, Αθήνα 2017∙ Προδοσία του Χάρολντ Πίντερ, Καινούργια σελίδα του Νιλ Σάιμον, Μια Γερμανίδα γραμματέας του Κρίστοφερ Χάμπτον [αδημοσίευτες]) και έχει κάνει διασκευές και δραματουργικές επεξεργασίες θεατρικών κειμένων που σκηνοθέτησε.
Την περίοδο 2003-2005 συνεργάστηκε στην Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Θεάτρου του Νότου (Θέατρο Αμόρε). Στο Θέατρο του Νότου εργάστηκε και ως διευθυντής παραγωγής του θέατρου για μία τριετία (2001-2004, συνολικά 24 παραγωγές). Ακόμα υπήρξε Υπεύθυνος Οργάνωσης στην Ανωτέρα Σχολή Δραματική Τέχνης του «Θεατρικού Οργανισμού Μορφές» (Θέατρο Εμπρός, 1998-2000).
Το διδακτικό του έργο περιλαμβάνει τη διδασκαλία μαθημάτων υποκριτικής, σκηνοθεσίας και δραματολογίας σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα (Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών& Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ., 2016-2021), καθώς και τη διδασκαλία του μαθήματος της Σκηνοθεσίας στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (2020-2021), ενώ έχει ακόμα διδάξει το μάθημα της Υποκριτικής σε δραματικές σχολές για σειρά ετών (Ανωτέρα Σχολή Δήμου Αγίας Βαρβάρας «Ιάκωβος Καμπανέλλης», Ανωτέρα Σχολή «Εμπρός-Θεατροεργαστήριον», 2007-2021). Ακόμα έχει παραδώσει σεμινάρια υποκριτικής, σκηνοθεσίας και μεθοδολογίας της έρευνας σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και ιδιωτικούς οργανισμούς (Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών, κ.ά.).
Ως θεατρολόγος ειδικεύεται στη σύγχρονη ελληνική θεατρική ιστορία· έχει δημοσιεύσει άρθρα και έχει πραγματοποιήσει ομιλίες για την παρουσία του Ίψεν στην Ελλάδα –που ήταν και το αντικείμενο της διατριβής του–, όσο και για άλλα ζητήματα της πρόσφατης θεατρικής ιστορίας. Το 2013 του ανατέθηκε από τη Nasjonalbiblioteket [Εθνική Βιβλιοθήκη Νορβηγίας] η ενημέρωση της βάσης δεδομένων των παραστασιογραφικών καταγραφών των ελληνικών παραστάσεων Ίψεν του ιστότοπου: http://ibsen.nb.no/. Κυκλοφορεί το βιβλίο του Ο Ερρίκος Ίψεν στην ελληνική σκηνή. Από τους ‘Βρικόλακες’ του 1894 στις αναζητήσεις της εποχής μας (Αμολγός, Αθήνα 2016).[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Πηγή: lifo.gr[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
