Ο χαφιές που μας ακολουθεί…
Τον παλιό εκείνο τον καιρό ―που δεν υπήρχε ίντερνετ, που για σου έρθει το τηλέφωνο ήθελες διετία και βάλε, που η συσκευή που έρχονταν με καντράν κυκλικό με τρύπες, κι όταν έμπαινες στην εφηβεία οι γονείς του βάζανε ένα κλειδάκι για να μην έρχεται ο λογαριασμός στα ύψη, οι τηλεφωνικές παρακολουθήσεις μπορεί να ήταν πολύ πιο εύκολα αντιληπτές
Τότε λοιπόν, οι γνωστές μέθοδοι παρακολουθήσεων ήταν τρεις. Του τηλεφώνου, του κοριού, και του προσωπικού χαφιέ.
Του τηλεφώνου την καταλάβαινες εύκολα. Όταν τηλεφωνούσα στη φίλη και συντρόφισσα Σ.Κ. λέγαμε το περίφημο «παρακαλείται ένας από τους δύο χαφιέδες να το κλείσει, για να ακούει καλύτερα ο άλλος».
Τους κοριούς, που προ-bluetooth και wifi ήταν ραδιοφωνικής τεχνολογίας, τους εύρισκες με το τρατζιστοράκι. Έκανες γύρω γύρω το σπίτι, τοίχο τοίχο, και έψαχνες για εκπομπές και παρεμβολές. Ομως ο αγόγγυστος χαφιές, αυτός που πληρωνόταν από τις αρχές, ο χαφιές με πρόσωπο, ο χαφιές «που μας ακολουθεί» όπως το εξέφρασε ο Σαββόπουλος, ήταν ο πιο επίφοβος.
