Ντόναλντ Τράμπ: Η επιστροφή

Δεν τους πήγε το χέρι; Δεν ήταν έτοιμη η Αμερική για γυναίκα πρόεδρο και μάλιστα μαύρη. Αντίθετα, όπως φαίνεται, ήταν πιο πρόθυμη για μια δεύτερη θητεία Τραμπ

Αν και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές  δεν έχει ανακοινωθεί  επισήμως ο νικητής των εκλογών, όλα δείχνουν ότι ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου θα είναι ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος. Και μάλιστα θα κερδίσει «καθαρά», δηλαδή και στη λαϊκή ψήφο πανεθνικά, καθώς το προβάδισμά του έναντι της Καμάλα Χάρις (ενώ συνεχίζεται η καταμέτρηση) φθάνει τις πέντε εκατομμύρια ψήφους – σχεδόν 69 εκατ. ο Τραμπ, σχεδόν 64 εκατ. η Χάρις, σύμφωνα με τα μέχρι τώρα αποτελέσματα.

Ήταν αυτή η εκλογική αναμέτρηση μια «μάχη των φύλων», όπως την χαρακτήρισαν πολλοί; Ο Ντόναλντ Τραμπ το είχε καταλάβει. Γι’ αυτό, αντί να προσπαθήσει να προσελκύσει γυναίκες ψηφοφόρους στις παραδοσιακά Ρεπουμπλικανικές εκλογικές περιφέρειες, εκείνες τις γυναίκες που ζουν στα προάστια, είναι πανεπιστημιακής μόρφωσης και είχαν αρχίσει να απομακρύνονται από τον Τραμπ, επικεντρώθηκε στο να ενεργοποιήσει νέους άντρες, μαύρους και Λατίνους, δηλαδή από δημογραφικές κατηγορίες που δεν ψηφίζουν παραδοσιακά Ρεπουμπλικανούς.

Ήταν ένα στοίχημα αυτό για τον Ντόναλντ Τραμπ. Θα μπορούσε να μην του βγει γιατί οι ψηφοφόροι που ανήκουν σ’ αυτές τις κατηγορίες δεν είναι «εμπιστοσύνης», μπορεί τελευταία στιγμή να μην πήγαιναν να ψηφίσουν τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο. Όμως πήγαν, και ψήφισαν Τραμπ.

 Η Καμάλα Χάρις, από την άλλη, προσπάθησε να κινητοποιήσει τις γυναίκες. Προσπάθησε να ζωγραφίσει με μελανά χρώματα το μέλλον τους σε μια Αμερική χωρίς δικαίωμα στην άμβλωση και να πετύχει μια επανάληψη των ενδιάμεσων εκλογών για το Κογκρέσο του 2022, όταν οι γυναίκες ψηφοφόροι, οργισμένες από την ανατροπή του συνταγματικού δικαιώματος στην άμβλωση, απέτρεψαν το «κόκκινο κύμα» και κατάφεραν να δώσουν στους Δημοκρατικούς τον έλεγχο της Γερουσίας. Δεν το πέτυχε.

Τελικά, ο χάρτης των ΗΠΑ βάφτηκε κόκκινος. Ο Τραμπ, μάλιστα, κατάφερε να «αναποδογυρίσει» δύο Πολιτείες, τη Τζόρτζια και την Πελσιβανια, αμφότερες αμφίρροπες, τις οποίες στις εκλογές του 2020 είχε κερδίσει ο Δημοκρατικός υποψήφιος, Τζο Μπαιντεν.

Οι Ρεπουμπλικανοί κατάφεραν να πάρουν από τους Δημοκρατικούς όχι μόνο τον Λευκό Οίκο αλλά και τη Γερουσία, ενώ μπορεί να καταφέρουν να διατηρήσουν και τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων. Αυτό είναι ανησυχητικό. Στη διάρκεια του 20ού και του 21ου αιώνα, υπάρχουν πολλές περίοδοι κατά τις οποίες ένα κόμμα, το Δημοκρατικό ή το Ρεπουμπλικανικό, ήλεγχε και την εκτελεστική εξουσία και τα δύο νομοθετικά σώματα. Συνέβη και την πρώτη διετία Τραμπ (2017-2019).

Αυτή την φορά όμως, τα πράγματα είναι χειρότερα ακριβώς επειδή ο Τραμπ διαθέτει κυβερνητική εμπειρία. Θα αποφύγει όλους τους «ενήλικες στο δωμάτιο», που τον συγκρατούσαν για να μην βγάλει για παράδειγμα παρορμητικά τις ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ, και θα φροντίσει να περιστοιχιστεί από υπάκουους ομοϊδεάτες.

Θα επιδιώξει επίσης να πάρει εκδίκηση εναντίον όσων τον πήγαν στα δικαστήρια ή προσπάθησαν με κάποιον τρόπο να τον πλήξουν. Θα τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία «μέσα σε μια μέρα» και έχει ήδη διαμηνύσει στον Νετανιάχου ότι πρέπει «να κερδίσει γρήγορα τον πόλεμο στη Γάζα» ενώ μάλλον θα του «επιτρέψει» να βομβαρδίσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν.

Ο κόσμος με τον Τραμπ θα είναι πιο επιθετικός, πιο απρόβλεπτος, πιο επικίνδυνος. Το πώς θα ήταν με την Κάμαλα Χάρις μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ.