Του Γεωργίου Θ. Ντοά, Δικηγόρου

Το δένδρο της ζωής καίγεται μπροστά στα μάτια μας και εμείς το προσπερνάμε τρέχοντας, φοβισμένοι να μη μας κάψει το λαμπάδιασμά του.

Φτάσαμε εδώ γιατί μείναμε απαθείς, ενώ ο κοχλασμός της ηφαιστειακής λάβας εξακοντίζει από πολλού χρόνου την κοσμική σκουριά στον άπειρο χώρο.

Η πορεία του πλανήτη φαίνεται ανεπίστροφα καταστροφική.

Δεν είναι όμως έτσι γιατί ο αργαλειός του χρόνου, υφαίνει πάλι ό,τι καταστρέφεται.

Όλα καταποντίζονται και όλα πάλι φανερώνονται, όλα τα λουλούδια ανθίζουν, μαραίνονται, πεθαίνουν, και πάλι ανθίζουν στο χρόνο τους.

Δεν αρκεί όμως μόνο η νομοτελειακή, αυτοδύναμη, αναγεννησιακή λειτουργία των πραγμάτων, γιατί τότε τα αφήνουμε όλα στη τύχη τους.

Τίποτα δεν  γίνεται, τίποτα δεν αλλάζει χωρίς τον άνθρωπο.

Για την απόσειση των παγκόσμιων φοβερών δεινών, δεν αρκεί μόνο ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης του ατόμου και της κοινωνίας με τη φύση.

Χρειάζεται νέος πολιτισμός που θα αντικαταστήσει τον υλικό πολιτισμό των ρεαλισμών της έχθρας, των φθόνων, των αχρειοτήτων, των τυχοδιωκτισμών .

Χρειάζεται νέος πολιτισμός, που θα αποκαταστήσει την ανθρώπινη ουσία στην πνευματική και συναισθηματική διάστασή της, με κινητήριες δυνάμεις την ελευθερία, την ισότητα, τη δικαιοσύνη.

Ο αιτούμενος νέος πολιτισμός θέτει στο παρόν, τα φοβερά διλήμματα των καιρών.

Ή θα ορθωθεί το βλέμμα των ανθρώπων στον ουρανό των ιδεών, των ιδανικών, των ιδεωδών, ή η πρόβλεψη για τα ερχόμενα είναι ιδιαζόντως δυσοίωνη.

Ή θα αποκτηθεί η συναίσθηση της κοινής μοίρας των θνητών για το εφήμερο της ύπαρξής τους, για να γίνουν καλύτεροι, και θα αποκαλυφθεί ο σκεπτόμενος, ακέραιος, ειλικρινής και έντιμος άνθρωπος, ή οι χαραυγές του κόσμου θα είναι σκοτεινές, και οι λευκές νύχτες των ανθρώπων θα είναι σε συσκότιση.

Ή θα στολιστεί το γήινο οικοδόμημα με την αλήθεια, την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη των ανθρώπων, ή θα καταρρεύσει ρηγματωμένο από τις απόπνοιες των επηρμένων και τις αναθυμιάσεις των εγωλατρών.

Τα όνειρα όμως πραγματώνονται  μόνο αν αυτοί που τα βλέπουν, τα θυμούνται όταν είναι ξύπνιοι.

Το νέο γεννιέται μόνον όταν αυτοί που κοιμούνται ξυπνούν, αγωνιούν και αγωνίζονται για να γεννηθεί ο νέος κόσμος, με τη ριζοσπαστική αλλαγή του παλιού φαρμακωμένου.

Σε κάθε περίπτωση θα βρεθούν τα κλειδιά για την υπέρβαση της πλανητικής κρίσης και τη μετάβαση από το σκοταδισμό του σήμερα, στη φωτεινότητα του αύριο.