Νικόλαος Αχ. Διάκος: Τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα

Το  δόγμα  λεφτά υπάρχουν, δεν  ήταν  εφεύρεση του τελευταίου  πρωθυπουργού  του ΠΑΣΟΚ , αλλά   το είχαν κατά νου , χωρίς να το ξεστομίζουν, όλοι  σχεδόν  οι  πρωθυπουργοί  της  μεταπολίτευσης.

Έκλειναν λοιπόν  μάτι,  στη λήξη   του  οικονομικού έτους και άφηναν   την  αγορά  στην  μοίρα  της  . Μόνο που τότε  η αγορά  ήταν η παχιά  αγελάδα  και  έβγανε  γάλα   κι έτσι  η κατάσταση  κύλαγε ομαλά και δεν  παρατηριότανε οικονομική κάμψη  , λόγω έλλειψης  ρευστότητας.

Το  πρόβλημα άρχισε να  εμφανίζεται  δειλά – δειλά μετά  το 2000 για να  φτάσουμε  στην οικονομική κρίση  του 2010, οπότε  και η   έλλειψη  ρευστότητας  μονιμοποιήθηκε  λόγω έλλειψης  χρηματοδότησης των  υπουργείων  και κατ΄  ακολουθίαν  των προγραμμάτων ανάπτυξης  από την κεντρική  κυβέρνηση.

Και φτάσαμε  στο σήμερα, στην μετά  κρίση  εποχή, που η κεντρική  κυβέρνηση  , μετά την  παροχολογία  , επέλεξε να ισορροπήσει  τα πράγματα και να  κατευνάσει   τα ευρωπαϊκά  πνεύματα  καταφεύγοντας  στην περπατημένη.

Κόβει  λεφτά  από  τα  εν εξελίξει  προγράμματα  και αφήνει  στεγνή  την αγορά , προκειμένου να φανεί  ένα πλεόνασμα  της προβλεπόμενης τάξης  (3,5%)  ή και μεγαλύτερο.

Δηλαδή  ταμεία , πλασματικά γεμάτα , ώστε  να δυνηθούμε  να παίξουμε  το παιγνίδι  των παροχών αλλά  η αγορά  να χειμάζεται  επειδή   τα  υπουργεία  δεν  τροφοδοτούνται  με χρήμα .Αλλά  και αυτά  τα ίδια από την πλευρά τους παίζουν ένα ανάλογο παιγνίδι , σε σχέση με την κεντρική κυβέρνηση, στην προσπάθεια να έχουν  την έξωθεν  καλή μαρτυρία  για  περιορισμό  των λειτουργικών δαπανών  και   ισοσκελισμό εσόδων  –  εξόδων .

Ένα απλό  παράδειγμα είναι  το πρόγραμμα  “ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ” του Υπουργείου Εσωτερικών  το οποίο “ορφάνεψε” από  το τέλος  του Σεπτέμβρη .

Και  οι λογαριασμοί  από τα εν  εξελίξει έργα πανελλαδικά , στοιβάζονται  στους δήμους, οι  απαιτήσεις στα  συρτάρια  του υπουργείου εσωτερικών και η περιφερειακή  οικονομία  μένει  με το χέρι απλωμένο  όπως  οι  επαίτες  του δρόμου.

Και  αρχίζουν  οι παρεμβάσεις  των υπουργών  σε  υπουργούς   και των βουλευτών  στους  γενικούς  γραμματείς  για ν’ απελευθερωθούν κάποια  κονδύλια  για τους  ημέτερους.

Και  το υπουργείο  που έχει  μεγάλα  ανοίγματα μία λύση  βλέπει,  την κατάργηση του συγκεκριμένου προγράμματος  “ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ”, αφήνοντας  εκατοντάδες  έργα  στη μέση,  χιλιάδες  εργολήπτες  στην απόγνωση  και  την  αγορά  με φέσι που φτάνει το ένα δισεκατομμύριο ευρών.

Άλλωστε  δεν είναι η πρώτη φορά  που γίνεται αυτό. Είναι λύση  δοκιμασμένη. Παίρνεις  το σφουγγάρι  και σβήνεις  από τον “μαυροπίνακα” το   πρόγραμμα “ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ”  και το σενάριο εξελίσσεται  όπως  παρακάτω .

Όποιος  αντέξει  τρέχει  το Δήμο στα δικαστήρια , γιατί οι συμβάσεις    άλλωστε έχουν  υπογραφεί  με τους δημάρχους .  Όποιος  δεν αντέξει κλείνει  ρολά   κάτω  από την  πίεση των προμηθευτών και των  τεχνιτών και τα έργα  που είναι στη μέση περιμένουν μια άλλη  κυβέρνηση , ένα  άλλο πρόγραμμα  , μετά  από  χρόνια όπως περίμενε και το πρόγραμμα “ΘΗΣΕΑΣ” για να τελειώσουν.

Είναι όμως   άλλο πράγμα  ν’ αφήσεις  μια  πλατεία  στη μέση και άλλο έναν  παιδικό σταθμό.

Το  οξύμωρο  βέβαια  είναι  ότι ενώ το κράτος  αρνείται ν’ αναλάβει τις υποχρεώσεις  του και να πληρώσει την αγορά να δώσει δηλαδή τα δεδουλευμένα  , ενεργοποιεί  τους μηχανισμούς  και τις  υπηρεσίες  του και απαιτεί   και  χρεώνει  με τόκους  υπερημερίας  και  στέρηση φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας  σε κάθε  αδυναμία  καταβολής βεβαιωμένων απαιτήσεων,  όπως  φόρων και  εισφορών.

Παλιές  τακτικές  που την  εποχή  των ισχνών αγελάδων δεν μπορούν να λειτουργήσουν , αφού  το χρήμα  χάθηκε  από την αγορά , λόγω  απραξίας  και υπερφορολόγησης  και ο λόγος  τιμής  με τον οποίο  λειτουργεί   η αγορά  τα  δίσεκτα  αυτά χρόνια  τείνει  να ατιμασθεί  λόγω  ενός  ενόχου παπατζήδικου κράτους  που θέλει να φοράει  παπούτσι λουστρίνι αντί για τσαρούχια .