NewYorker: Η Δημοκρατία των ΗΠΑ ακροβατεί
Ο σκιτσογράφος του NewYorker, Μπάρι Μπλιτ, έχει φιλοτεχνήσει εξώφυλλα που έγραψαν ιστορία στο NewYorker.Το τελευταίο του εξώφυλλο για τις εκλογές των ΗΠΑ θέλει το Άγαλμα της Ελευθερίας να ισορροπεί επικίνδυνα σε τεντωμένο σκοινί -μια αναφορά του στην κόντρα ανάμεσα σε Καμάλα Χάρις και Ντόναλντ Τραμπ που όπως όλα δείχνουν θα είναι ένα σκληρό ντέρμπι για γερά νεύρα
Ο ορίζοντας των αμερικανικών προεδρικών εκλογών της 5ης Νοεμβρίου είναι ο πιο θολός των τελευταίων δεκαετιών. Με τη μεγάλη πλειονότητα των δημοσκοπήσεων να δίνει είτε αλληλοσυγκρουόμενα μηνύματα είτε προβάδισμα εντός των ορίων του στατιστικού λάθους, η αίσθηση που αποκομίζει κανείς για τον νικητή μεταξύ Ντόναλντ Τραμπ και Καμάλα Χάρις διαβάζοντας τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης έχει περισσότερο να κάνει με το προαίσθημα του εκάστοτε πολιτικού παρατηρητή βάσει της εμπειρίας του ή των ενδόμυχων επιθυμιών του παρά με πρόβλεψη βασισμένη σε ασφαλή δεδομένα.
Σε αυτά τα συμφραζόμενα πιο ενδιαφέρουσα και, ενδεχομένως, πιο διαφωτιστική, είναι η δημοσκόπηση των NewYorkTimes / SienaCollege (διενεργήθηκε μεταξύ 20 και 23 Οκτωβρίου) που υποδεικνύει ότι το 76% των ψηφοφόρων που προτίθενται να συμμετάσχουν στις εκλογές θεωρούν ότι η αμερικανική δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο. Οι απειλές είναι πολλές – και αντιφατικές: ο Ντόναλντ Τραμπ, το Δημοκρατικό Κόμμα, η κυβέρνηση, η κυβερνητική διαφθορά, η φθορά των θεσμών, οι μετανάστες, η παραπληροφόρηση. Μέτρο της πρωτόγνωρης πόλωσης, αναμφίβολα, αλλά και ένδειξη μιας διάχυτης αμφιβολίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες ως πρότυπο
Πρόκειται για ένα έθνος κομμένο στα δύο, ανάμεσα σε αντίθετα οράματα για το τι διακυβεύεται. Στα εκλογικά κέντρα η Κόκκινη και η Μπλε Αμερική θα συναντηθούν και θα καταμετρηθούν.
Αυτό που φάνηκε περίτρανα σε αυτή την προεκλογική φάση είναι οργή, απαξίωση και μίσος ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα. Κανείς δεν βάζει νερό στο κρασί του, κανείς δεν ρίχνει γέφυρες, κανείς δεν φέρεται διατεθειμένος για οποιαδήποτε συνεργασία.
Την ώρα μάλιστα που ο πλανήτης έχει μπει σε μεγάλες περιπέτειες με τους πολέμους σε Ουκρανία, Ισραήλ και σε πολλά ακόμη σημεία, ο διχασμός αυτός στην μεγαλύτερη «δύναμη» παγκοσμίως, μόνο καλό δεν κάνει.
Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, περίπου η μισή χώρα πρόκειται να ανακαλύψει ότι η άλλη μισή έχει μια εντελώς διαφορετική αίσθηση του τι απαιτεί η Αμερική.
Μπορεί να άνοιξαν μόλις οι κάλπες αλλά το αποτέλεσμα έχει ήδη κριθεί: Η Αμερική παραμένει μια βαθιά διχασμένη χώρα, γεγονός που δεν αποκλείεται να της στοιχίσει στο μέλλον.
