Νέμεση: Η κυβέρνηση είναι ένοχη για την τραγωδία των Τεμπών.
Του Γεωργίου Θ. Ντοά, Δικηγόρου
Η ενοχή ομολογείται από τη συγνώμη, έστω επιτηδευμένη και υποκριτική, του πρωθυπουργού. Ομολογείται από τη δήλωση ανάληψης της πολιτικής ευθύνης και την παραίτηση του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών.
Η ενοχή της κυβέρνησης καταδεικνύεται με τις επανειλημμένες έγγραφες ενημερώσεις της από τους συνδικαλιστές του Ο.Σ.Ε. και τις διαμαρτυρίες τους προς αυτήν για την επικινδυνότητα του δικτύου και αυτή ουδέν έπραξε.
Καταδεικνύεται από την προ έτους, έγγραφη παραίτηση του προϊσταμένου της κρατικής τηλεδιοίκησης για την ασφάλεια των γραμμών, κατηγορώντας την για ολιγωρία στην εκτέλεση των ήδη δρομολογημένων έργων αντιμετώπισης του άμεσου και σπουδαίου κινδύνου.
Καταδεικνύεται από την προ μηνός παραπομπή της Ελλάδας από την Κομισιόν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο.
Μπροστά στην αποδεδειγμένη ευθύνη της, η κυβέρνηση, παραβλέποντας δόλια ότι αυτή κυβερνά επί τέσσερα περίπου χρόνια τη χώρα, ξιφουλκεί κατά παντός, ζητώντας την έρευνα σε βάθος εικοσαετίας, με προφανή πρόθεση να τη μετακυλήσει σε άλλους.
Είναι όμως βέβαιο ότι αν η εικοσαετία δεν τη βολεύει, τότε θα θέσει ως αφετηρία ελέγχου την κυβερνητική θητεία του Χαρίλαου Τρικούπη, που ως πρωθυπουργός, το 1893 (πριν 130 χρόνια) οραματίστηκε και κατασκεύασε το πρώτο σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας.
Οι πολίτες αμήχανοι και απογοητευμένοι, βλέπουν τη χώρα να καταστρέφεται και τρομάζουν μπροστά στο άγνωστο και απρόβλεπτο των μελλούμενων δεινών τους, που με κυβερνητική ευθύνη κρέμονται πάνω από το κεφάλι τους.
Οι πολίτες συντετριμμένοι και θυμωμένοι, σταυροκοπιούνται, πληροφορούμενοι ότι στα κυβερνητικά ψηφοδέλτια θα συμμετέχει ο επιλήσμων του καθήκοντός του, παραιτηθείς υπουργός, Καραμανλής, που μπορεί, αν εκλεγεί και αν το κόμμα του νικήσει, να είναι πάλι υπουργός.
Οι πολίτες δακρυσμένοι και οργισμένοι εναντίον της κυβέρνησης, ζητούν με σχεδόν καθημερινά, μεγαλειώδη συλλαλητήρια, την απόδοση των ευθυνών του οποιουδήποτε, όσο ψηλά και αν βρίσκεται στην κυβερνητική ιεραρχία, ακόμη και στην κορυφή της.
Στο δημόσιο βίο ξέπλυμα αμαρτιών μιας ένοχης κυβέρνησης δεν υπάρχει, ούτε αυτές αρχειοθετούνται στις γραφειοκρατικές ή άλλες καλένδες.
Στη δημοκρατία δεν υπάρχει τίποτα που να την επιβουλεύεται και να μη καταστρέφεται από το λαό.
Στη δημοκρατία ο λαός είναι που επιλέγει τους κυβερνήτες του, άρα αν αυτοί ολισθαίνουν ο λαός έχει, εκ φύσεως και εξ ορισμού, το δικαίωμα να τους καθαιρέσει, αυτό θα συμβεί με την εκκωφαντική ήττα τους στις επόμενες εκλογές.
Οι κυβερνητικοί έχουν πια διαβρωθεί από τη σκουριά των πεπραγμένων τους και βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της αποσύνθεσής τους.
Η νέμεση της κοινωνίας, έρχεται. Η εκλογική ήττα των κυβερνητικών θα είναι το πρώτο βήμα για την κάθαρση του δημοκρατικού, δημόσιου βίου, τα άλλα έπονται.
