Νέα Αριστερά: Ο Νοέμβρης του ’73 στο παρόν
Στην κοινωνία του σήμερα, μια κοινωνία φοβική, μια κοινωνία χαμηλών προσδοκιών, μια κοινωνία που «βολεύεται» σε μια κανονικότητα δημιουργημένη από τις κοινωνικές ελίτ, μια «κανονικότητα» σκοταδισμού, θρησκοληψίας, έμφυλης ανισότητας, εθνικισμού και αυταρχισμού, ο Νοέμβρης του ’73 φαίνεται να έρχεται από το μέλλον, για να δώσει φως και λάμψη στο δικό μας σύγχρονο Νοέμβρη!
Το σύνθημα που συμπύκνωσε όλη την κοινωνική δυσφορία σε λέξεις με ουσία και περιεχόμενο, «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», άντεξε στο χρόνο, είναι ακόμα παρόν! Όσο κι αν ο ιστορικός αναθεωρητισμός προσπαθεί να το αλλοιώσει, να το υποβαθμίσει ή και να το ακυρώσει, στάθηκε αδύνατο να απονομιμοποιήσει το Πολυτεχνείο στη συλλογική συνείδηση του λαού μας. Το Πολυτεχνείο γοητεύει, εμπνέει, δείχνει το δρόμο της συλλογικής αντίστασης!
Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν είδε αδιέξοδα. Μέσα από τη χειραφετητική δύναμη του κινήματος που συμμετείχε, άλλαξε η ίδια, πίστεψε στη δύναμή της και οδήγησε στην πτώση της χούντας!
Το Πολυτεχνείο γίνεται σύμβολο, μνημείο αναφοράς της πολιτικοποίησης, της δύναμης των πολλών, των ανθρώπων που τολμούν να μπουν στο προσκήνιο με ορμή, που αμφισβητούν το μονοπώλιο της ενημέρωσης μέσα από τους 1050 χιλιόκυκλους, που συμπυκνώνουν νοήματα σε εύληπτα και αιχμηρά μηνύματα αντίστασης με αξιακό και ιδελογικό περιεχόμενο.
Η κυρίαρχη πολιτική που βασίζεται στο δόγμα «δε δικαιούστε να διεκδικείτε περισσότερα» πρέπει να ανατραπεί από την Αριστερά, με ξεκάθαρα μηνύματα, χωρίς λογικές «μέσου όρου», με συλλογικότητα, μαχητικότητα, ευρηματικότητα! Από την Αριστερά που θα συμβάλει στην οργάνωση και συλλογική διεκδίκηση του κόσμου της εργασίας, της επισφάλειας, των μισθωτών διανοουμένων, των εργαζομένων με μπλοκάκι, όλων εκείνων που αγωνιούν, του κόσμου της νεολαίας, με τη νεολαία μπροστά. Για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας!
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος έγραψε: «Δίχως τουφέκι και σπαθί, με το ήλιο στο μέτωπο, υπήρξατε ήρωες και ποιητές μαζί. Είστε το ποίημα. … Ω παιδιά μου, μπροστά σ’ αυτό το ποίημα, μετράει μόνο η σιωπή».
Ας μετατραπούν οι «σιωπές» μας σε ηχηρές συλλογικότητες αγώνα για να «σηκωθούμε λίγο ψηλότερα»!
