Νατάσσα Μποφίλιου: «Η τέχνη μας είναι απόρροια της πίστης και της αγάπης για το ομορφότερο που μπορεί να δημιουργήσει ένας άνθρωπος»
Συνέντευξη στις δημοσιογράφους της εφημερίδας «Πρωινή» Ελένη Παπαδοπούλου & Ζωή Μπέκιου
«Αν υπήρχε μια φυλή χαμένων ονειροπόλων, ευαίσθητων τρελών, ερωτευμένων, τρυφερών και θυμωμένων, που κατοικεί στις δύο όχθες του ποταμού, θα ακολουθούσες την πορεία της;
Σε ένα φωτεινό πρωί στην πόλη,
Σε μια ελεύθερη αγκαλιά,
Σε μια διαδήλωση,
Σε τραγούδια που λένε:
“Αυτή είναι η ιστορία των δικών μου – κι η δική μου”
Αν υπήρχε αυτή η φυλή, θα έψαχνες μαζί της τη θέση σου στον κόσμο;»
Νατάσσα, Θέμης, Γεράσιμος
Χαμένη στο νησί που η ίδια δημιούργησε, ένα νησί αλληλεγγύης, αγάπης και αλληλοκατανόησης, η Νατάσσα Μποφίλιου επισκευάζει την βάρκα που θα τη μεταφέρει στον επόμενο σταθμό της περιοδείας της δηλαδη το θέατρο Ολύμπια (Φλόκα) την Κυριακή 13 Αυγούστου στις 21:30.
Η Νατάσσα Μποφίλιου μας προσκαλεί σε ένα συναρπαστικό μουσικό ταξίδι νέων συγκινήσεων, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Διεθνούς Φεστιβάλ Τεχνών Αρχαίας Ολυμπίας.
Ξεκλέβει λοιπόν λίγο από τον χρόνο της για να απαντήσει στις ερωτήσεις που της έθεσαν η Ελένη Παπαδοπούλου & η Ζωή Μπέκιου.
– Είστε μια από τους πιο αγαπητούς και δοτικούς καλλιτέχνες! Αυτό οφείλεται κυρίως στην αγάπη σας για την τέχνη ή στην αγάπη σας για τον άνθρωπο;
Ευχαριστώ πολύ για τη λέξη δοτικός. Είναι για μένα ταυτότητα που με τιμά. Νομίζω ότι οφείλεται και στα δύο. Η τέχνη μας προσπαθούμε να είναι απόρροια αυτής της πίστης και της αγάπης για το καλύτερο, το ομορφότερο που μπορεί να δημιουργήσει ένας άνθρωπος.
– Τα τελευταία χρόνια τα τραγούδια που ερμηνεύετε έχουν ανανεώσει το κοινό σας, καθώς αυτό πια αποτελείται ολοένα περισσότερο από έφηβους και νέους. Πώς νιώθετε που έχετε καταφέρει με τη μουσική σας να πλάσετε κατά κάποιο τρόπο τη γενιά του αύριο;
Νιώθω πως όλοι μας έχουμε ανάγκη να βρούμε τη φυλή μας. Το μέρος που ανήκουμε. Έναν τόπο στον οποίο νιώθουμε ασφάλεια ότι μας αποδέχονται και μας πιστεύουν. Οι νεότεροι ακόμα περισσότερο! Δε θα μπορούσε να μας συμβεί τίποτα σπουδαιότερο και πιο ιερό από την επιβεβαίωση που μας χαριζει η προσέλευση της επόμενης γενιάς και ότι κατορθώσαμε μέσα στα χρόνια να δημιουργήσουμε με τη μουσική μας ένα τέτοιο ασφαλές μέρος. Η διαδρομή μας είναι αφοσιωμένη σε αυτή την προτεραιότητα.
– Γεγονός που σας ξεχωρίζει από άλλους καλλιτέχνες είναι το θάρρος σας να τοποθετείστε χωρίς το φόβο να στοχοποιηθείτε. Από πού πηγάζει το θάρρος αυτό και θεωρείτε πως είναι καιρός και άλλοι καλλιτέχνες να εκφράζουν ανοιχτά τις απόψεις τους;
Από την πίστη μου στον άνθρωπο και τις απόλυτες αξίες. Δεν αποτελεί θάρρος, ούτε κανένα κατόρθωμα, ούτε θεωρώ ότι είναι κάτι που με ξεχωρίζει. Το αντίθετο. Είναι αυτό που με ενώνει με το σύνολο που υπερασπίζομαι, ψάχνω, λαχταρώ να ανήκω. Επίσης, στη δική μου περίπτωση, γίνεται από τις θέσεις μου συγκεκριμένο, γιατί έτσι είμαι ως άνθρωπος. Τοποθετούμαι ανοιχτά και μιλώ για όσα αισθάνομαι. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι ένας καλλιτέχνης που δεν έχει τον ίδιο τρόπο να εκφράζεται, με τη στάση ή τη ζωή του, δεν επιδιώκει το ίδιο. Μπορεί να θέλουμε να φτάσουμε στο ίδιο ξέφωτο από άλλο μονοπάτι.
– Σε κάποια πρόσφατη συνέντευξή σας απαντώντας σε κάποια επικριτικά σχόλια που δεχθήκατε, είπατε ότι «ένας καλλιτέχνης έχει το δικαίωμα να είναι ο εαυτός του και να μην ανοίγει μόνο το στόμα του για να τραγουδά». Επιστρέφετε μήπως τα βέλη που είχαν στρέψει κάποιοι εναντίον σας με αυτή τη δήλωση;
Δεν ασχολούμαι με βέλη. Προτιμώ να ρίχνω την ενέργεια μου σ’ αυτά που για μένα έχουν αξία.
– Η ανακοίνωση της φετινής σας περιοδείας μας πληροφορεί για κάτι πιο καινοτόμο, πιο φρέσκο και πιο ζωντανό. Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης και κινητήριο δύναμη για τις συναυλίες σας, και στην επαρχία, και για να συνεχίζετε την τέχνη σας γενικότερα;
Η σχέση μου με τα παιδιά. Η δημιουργικότητα μας. Η ομάδα. Η λαχτάρα μας να συναντήσουμε τα αδέρφια μας όπου κι αν βρίσκονται και να περάσουμε μια μέρα μαζί που θα ψάχνει κάποιο νόημα στις λέξεις. Πού θα μας κάνει όλους να νιώσουμε λιγότερο μόνοι και πιο δυνατοί.
