Του Κώστα Αρβανίτη
Τις τελευταίες ημέρες παρατηρούμε κύμα αντιδράσεων από κατοίκους διαφόρων περιοχών της Ελλάδας, που διαφωνούν με τη μετεγκατάσταση προσφύγων και μεταναστών σε δομές της ενδοχώρας. Πολλές φορές εμποδίζοντας την έλευσή τους, με ρατσιστικά και ξενοφοβικά συνθήματα· με απειλές ακόμη και κατά συμπολιτών τους που τολμούν να δείξουν αλληλεγγύη.
Στις πιο ακραίες, ντροπιαστικές -για τη χώρα μας, για την ανθρωπιά μας- περιπτώσεις, βλέπουμε αντιμεταναστευτικά μπάρμπεκιου με χοιρινό, έξω από δομές προσφύγων. Λες και το χοιρινό λειτουργεί αφοριστικά -όπως το σκόρδο για τους βρυκόλακες. Πρόκειται για σκηνικά που μας θυμίζουν εξίσου ντροπιαστικές εποχές υποδοχής προσφύγων με γουρουνοκεφαλές στη Σκύδρα Πέλλας. Στη Νάουσα, κάποιοι που θεωρούν τον εαυτό τους περισσότερο Έλληνες από όσους δεν νιώθουμε απειλή από τα κύματα των κατατρεγμένων, θέλησαν να αποτρέψουν την αποβίβαση προσφύγων. Και για να δείξουν την επιθετικότητά τους, ορισμένοι ντύθηκαν Μακεδονομάχοι, δίνοντας ζωή σε ένα ακόμη ρατσιστικό καρναβάλι.
Πρόκειται για ρατσιστικές θύελλες που καλούμαστε να θερίσουμε, επειδή η κυβέρνηση έσπειρε, προεκλογικά, εθνικιστικές κραυγές. Με χρυσαυγίτικη ρητορική και φρασεολογία, έδωσε σε φασιστικά στοιχεία την ευκαιρία να αποκτήσουν πολιτική νομιμοποίηση και έρεισμα στην κοινωνία.
Τώρα, βέβαια, άλλαξαν τα πράγματα. Τώρα τους πρόσφυγες δεν τους φέρνει κανένας ΣΥΡΙΖΑ και καμία Τασία. Τώρα, με τη ΝΔ στην κυβέρνηση, το προσφυγικό είναι ζήτημα με γεωπολιτικές προεκτάσεις και οι μετεγκαταστάσεις αποτελούν αναγκαιότητα. Ε, κι αν προεκλογικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τα εκ του ΛΑΟΣ προερχόμενα φερέφωνά του υποκινούσαν ξεσηκωμούς και εντάσεις, περασμένα ξεχασμένα…
Προεκλογικά, έπαιξαν με τον φόβο, συνέβαλαν στην έξαρση του ρατσισμού και του φασισμού για να αντλήσουν ψήφους. Τώρα, καλούνται να διαχειριστούν το προσφυγικό υπό αντίξοες συνθήκες, καθώς βρίσκουν απέναντι το ξενοφοβικό κύμα που οι ίδιοι επέλεξαν να «καβαλήσουν» για να τους φέρει πιο κοντά στην κυβερνητική όχθη. Εκείνη τη μερίδα πολιτών που φωνάζει και προπηλακίζει, θεωρώντας πως υπερασπίζεται την ελληνικότητά της.
Σε αυτούς τους πολίτες πρέπει να ανοιχτούμε. Να μιλήσουμε, να εξηγήσουμε, να δούμε μαζί τη μεγάλη εικόνα. Και η μεγάλη εικόνα είναι ο πόλεμος. Πόλεμος σημαίνει προσφυγιά.
Να βάλουμε λοιπόν όλοι πλάτες, γιατί είμαστε άνθρωποι. Όπλο μας είναι η αλληλεγγύη. Η κοινωνική ενσωμάτωση, όσων θέλουν να ζήσουν εδώ και να πλουτίσουν την κοινωνία μας. Η ελπίδα, για όσους η Ελλάδα είναι μόνο ένα λιμάνι στον δρόμο για την Ιθάκη τους. Η αλληλεγγύη, και η ανθρωπιά.
