Mία νέα πραγματικότητα για την Ελληνική Δικαιοσύνη
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”35065″ img_size=”full”][vc_column_text]Γράφει η Κωνσταντίνα Σπ. Κολλιοπούλου*
Με το Νόμο 4512/17-1-2018 («Πολυνομοσχέδιο» – άρθρα 178 έως 206), η Διαμεσολάβηση καθίσταται πλέον υποχρεωτικά προστάδιο για την επίλυση μιας αστικής, εμπορικής ή διασυνοριακής διαφοράς. Πρόκειται για μια πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα νομοθετική προσέγγιση -παρότι η Διαμεσολάβηση ως Μέθοδος και Διαδικασία Εξωδικαστικής Επίλυσης Διαφορών είναι τόσο παλιά όσο και οι ανθρώπινες κοινωνίες ενώ και στην χώρα μας εισήχθη ήδητο έτος 2010, με το Νόμο 3898/2010, κατ’ εφαρμογή της Οδηγίας 2008/52/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21-5-2008- η οποία έρχεται να καθιερώσει οριστικά την Διαμεσολάβηση ως θεσμό στο Δικαϊικό μας Σύστημα, με απώτερο σκοπό, κατά και την ίδια την αιτιολογική έκθεση του Ν.4512/2018, να αποβεί τούτο προς όφελος δικαστών, δικηγόρων και ασφαλώς των ενδιαφερόμενων πολιτών.
Πιο συγκεκριμένα, ο Νομοθέτης με το άρθρο 182 του ανωτέρω Νόμου, επιβάλει, πριν από οποιαδήποτε προσφυγή στα Πολιτικά Δικαστήρια την υποχρεωτική υπαγωγή, ορισμένων ιδιωτικών διαφορών, στη διαδικασία της Διαμεσολάβησης.
Η υποχρεωτικότητα συνίσταται στο εξής:
Πριν συζητηθεί μια υπόθεση ενώπιον του αρμόδιου Δικαστηρίου, υποχρεούνται τα μέρη να προσπαθήσουν να επιλύσουν τη διαφορά τους μέσω της διαδικασίας της Διαμεσολάβησης και μάλιστα επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης της υπόθεσης, ήτοι αν τα μέρη δεν προσπαθήσουν να επιλύσουν μέσω της Διαμεσολάβησης τη διαφορά τους, θα κριθεί απαράδεκτη η συζήτησή της στο Δικαστήριο.
Οι διαφορές που, κατά τον Ν.4512/208,θα υπαχθούν -από 17-10-2018- υποχρεωτικά στη διαδικασία της Διαμεσολάβησης είναι οι κάτωθι:
1. Οι διαφορές ανάμεσα στους ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων από τη σχέση οροφοκτησίας, οι διαφορές από τη λειτουργία απλής και σύνθετης κάθετης ιδιοκτησίας, οι διαφορές αφενός ανάμεσα στους διαχειριστές ιδιοκτησίας κατ’ ορόφους και κάθετης ιδιοκτησίας και αφετέρου στους ιδιοκτήτες ορόφων, διαμερισμάτων και κάθετων ιδιοκτησιών, καθώς επίσης και διαφορές που εμπίπτουν στο ρυθμιστικό πεδίο των άρθρων 1003 έως 1031 του ΑΚ.
2. Οι διαφορές που αφορούν απαιτήσεις αποζημίωσης οποιασδήποτε μορφής για ζημίες από αυτοκίνητο, ανάμεσα στους δικαιούχους ή τους διαδόχους τους και εκείνους που έχουν υποχρέωση για αποζημίωση ή τους διαδόχους τους, όπως και απαιτήσεις από σύμβαση ασφάλισης αυτοκινήτου, ανάμεσα στις ασφαλιστικές εταιρείες και τους ασφαλισμένους ή τους διαδόχους τους, εκτός αν από το ζημιογόνο συμβάν επήλθε θάνατος ή σωματική βλάβη.
3. Οι διαφορές από αμοιβές του άρθρου 622Α του ΚΠολΔ.
4. Οι οικογενειακές διαφορές, εκτός από αυτές της παραγράφου 1 περιπτώσεις α΄, β΄ και γ΄ και της παραγράφου 2 του άρθρου 592 ΚΠολΔ.
5. Οι διαφορές που αφορούν σε απαιτήσεις αποζημίωσης ασθενών ή των οικείων τους σε βάρος ιατρών, οι οποίες ανακύπτουν κατά την άσκηση της επαγγελματικής δραστηριότητας των τελευταίων.
6. Οι διαφορές που δημιουργούνται από την προσβολή εμπορικών σημάτων, διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, βιομηχανικών σχεδίων ή υποδειγμάτων.
7. Οι διαφορές από χρηματιστηριακές συμβάσεις.
Εξυπακούεται ότι αν τα μέρη δεν θελήσουν να συμφωνήσουν, έχουν το δικαίωμα να προσφύγουν στην τακτική Δικαιοσύνη, κατόπιν σύνταξης σχετικού πρακτικού ανεπιτυχούς Διαμεσολάβησης, ενώ ρητώς εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής της εφαρμογής της Διαμεσολάβησης το Ποινικό Δίκαιο και οι Διαφορές με το Δημόσιο, όπου το λόγο έχουν μόνο τα Δικαστήρια.
Στην περίπτωση, που, μέσω της Διαμεσολάβησης τα μέρη της διαφοράς οδηγηθούν σε συμφωνία, υπογράφεται ενώπιον του Διαμεσολαβητή και πάντοτε με την αναγκαία συνδρομή των παραστατών Δικηγόρων των μερών, ένα πρακτικό επιτυχούς Διαμεσολάβησης, στο οποίο αναλυτικά περιγράφονται οι όροι και οι προϋποθέσεις της συμφωνίας και το οποίο εφόσον τα συμβαλλόμενα μέρη το επιθυμούν, μπορούν να ζητήσουν να επικυρωθεί στο αρμόδιο Πρωτοδικείο, οπότε και αποκτά η μεταξύ τους συμφωνία ισχύ δικαστικής απόφασης, ήτοι είναι άμεσα δεσμευτική καιεκτελεστή.
Είναι, λοιπόν, προφανές εκ των ανωτέρω ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας μεγάλης νομοθετικής μεταρρύθμισης, που έχει στόχο αφενός να δώσειστην ελληνική κοινωνία την ευκαιρία να γνωρίσεικαι να εξοικειωθεί με έναν εναλλακτικό θεσμό επίλυσης διαφορών εκτός Δικαστηρίων και να αναζητήσει με τρόπο ειρηνικό, άμεσο, οικονομικό, καλυπτόμενο από εχεμύθειακαι εμπιστευτικότητα μια κοινά αποδεκτή, συναινετική και αμοιβαία επωφελή λύση στο πρόβλημα των ενδιαφερόμενων μερών μέσα από μια πλήρως διαρθρωμένη διαδικασίαδιαπραγμάτευσης με ιδιωτικές συναντήσεις τόσο κατ’ ιδίαν με έκαστο τωνεμπλεκόμενων μερών με το Διαμεσολαβητή, όσο και κοινών συναντήσεων, (εφόσον τα μέρη το επιθυμούν) και αφετέρου να ανανεώσει την ίδια τη λειτουργία της Ελληνικής Δικαιοσύνης, δίνοντας έμφαση μέσω της «υποχρεωτικής» πλέον συνύπαρξης της Διαμεσολάβησης με την δικαστική διαδικασία σε μια ταχεία, ευέλικτη, ουσιαστική και πραγματική εξυπηρέτηση των συμφερόντων και των αναγκών των εμπλεκόμενων μερών, αποφεύγοντας συνάμα αδιέξοδα, πολώσεις και τη στείρα λογική του παρελθόντος.
*Κωνσταντίνα Σπ. Κολλιοπούλου
Δικηγόρος – Διαπ. Διαμεσολαβήτρια
28ης Οκτωβρίου 39, 27131, Πύργος
Τηλ. 6937282796, 26210 26990
Email: konstantinakolliopoulou@gmail.com
Ιστοσελίδα: www.dikigoros-pyrgos.gr[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
