2010-2014: Η Ελλάδα εισέρχεται στα μνημόνια. Στη χώρα ξεσπά η μεγαλύτερη οικονομική-κοινωνική κρίση στη νεότερη ιστορία της. 60 δις ευρώ, ή αλλιώς το 25% του ΑΕΠ, εξαερώνονται. 260.000 επιχειρήσεις κλείνουν και άλλες 300.000 συνεχίζουν να αγωνίζονται προσδοκώντας το θαύμα της επιβίωσης. Πάνω από 800.000 μικρομεσαίοι επιχειρηματίες φορτώνονται με χρέη προς τους ασφαλιστικούς φορείς, το Δημόσιο και τις Τράπεζες.
2010-2014:
-Επιχειρηματική-οικονομική-κοινωνική συντριβή
-Σύστημα ασφαλιστικών εισφορών με σχέση ύψους εισφοράς-χρόνων ασφάλισης ανεξαρτήτως τζίρου και της όποιας δυνατότητας πληρωμής οφειλής.
-Ρυθμίσεις πάγιες των 12 δόσεων.
-Μη πληρωμή δύο μηνιαίων εισφορών σημαίνει διακοπή της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τους ίδιους και τα προστατευόμενα μέλη που συνέχισαν όμως να τους την χρεώνουν παρότι δεν τους την παρείχαν.
-Από οφειλές 3.000 € και πάνω στα δικαστήρια.
-Και καταδικαστικές αποφάσεις.
Και είτε τυχαίος έλεγχος από την αστυνομία στο δρόμο, είτε σύλληψη έξω από το σπίτι ή την επιχείρηση για αναγκαστική εκτέλεση της ποινής (φυλακή). Προσωπικές-επαγγελματικές-οικογενειακές τραγωδίες. Αξιοπρέπεια-αυτοσεβασμός-αυτοπεποίθηση στο ναδίρ. Απελπισία στα ύψη.
Γεγονότα, συνθήκες, όροι επιβίωσης από το όχι μακρινό χτες. Το 2010-2014. Κατά τη διάρκεια των κυβερνήσεων της μετά χαράς υλοποίησης των μνημονίων της «δημοσιονομικής προσαρμογής». Και ταυτόχρονα υλοποιήθηκε στη χώρα μας με τον πιο βίαιο τρόπο το πιο ακραίο νεοφιλελεύθερο σχέδιο αναδιάρθρωσης του υφιστάμενου τότε παραγωγικού μοντέλου, σε βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, προς όφελος των εθνικών και διεθνών παραγωγικών-εμπορικών-κατασκευαστικών ομίλων. Το διάστημα της καταστροφής της παραγωγικής βάσης της χώρας, της εκτίναξης της ανεργίας στο 28%. Στο όχι και τόσο μακρινό 2010-2014.
Σήμερα, 2015-2019
Ο ελληνικός λαός (και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες) το 2015 αποφάσισαν να αλλάξει η χώρα σελίδα.
Μάιος 2015: αποποινικοποίηση για οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία
Η πρώτη ανακούφιση.
Μάιος 2015: νομοθέτηση για εξόφληση των οφειλών σε 100 δόσεις.
Η ελπίδα έρχεται μαζί με αχνά χαμόγελα.
Στις σκληρές συνθήκες της χρεωκοπημένης Ελλάδας έρχεται τρίτο μνημόνιο με ασφυκτικές πιέσεις για το περιεχόμενο και τον τρόπο άσκησης του κυβερνητικού έργου. Ο λαός αποφασίζει «να βγούμε από τα μνημόνια με την κοινωνία όρθια». Περίπου σαν να λέμε «και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος».
Πρώτος στόχος η σταθεροποίηση της κατάστασης. Να ανακοπεί ο αριθμός των λουκέτων και να δημιουργηθεί ένα ευνοϊκό επιχειρηματικό περιβάλλον.
Ο σχεδιασμός περιλαμβάνει μέτρα εκσυγχρονισμού, λειτουργίας των επιχειρήσεων, νομοθετικές πρωτοβουλίες, αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων, επινόηση χρηματοδοτικών εργαλείων.
Σταδιακά η σχέση πόσες επιχειρήσεις κλείνουν-πόσες επιχειρήσεις ανοίγουν σταθεροποιείται, για να περάσει σε θετικό πρόσημο το 2017 και να συνεχιστεί η θετική πορεία με αυξανόμενο ποσοστό το 2018.
Στη διαμόρφωση αυτής της σχέσης σημαντικό ρόλο έπαιξαν μια σειρά νομοθετικές πρωτοβουλίες, με πιο χαρακτηριστικά νομοσχέδια το νέο Αναπτυξιακό νόμο, το νόμο για τα Επιμελητήρια και τον εκσυγχρονισμό του ΓΕΜΗ, το νόμο για τις προμήθειες και τις δημόσιες συμβάσεις, το νόμο για το υπαίθριο εμπόριο, τον εξωδικαστικό μηχανισμό, τη 2η ευκαιρία για όσους πτώχευσαν χωρίς δόλο, τον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας για τις Ανώνυμες Εταιρίες και τις ΕΠΕ (μετά από 98 χρόνια).
Στην αλλαγή του νόμου για την αδειοδότηση των επιχειρήσεων (σύσταση εταιρίας όποιας μορφής σε λίγα λεπτά), τις αναλογικές εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία (86% των μικρομεσαίων επιχειρήσεων πληρώνουν χαμηλότερες εισφορές), τη δημιουργία του ΕΦΚΑ, τον επαναϋπολογισμό των εισφορών αναδρομικά από το 2002, τις 120 δόσεις με κούρεμα έως 80% των προσαυξήσεων, τη λήξη της ομηρίας πάνω από 60.000 ανθρώπων που δεν θα έπαιρναν ποτέ σύνταξη και θα είχαν μόνο χρέη, τις δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα ΕΣΠΑ της περιόδου 2014-2020 (το μεγαλύτερο ποσοστό απορροφητικότητας στην ΕΕ για πρώτη φορά)
Να σημειώσουμε μόνο δύο δομικά θετικά στοιχεία για την επιχειρηματικότητα: πρώτον, την ενεργοποίηση του προγράμματος ΤΕΒΑ το 2016, το οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα (ήταν ανενεργό το 2012, 2013, 2014 και ξεκίνησε να οργανώνεται το 2015, με συνέπεια να χαθούν 32.000.000 €/χρόνο ευρωπαϊκά χρήματα, που αφορά τρόφιμα και υλική συνδρομή σε ευάλωτα και αδύναμα νοικοκυριά, τα γεύματα στα σχολεία, το πρόγραμμα φρούτα στα σχολεία, συνολικά 50.000.000 περίπου τον χρόνο ευρωπαϊκά χρήματα, που υλοποιήθηκαν από ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αξιοποίησαν προϊόντα, κυρίως πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής (φρούτα-λαχανικά-τυροκομικά-κρέατα κ. ά.). Αυτά, μαζί με το ΚΕΑ, τη διανομή μερίσματος από το πλεόνασμα περίπου 900.000.000 €/έτος, τη μείωση της ανεργίας, συνέβαλαν στην αύξηση της λαϊκής κατανάλωσης και αποτέλεσαν βαθιά ανάσα της αγοράς.
Έγιναν πολλά την περίοδο 2015-2019
Νομοθετήθηκε η μείωση των (υψηλών) συντελεστών φορολόγησης κατά 1 μονάδα το έτος για 4 έτη. Μειώθηκαν οι ασφαλιστικές εισφορές κατά 30%, εξαγγέλθηκε η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για εισόδημα μέχρι 20.000 € και μείωση για τα μεγαλύτερα εισοδήματα, μειώθηκε η φορολογία των μερισμάτων, εξαγγέλθηκε η μείωση κατά 50% της προκαταβολής φόρου, αυξήθηκε σημαντικά η απόσβεση των επενδύσεων, αυξήθηκε ο βασικός μισθός κατά 11% και εξαγγέλθηκε περαιτέρω αύξηση για τα 2 επόμενα χρόνια, δεν μειώθηκαν οι συντάξεις, δεν μειώθηκε το αφορολόγητο, μειώθηκε όμως η ανεργία σε 4 χρόνια 8 μονάδες, με στόχο να μειωθεί άλλες 8 μονάδες τα επόμενα 4 χρόνια. Όλα αυτά σημαίνουν καλύτερους όρους λειτουργίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, σημαίνουν διεύρυνση του οικονομικού αντικειμένου, (περισσότερα χρήματα στην αγορά-εξαγωγές-τουρισμός).
Πρέπει να γίνουν ακόμα πολλά
Κάποια (λίγα) είχαν άμεσα αποτελέσματα. Τα πιο πολλά έβαλαν τη βάση για τη δημιουργία ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, ικανού να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του σημερινού και αυριανού ανταγωνισμού σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Ένα νέο μοντέλο οργανωμένο σε στέρεες βάσεις, ανθεκτικό στις κρίσεις, με στοιχεία δικαιοσύνης , διαμοιρασμού και κοινωνικής ανταπόδοσης. Ένα νέο μοντέλο εξωστρεφές, παραγωγικό, που εντάσσει την καινοτομία και τα «προϊόντα» της γνώσης στη λειτουργία του, που δημιουργεί ποιοτικές θέσεις εργασίας, ένα νέο παραγωγικό μοντέλο με κορμό τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.
