Μικροϊστορίες της στιγμής: Το καπελάδικο της Καικιλίας
Γράφει η Αστάθεια
Περήφανη στα εγκαίνια του νέου καπελάδικου η δεσποινίς Καικιλία κρατούσε από το χέρι τον μικρό Πολύβιο, που είχε αναλάβει υπό την προστασία της μετά το θάνατο των γονιών του. Ήταν τυχερή που βρήκε προς ενοικίαση ένα χαριτωμένο κατάστημα, στην νεόδμητη «στοά των εμπόρων», που ο υπεράνω ημιώροφος μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ακόμα και ως κατάλυμα. Είχε μαθητεύσει στην Πρωτεύουσα στο κατάστημα/εργαστήριο του κυρίου Χαριτόπουλου όπου επέδειξε μεγάλη επιδεξιότητα και επιμέλεια μέχρις που έγινε η πρώτη βοηθός.- έτοιμη να σχεδιάσει περίτεχνα και ιδιαίτερα καπέλα. Συνδέθηκε φιλικά με τον Χαρίδημο- νεαρό προμηθευτή- και διασκέδαζαν τα απογεύματα στον κινηματογράφο, όπου παρακολουθούσε και την εξέλιξη της μόδας των καπέλων -πέρα από τα περιοδικά που έφταναν από το Παρίσι. Έτσι αντέγραψε το περίεργο καπέλο που φορούσε η «θεία» Γκρέτα στην ταινία Νινότσκα που φιλάρεσκα φορούσε στις εξόδους της. Μόνο που μια νύχτα η συμπεριφορά του Χαρίδημου ήταν απρεπής και λίγους μήνες μετά η κοιλιά της πρόδιδε την εγκυμοσύνη. Ο Χαρίδημος της αποκάλυψε ότι ήταν ήδη νυμφευμένος και δεν μπορούσε να την αποκαταστήσει. Συνέχισε να δουλεύει με τα μάτια πρησμένα από το κλάμα- κάτι που παρατήρησε η κυρία Φιλαρέτη, η σύζυγος του κου Χαριτόπουλου. Αφού έπαψαν οποιαδήποτε συνεργασία με τον Χαρίδημο, αποφάσισαν να βοηθήσουν την νεαρή και άτυχη κοπέλα υιοθετώντας το επερχόμενο νεογνό. Κατέφυγαν με την Φιλαρέτη στο χωριό καταγωγής της, δίπλα στη λίμνη, όπου διέμειναν με τους γέροντες γονείς της προστάτιδας της. Όταν είχε φουντώσει η άνοιξη γεννήθηκε ο μικρός Πολύβιος. Τα χαρτιά υιοθεσίας ετοιμάστηκαν, η Καικιλία θα μπορούσε να έχει επαφή με το παιδί της- ως η θεία του όμως, και σε περίπτωση θανάτου των θετών γονέων θα αναλάμβανε την επιμέλεια. Η μοίρα το’ φέρε και 3 χρόνια μετά το ζεύγος Χαριτόπουλου χάθηκε σε μια στροφή στο Σούνιο όταν τράκαραν με διερχόμενο φορτηγό. Έτσι η Καικιλία με τον μικρό Πολύβιο στην φροντίδα της, έπρεπε να πάρει τις αποφάσεις της.
Έμαθε από την ξαδέρφη της Πραξιθέα – που σπανίως αλληλογραφούσαν, για την «στοά των εμπόρων» όπου επρόκειτο να ανοίξει ένα κατάστημα ψιλικών, κομβίων και βαφών επειδή παραδίπλα ο κύριος Πολύκλειτος θα άνοιγε κατάστημα υφασμάτων. Η Καικιλία αποφάσισε να μετοικήσει στην πατρική της πόλη και να ανοίξει δικό της καπελάδικο ιδίως σε περιοχή που πωλούνταν υλικά για την φιλαρέσκεια των κυριών. Έστειλε αμέσως τηλεγράφημα στην Πραξιθέα να διαπραγματευτεί με τον κατασκευαστή την ενοικίαση του διπλανού καταστήματος. Έτσι κι έγινε και σε λίγες μέρες η Καικιλία με τον απορημένο Πολύβιο –λόγω των αλλεπάλληλων μεταβολών στη ζωή του, έφτασαν με τον τρένο στην πατρική πόλη, που είχε εγκαταλείψει περίπου 15 χρόνια πριν, όταν έχασε και τους δύο γονείς της από το χτικιό. Ενθουσιάστηκε με την εξέλιξη της πόλης, ειδικά τη λεωφόρο που οδηγούσε στον σταθμό, γεμάτη δέντρα λουλούδια και ηλεκτροφωτισμό. Η Πραξιθέα τους οδήγησε στην αγορά και της έδωσε το κλειδί να ανοίξει το μαγαζί της…. Επιτέλους η Καικιλία θα μπορούσε να φτιάξει το δικό της καπελάδικο. Πριν ακόμα φτιαχτεί το μαγαζί, έστησε στην βιτρίνα το καπέλο της Νινότσκα για να «υποψιάσει» τις μελλοντικές πελάτισσες. Στον ημιώροφο τακτοποίησε ένα νοικοκυρεμένο σπιτικό για αυτήν και τον Πολύβιο. Γνωρίστηκε με όλους στην γειτονιά και ήταν όλα έτοιμα για τα επίσημα εγκαίνια. Ο κύριος Βάιος ο φωτογράφος θα απαθανάτιζε τις στιγμές, ο κύριος Αυγερινός που είχε το δίπλα μαγαζί που πουλούσε και επισκεύαζε ραδιόφωνα και φωνογράφους προσφέρθηκε να γεμίσει με μουσική τη Στοά για να δοθεί λαμπρότητα στα εγκαίνια, η κυρία Μαρκέλλα θα πρόσφερε φοντάν από το ζαχαροπλαστείο της και πατέρας Συνέσιος θα διάβαζε τον αγιασμό….
Μετά από αυτή την λαμπρή έναρξη των εργασιών της, η Καικιλία επισκέφτηκε τον συμβολαιογράφο κύριο Πασχάλη. Σκεφτόταν ότι έπρεπε να τακτοποιηθεί ο Πολύβιος- που παρουσιαζόταν σαν ανιψιός αλλά κάποτε έπρεπε να μάθει για την μητέρα του. Συντάχτηκε λοιπόν επίσημη επιστολή, που θα παραδινόταν στον Πολύβιο κατά την ενηλικίωση του…
