Μικροϊστορίες της στιγμής: Η εκδρομή της κυρίας Γαλάτειας – Μέρος Δεύτερο

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”152145″ img_size=”full”][vc_column_text]Γράφει η Αστάθεια

Είχε σχηματιστεί με τα χρόνια ένα θολωτό μονοπάτι όταν ενώθηκαν οι κορφές από τα πουρνάρια, που διάβηκαν οι εκδρομείς- η γιαγιά Γαλάτεια και τα εγγόνια της, δίπλα από «το χάλασμα με τα ξωτικά», αφού η Εσθήρ επέμενε ότι είδε δει νεράιδες να χορεύουν μιαν ασέληνο νύχτα. Τα κυκλάμινα είχαν ανθήσει και τα κούμαρα είχαν ωριμάσει, όπου και συνέλλεξαν μερικά για το κολατσιό τους.
Έφτασαν στο άπλωμα, με δεσπόζουσα μια αρχαία βελανίδια και –τριγύρω- αραδιασμένες οι κυψέλες των μελισσοκόμων της περιοχής, με το φημισμένο πικρόμελο.

Στον ίσκιο του δέντρου, ο Πρωτέας άνοιξε το σκαμνί για την γιαγιά του ενώ τα κορίτσια- Τατιανή, Εσθήρ, Γαλάτεια και Λετίσια έστρωσαν την κουρελού και -με τρόπους βικτωριανών αναγνωσμάτων- τοποθέτησαν τα σκεύη από το κοφίνι και σέρβιραν τα καλούδια της γιαγιάς Γαλάτειας. Ζαμπόνι, λαδοτύρι, αυγά σε φέτες, ντοματούλα… χώθηκαν στα ψωμάκια και το στόμα τους μικρό για την λαχταριστή μπουκιά και ελίτσες…

Για τη ραστώνη του μεσημεριού πορεύτηκαν μέχρι το «περίπτερο», λίγες δρασκελιές παραπέρα, που ήταν ένα οκτάγωνο κιόσκι με περίτεχνο σιδερένιο σκελετό και ενσωματωμένους ξύλινους πάγκους. Ο μύθος έλεγε ότι- τον προηγούμενο αιώνα- ο ιρλανδός βοτανολόγος κύριος Φίννεγκαν είχε προσκληθεί από τον αφέντη του πυργόσπιτου, να μελετήσει την χλωρίδα της περιοχής και έφτιαξε το κιόσκι για την -ευαίσθητη στον ήλιο- σύζυγο του Κατριόνα, στο σημείο με την καλύτερη θέα να ζωγραφίζει τα Ιόνια θαύματα. Εκεί η κυρία Γαλάτεια έβγαλε το βελονάκι και το νήμα να πλέξει δαντέλες ενώ τα παιδιά διάβαζαν βιβλία και περιοδικά από το κοφίνι και αυτοσχεδίαζαν παίζοντας.

Ξεκούραστοι πλέον, κατευθύνθηκαν προς την βραχώδη ακτογραμμή-διαμέσου του μονοπατιού στο λιβάδι, που αφθονούσαν τα τσιγαρολάχανα και η γιαγιά τα μάζεψε προσεκτικά με την υπόσχεση αρωματικής χορτόπιτας

Φτάνοντας, λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, ακούστηκε η μουσική που έπαιζαν ο Ιταλός αρχαιολόγος Τζιοβάνι στο μαντολίνο και η Δανή γεωλόγος Γερτρούδη στο φαγκότο -οι επιστήμονες που μελετούσαν τις κάθετες τομές των βράχων. Τα παιδιά μιλούσαν για την «αρχαία πολιτεία» και η γιαγιά επόπτευε τις κοιλότητες που θα συνέλλεγε το αλάτι. Θρονιάστηκαν στις λαξευμένες πέτρες, να απολαμβάνουν τα χρώματα της δύσης και αγνάντευαν το πέλαγο, περιμένοντας να έρθουν να τους παραλάβουν οι γονείς. Τότε έφτασαν τα οχήματα αλλά και ο Πολυκράτης, ο μεγάλος εγγονός, φοιτητής Αρχιτεκτονικής με την μοτοσυκλέτα του ενώ η κυρία Γαλάτεια μπήκε στο σαιντκαρ-καλάθι και- αναχωρώντας- με ένα φωτεινό χαμόγελο χαιρέτησε τους συνοδοιπόρους της σ’ αυτήν την αξέχαστη εκδρομή.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]